Χωρίς ίχνος διάθεσης για υπερβολή, η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ομόνοια, είναι επικίνδυνη από κάθε άποψη. Δυστυχώς για το ιστορικό σωματείο έχουν γίνει σοβαρά λάθη από τα οποία φαίνεται πως δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί και το χειρότερο, είναι πως το πάθημα, δεν έγινε ποτέ μάθημα. Η άποψη μάλιστα πως χρόνο με το χρόνο τα λάθη που γίνονται είναι πιο σοβαρά, δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα…
Μήνας Φεβρουάριος και η Ομόνοια είναι εκτός στόχων. Δύσκολοι καιροί για θαύματα και ειδικά στην περίπτωση των “πρασίνων”, κανείς δεν τρέφει αυταπάτες. Η Ευρώπη έκανε και φέτος φτερά και ο καθένας ας κάνει τον απολογισμό του. Από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης η Ομόνοια ζει καταστάσεις που δεν τιμούν το όνομα που κουβαλάει. Με τον προπονητή να θέτει εκτός πλάνων τρεις ποδοσφαιριστές, τους ίδιους τους παίκτες να αρνούνται κατηγορηματικά τα όσα… κυκλοφορύν στην πιάτσα και την διοίκηση να λάμπει δια της απουσίας της. Απορημένος και κάπως… χαμένος, ο κόσμος προσπαθεί να βγάλει ένα νόημα μέσα σε όλα αυτά. Λίγα εικοσιτετράωρα μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο και τις πρόωρες διακοπές που πάει το “τριφύλλι”…
Μια χρονιά που ξεκίνησε με λόγια μεγάλα, με εκδρομές στις Πλάτρες, με ναυλωμένη πτήση για φιλικό στην Κρήτη, με την πίστη και την πεποίθηση πως φέτος, όλα θα ήταν διαφορετικά. Στην τελική, ήταν. Γιατί χειρότερα από τώρα, τα πράγματα δεν ήταν ποτέ. Είναι σε οριακό σημείο η κατάσταση και χρειάζονται λύσεις και μάλιστα άμεσα. Τρεις παίκτες ειδοποιήθηκαν ότι είνα εκτός, ποιος όμως θα πληρώσει για να φύγουν; Που θα βρει έσοδα η ομάδα για να καλύψει τις ανάγκες της και πως το οικοδόμημα της θα μπει επιτέλους πάνω από στέρεες βάσεις; Αυτοί που θα πάρουν τις αποφάσεις, πρέπει να ξέρουν ότι τα περιθώρια για άλλα λάθη έχουν στενέψει. Δεν τους παίρνει άλλο. Δεν γίνεται να πάει πιο κάτω…
Στέλιος Δημοσθένους
