Ούτε λοιπόν η πρώτη παρουσία του Ιβάϊλο Πέτεφ στον πάγκο της Ομόνοιας ήταν αρκετή ώστε να δώσει το …κάτι παραπάνω στους «πράσινους» και να πάρουν την νίκη απέναντι στον ουραγό του πρωταθλήματος Εθνικό Άχνας. Ο Βούλγαρος προπονητής φυσικά και δεν ήρθε ως «μεσσίας», ούτε διαθέτει κάποιο «μαγικό ραβδί» ώστε να μεταμορφώσει την υπάρχουσα κατάσταση, όλοι όμως με την έλευση του ευελπιστούσαν στο να αλλάξει η ψυχολογία στην ομάδα και να παρουσιαστεί με καλύτερο πρόσωπο. Και αν ακόμη η ομάδα έδειξε με το ξεκίνημα του αγώνα μια διαφορετική διάθεση (παρόμοια με αυτή απέναντι στον Απόλλωνα) η όλη προσπάθεια τελικά πήγε στράφι, χάρις την αμυντική γραμμή που και πάλι έμπαζε από παντού και δεχόμενη δύο εύκολα τέρματα έριξε όλη την ομάδα στα …σχοινιά στο δεύτερο ημίχρονο όπου παρά την σαφή υπεροχή δεν ήρθε το πολυπόθητο τρίτο τέρμα. Ήταν βέβαια και η τεράστια ευκαιρία με το πέναλτι που δεν μετατράπηκε σε γκολ, γενικά όμως με την κατοχή που είχε η Ομόνοια στο Β’ μέρος δεν ήταν τόσο πιεστική στην τελική προσπάθεια, ενδεικτικό της πίεσης και του άγχους που είχε για την νίκη.
Η ουσία δεν αλλάζει και η ιστορία κατέγραψε άλλη μια ισοπαλία για την Ομόνοια σε ένα παιγνίδι που ήταν το φαβορί. Ο προβληματισμός ολοένα και μεγαλώνει αφού η ομάδα δεν μπορεί να βρει ρυθμό και είναι ενδεικτικό πως στα τελευταία επτά παιγνίδια πέτυχε μόλις μία νίκη αυτή απέναντι στην Δόξα. Ίσως στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η ομάδα και σε συνάρτηση με την έλευση νέου προπονητή, μια διακοπή να ωφελούσε σε πολλούς τομείς, έλα όμως που υπάρχει ακόμη το παιγνίδι της Πέμπτης με την Πάφο όπου εδώ που έφθασαν τα πράγματα θεωρείται αγώνας «κλειδί» για την εξάδα (!) αφού η παφιακή ομάδα διεκδικεί με αξιώσεις θέση στον Α’ όμιλο. Για την Ομόνοια όμως οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα πέραν της νίκης θα είναι όχι απλά καταστροφικό αλλά και καθοριστικό αφού όσο λιγοστεύουν οι αγώνες θα λιγοστεύουν και οι πιθανότητες.
Ανδρέας Μιχαήλ
