Ο Νίκος Χατζηγεωργίου αναδείχθηκε ως ο πολυτιμότερος φουτσαλιστής της Εθνικής μας ομάδας μετά από υπόδειξη του ομοσπονδιακού μας τεχνικού Άθου Στυλιανού. Με το Νίκο Χατζηγεωργίου που αγωνίζεται στην ΑΕΛ είχαμε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συνομιλία.
Νίκο έχεις ανακηρυχθεί πολυτιμότερο της Εθνικής μας ομάδας σε μια χρονιά που ήσουν και αρχηγός της ΑΕΛ αλλά είχες και την πιο ουσιαστική σου προσφορά;
Πράγματι φέτος θεωρώ ότι είχα την πιο ουσιαστική και γεμάτη χρονιά μου στο φούτσαλ καθότι με τις εξελίξεις στην ομάδα αναγκαστικά πολλοί παίκτες από εμάς (ανάμεσα τους κι εγώ) οι οποίοι δεν είχαμε πολύ χρόνο συμμετοχής τις προηγούμενες χρονιές έπρεπε από ρολίστες να γίνουμε πρωταγωνιστές! Θεωρώ ότι πετύχαμε αυτό το στόχο αφού ήμασταν μια νέα ομάδα. Όσον αφορά εμένα έπαιξα πολλά παιχνίδια, έδωσα το 110 % μου σε κάθε παιχνίδι και αυτή η έντονη τριβή με το άθλημα με βοήθησε να εξελιχτώ ακόμη περισσότερο! Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό και με την βοήθεια των συμπαικτών μου και του προπονητή μου στην εθνική ομάδα κ. Άθου Στυλιανού είχε σαν αποτέλεσμα να γίνω ακόμη καλύτερος και να βοηθήσω με αυτό τον τρόπο την εθνική ομάδα να πετύχει τους στόχους της. Κατ’ επέκταση ήρθε και ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη της εθνικής! Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου και τον προπονητή της εθνικής ομάδας για την στήριξη διότι χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν εφικτό.
Νοιώθεις δικαιωμένος από την απόφαση σου να ασχοληθείς με το Φουτσαλ;
Εν τέλη νιώθω δικαιωμένος αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι πέρσι το καλοκαίρι σκεφτόμουν να επανέλθω στο ανοικτό ποδόσφαιρο 11Χ11. Υπήρξαν πολλοί λόγοι για να φύγω αλλά και άλλοι τόσοι για να μείνω! Ανάμεσα σε αυτούς τους λόγους να μείνω ήταν όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που γνώρισα στο χώρο και με τον τρόπο τους με κράτησαν.
Ξέρουμε ότι έχει πάθος με το ποδόσφαιρο, μάλιστα το 2008 ήσουν στην ομάδα της ΑΕΛ με Ανδρέα Μιχαηλίδη. Έχει στιγμές που το σκέφτεσαι;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πάθος με το ποδόσφαιρο γενικά από μικρό παιδί. Ξεκίνησα από τις ακαδημίες της ΑΕΛ και έφτασα στην πρώτη ομάδα όπου έπαιξα σε κάποια παιχνίδια με προπονητές τους κύριους Λοϊζο Μαυρουδή, Μαριάνο Μπαρετο και Ανδρέα Μιχαηλίδη. Όταν πήρα την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψω την ΑΕΛ και το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο το 2008 για να σπουδάσω στο Πολυτεχνείο της Αθήνας για τα επόμενα 2-3 χρόνια σκεφτόμουν έντονα το σενάριο όπου δεν θα έφευγα για σπουδές και κατά πόσο θα μπορούσα να πετύχω στο χώρο του ποδοσφαίρου της Κύπρου. Όπως και να χει όμως επειδή το πάθος είναι πάθος, δεν το εγκατέλειψα και συνέχιζα να παίζω στις μικρές κατηγορίες στην Αθήνα. Μπορώ να πω ότι το έζησα στο έπακρο και το απόλαυσα.
Στην ομάδα σε φωνάζουν με ένα συγκεκριμένο παρατσούκλι. Πως προέκυψε;
Ναι στην ομάδα με φωνάζουν με το παρατσούκλι Μέτσο λόγω των σπουδών μου στο Μετσοβιο Πολυτεχνείο στην Αθήνα, ενός από τα σπουδαιότερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα και όχι μόνο. Φυσικά τα δικαιώματα για την προέλευση του συγκεκριμένου ψευδώνυμου ανήκουν στον κ. Ανδρέα Μιχαηλίδη ο οποίος γνωρίζοντας ότι είχα περάσει στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα χαϊδευτικά με φώναζε στην προπόνηση με αυτό. Στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ τότε ήταν και ο Άγγελος Περικλέους, με τον οποίο όταν ξαναβρεθήκαμε στο Φούτσαλ μετά από χρόνια εξιστόρησε στους συμπαίκτες μας την ιστορία και έκτοτε άλλαξα όνομα και έγινα ο Μέτσο .
Πως βλέπεις το μέλλον στο Φουτσαλ;
Το Φούτσαλ σαν άθλημα έχει πολλές προοπτικές να εξελιχτεί φτάνει να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι να δώσουν βάση σε αυτό ξεκινώντας πρώτα την ίδια την ομοσπονδία (ΚΟΠ) αλλά και από τους παράγοντες των ομάδων. Θυμάμαι χωρίς να ξέρω τις λεπτομέρειες βέβαια, ότι σε κάποια φάση η UΕΦΑ μέσα στα πλαίσια της προώθησης του αθλήματος θα υποχρέωνε με κάποιο τρόπο τις ποδοσφαιρικές ομάδες της A κατηγορίας των πρωταθλημάτων της Ευρώπης να έχουν και ομάδες Φούτσαλ. Δεν ξέρω κατά πόσο έγινε αυτό γενικότερα. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια μείωση των ομάδων στο Παγκύπριο πρωτάθλημα κάτι το οποίο αναπόφευκτα μειώνει και τον συναγωνισμό αλλά και την ποιότητα του πρωταθλήματος.
Υπάρχει χώρος για μετά αν θέλει κάποιος να ασχοληθεί με το Φούτσαλ πχ προπονητική ή ακαδημίες
Θεωρώ ότι για κάποιον που ασχολείται με το Φούτσαλ ενεργά σαν φούτσαλιστης είναι εφικτό, εάν έχει την διάθεση και την όρεξη, να συνεχίσει στο χώρο σαν προπονητής. Δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές σήμερα όπως δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλές ομάδες. Όσον αφορά το θέμα των ακαδημιών δυστυχώς δεν υπάρχουν πρωταθλήματα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και δεν βλέπω να υπάρχει και ουσιαστική θέληση από πλευράς ομοσπονδίας αλλά και των ίδιων των ομάδων για να διορθωθεί αυτό. Εάν υπήρχαν πρωταθλήματα από τις μικρές ηλικίες θα υπήρχε και η ανάγκη για περισσότερους προπονητές. Αλλά κατ’ εμένα η ουσία της ύπαρξης και της συνέχειας του αθλήματος βρίσκεται εδώ. Δηλαδή στην δημιουργία υποδομών με ακαδημίες και πρωταθλημάτων έτσι ώστε από μικρή ηλικία τα παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα και πιστέψτε δεν θα κερδίσει μόνο το φούτσαλ αλλά το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Πως βλέπεις την εθνική μας ομάδα;
Η εθνική μας ομάδα θεωρώ ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο ειδικά μετά τις δύο συνεχόμενες νίκες εις βάρος της Βουλγαρίας με ευρύ σκορ (κάτι το οποίο πρώτη φορά γίνεται στην ιστορία της). Μέσα στο λίγο χρονικό διάστημα και στον περιορισμένο χρόνο που δίνεται στους παίκτες και στον προπονητή μέσα στη χρόνια για προπονήσεις και παιχνίδια, πιστεύω ότι αναπτύχθηκε απίστευτη χημεία και κλίμα εντός και εκτός αποδυτηρίων πράγμα το οποίο βγαίνει προς τα έξω και φαίνεται και στα παιχνίδια. Κατά την άποψη μου αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον προπονητή μας κ. Άθω Στυλιανού ο οποίος μπορεί να εμπνεύσει τον κάθε παίκτη ξεχωριστά έτσι ώστε να δώσει το 100% του για ένα κοινό σκοπό.
Το δικό σου μήνυμα
Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι ότι ανυπομονώ για τις επόμενες συναντήσεις της εθνικής μας έτσι ώστε να δουλέψουμε ακόμη περισσότερο και να διεκδικήσουμε μαζί με τους συμπαίκτες μου αυτό που μας αξίζει που δεν είναι άλλο από μια πρόκριση σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που με στήριξαν και με βοήθησαν να γίνω καλύτερος φούτσαλιστης αλλά και πιο σοφός άνθρωπος. Στις δύσκολες στιγμές αμφισβήτησης ήταν δίπλα μου και το έδειξαν με πράξεις. Τους χρωστώ πολλά και εύχομαι κάποια στιγμή να τους το ξεπληρώσω.
Στο Μιχάλη Αριστείδου
