Στον ΣΤΕΛΙΟ ΠΑΠΑΜΩΫΣΕΩΣ
Από τους μεγάλους της εποχής του, από τα 10ρια που έμειναν στην ιστορία και βεβαίως εκ των ηγετών της μεγάλης Ένωσης Νέων Παραλιμνίου που έφτιαξε ο δάσκαλος Πλούσκαλ και άφησε ιστορία σε μια συνέμτυεξη στην SPORTDAY της Κυριακής 12 Αυγούστου.
Ο λόγος για τον Δημήτρη Οικονόμου, πιο γνωστός σαν Κούδας, που έζησε τις μεγάλες στιγμές των Βυσσινί και ήταν από τους τυχερούς που έκανε καριέρα στην Ελλάδα και μάλιστα με τα χρώματα του δυνατού τότε Παναθηναϊκού με τον οποίο κατέκτησε και το νταμπλ το 1976-77…
Γεννήθηκε στο ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ στις 6 Σεπτεμβρίου του 1952 και όπως οι πλείστοι συμμαθητές και φίλοι του είχαν την αλάνα σαν χώρο ψυχαγωγίας.
Δεν άργησε να ξεχωρίσει και το 1967 υπέγραψε στην Ένωση που τότε ήταν στην Β΄ Κατηγορία και το όνειρο αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Θυμάται ο Οικονόμου.
«Ήταν όντως όνειρο για κάθε παιδί της κωμόπολής μας να παίξει ποδόσφαιρο και ειδικά στην ομάδα που μας εκπροσωπούσε. Νεαρός πήγα εκεί, έμεινα δυο χρόνια στην εφηβική ομάδα και στην περίοδο 1968-69 πήρα αρκετά ματς στο πρωτάθλημα. Μάλιστα εκείνη η περίοδος αποδείχτηκε ιστορική για την ομάδα μας γιατί για πρώτη φορά αναδείχτηκε πρωταθλήτρια και ανέβηκε στην Α΄ κατηγορία. Μπορεί να μην το αντιλαμβάνονταν πολλοί τότε τι σήμαινε αυτό το επίτευγμα, όμως το νερό είχε μπει στο αυλάκι για να φτιαχτεί η μεγάλη ομάδα στα επόμενα χρόνια, λέει ο Κούδας και έχει απόλυτο δίκαιο».
Διετία εντυπωσιακή για την Ένωση 73-75..
Με το καλημέρα ουσιαστικά φάνηκε ότι η Ένωση ήρθε για να μείνει στα σαλόνια και αφού πέρασε τις πρώτες εξετάσεις με επιτυχία ήρθε η διετία 73 με 75, όπου έτριξε τα δόντια και έστειλε μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.
Θυμάται έντονα αυτό το διάστημα στο οποίο και ο ίδιος ανέβασε στροφές και απέκτησε και το προσωνύμιο ο Κούδας της Κύπρου…
Λέει χαρακτηριστικά….
«Βρεθήκαμε στην πρώτη εξάδα για τρεις συνεχιόμενες χρονιές από το 72 μέχρι και το 74 και ήταν πολύ σημαντικό αυτό για όλη την περιοχή. Με καθοδηγητή τον αείμνηστο Πλούσκαλ που ήταν τεράστιος προπονητής δάσκαλος, αλλά και άνθρωπος, φτάσαμε τελικό κυπέλλου το 1974 όπου χάσαμε από την πρωταθλήτρια Ομόνοια. Μετά την Τουρκική εισβολή έφυγε ο Πλούσκαλ, αλλά η επόμενη χρονιά ήταν εντυπωσιακή για εμάς. Διατηρήσαμε τον βασικό κορμό των προηγούμενων χρόνων αλλά και την φιλοσοφία μας και διεκδικήσαμε όσο και αν φαίνεται παράξενο το νταμπλ. Τερματίσαμε στην δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και πήγαμε στον τελικό του κυπέλλου όπου χάσαμε 3-2 από την Ανόρθωση, στον οποίο ξέρετε όλοι ότι είχαμε σφοδρά παράπονα από την διαιτησία. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτά τα χρόνια αλλά και στις αρχές δεκαετίας του 80, η Ένωση εδικαιούτο ένα τίτλο» καταλήγει ο Δημήτρης Οικονόμου
Και όντως είχε παίκτες τεράστιας αξίας τότε η Ένωση, όπως ο Δήμος, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κίζας, Παπαλουκάς, Μέρτακκας, Σιαλής , Χειμώνας , Βλίττης , Φόρσος και αρκετοί ακόμη και με Κολοκούδια προπονητή μετά την εισβολή.
Το μεγάλο βήμα στον Παναθηναϊκό…
Από σπόντα κατέληξε στον Παναθηναϊκό ο Δημήτρης Οικονόμου, αυτό πιθανόν να μην το γνωρίζουν πολλοί, όμως θεωρώ πήρε ότι άξιζε σύμφωνα με την μέχρι τότε εντυπωσιακή του παρουσία με την φανέλα της Ένωσης.
Θυμάται ο ίδιος και αφηγείται…
«Ήταν τα φινάλε της περιόδου 1974-75 όπου όπως ανέφερα πιο πάνω η Ένωση ήταν εντυπωσιακή. Πήγαμε στον τελικό κυπέλλου, αφού σε μονούς αγώνες αποκλείσαμε και το ΑΠΟΕΛ και την Ομόνοια που ήταν φοβερές ομάδες τότε. Θυμίζω η μεν Ομόνοια ήταν πρωταθλήτρια το δε ΑΠΟΕΛ είχε τους παίκτες με τους οποίους είχε καταφέρει να μείνει στην προηγούμενη χρονιά στην Α Εθνική κατηγορία. Αντιλαμβάνεται ο κάθε ένας για ποιες ομάδες αναφέρομαι… Έτσι λοιπόν περάσαμε στον μεγάλο τελικό κυπέλλου και στις 6 Ιουλίου αγωνιστήκαμε με την Ανόρθωση στο ΓΣΠ και ήρθε να δει την αναμέτρηση και ο πρώην μεγάλος παίκτης του Παναθηναϊκού Θεοφάνης, εκ μέρους της τεχνικής ηγεσίας των Πρασίνων, γιατί υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τον Κόβη της Ανόρθωσης.
Τελικά φαίνεται πήγα πολύ καλά στον τελικό και αντί να κλείσει ή έστω να προχωρήσει η μεταγραφή του Κόβη έκλεισε η δική μου μεταγραφή στους Πράσινους λίγες μέρες αργότερα», λέει ο Κούδας για τον οποίο άνοιξε το πιο εντυπωσιακό ποδοσφαιρικο κεφάλαιο στην καριέρα του.
Διετία με μεγάλα αστέρια στον Παναθηναϊκό…
Και αμέσως έπιασε δουλειά, αξιοποιώντας το μεγάλο του ταλέντο, έστω και αν ο ΠΑΟ στην περίοδο 75-76 δεν ήταν καλός και έμεινε χωρίς τίτλο και χωρίς έξοδο στην Ευρώπη κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα.
Όμως ο ερχομός του Πολωνού προπονητή Καζιμίρ Γκόρσκι στην επομένη χρονιά άλλαξε άρδην τα δεδομένα και ο Κούδας μαζί με πολλά αστέρια της εποχής πανηγύρισαν το νταμπλ έστω και αν δεν ξεκίνησε ως φαβορί η ομάδα τους.
Θυμάται και αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Είχε μια πενταετία μακριά από τίτλο ο ΠΑΟ, η πίεση ήταν πολλή γιατί μέχρι τότε από το 60 που δημιουργήθηκε η Α΄ Εθνική δεν έκανε ποτέ τόσο διάστημα για να πανηγυρίσει τίτλο….
Δεν κατεβήκαμε ως φαβορί, αντίθετα ήταν πολύ καλός ο ΠΑΟΚ αλλά και η ΑΕΚ και δυνατός ο Ολυμπιακός. Κάναμε μεγάλη προσπάθεια στον β΄ γύρο και φτάσαμε στην απόλυτη επιτυχία. Είχαμε και παίκτες αστέρια όπως ο Δομάζος, ο Ελευθεράκης, ο Αντωνιάδης, ο Καψής, ο Κωνσταντίνου, αλλά και μεγάλους μαχητές όπως ο Λιβαθηνός, ο Παπαδημητρίου, ο Κίζας, ο Δημητρίου, ο Γονιός.
Ήταν σχολείο για μένα εκείνη η διετία στον Παναθηναϊκό» λέει ο Κούδας.
Επιστροφή στην ΕΝΠ δια μέσου Προοδευτικής…
Στην αμέσως επόμενη χρονιά ο Κούδας αγωνίστηκε στην Προοδευτική και αμέσως μετά επέστρεψε στην Ένωση, όπου έμεινε μέχρι και το 1985 οπότε τερμάτισε την μεγάλη του καριέρα.
Στο διάστημα αυτό η Ένωση έκανε άλλες δυο προσπάθειες σε τελικό κυπέλλου κόντρα στην Ομόνοια, αλλά έχασε και στις δυο και έτσι έμεινε χωρίς τίτλο αυτή η ομάδα που πραγματικά εντυπωσίασε από το 1972 μέχρι και το 1983.
Λέει για αυτό ο Οικονόμου που είδε στην συνέχεια τον αδελφό του Μιχάλη να εξελίσσεται σε ηγέτη των Βυσσινί.
«Πραγματικά αυτή η ομάδα για τα τότε δεδομένα ήταν εντυπωσιακή για πολλά χρόνια. Δεν είναι από συναίσθημα και μόνο που το λέω, αλλά είναι κρίμα που δεν πανηγύρισε έστω ένα τρόπαιο, το εδικαιούτο και το παραδέχτηκαν πολλοί που έζησαν την εποχή για την οποία αναφέρομαι» καταλήγει το 10 το καλό των Βυσσινί.
Τεράστιους που ξεχώρισε κήπερ και όχι μόνο…
Είναι η κλασσική ερώτηση που αφορά στους μεγάλους αντίπαλους που ξεχωρίζει κάθε ένας που παραχωρεί συνέντευξη στην εφημερίδα μας και ο Κούδας έχει ένα καλό λόγο να πει για κάποιους από αυτούς.
«Ήταν διαφορετικά τα δεδομένα, ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα, ήταν όμως περισσότερο το ταλέντο. Έτσι για να μην μακρηγορώ, θα πω ότι μου έχουν μείνει στην μνήμη ως τερματοφύλακες οι Κωνσταντίνου της ΑΕΛ, Παντζιαράς του ΑΠΟΕΛ και Αλκιβιάδης της ΕΠΑ, ενώ θεωρώ ότι ξεχώρισαν οι Χαραλάμπους και Καϊάφας της Ομόνοιας, , Στυλιανού και Στεφανής του ΑΠΟΕΛ».
Όρθιος και πρωταθλητής
Στην δεύτερη του χρονιά με την φανέλα του Παναθηναϊκού, ο Οικονόμου ευτύχησε να κατακτήσει το Νταμπλ για πρώτη φορά μετά από 8 χρονιά και ήταν τεράστια επιτυχία γιατί ήταν πολύ δυνατός και ο Ολυμπιακός και ο πρωταθλητής της προηγούμενης χρονιάς ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ.
Ουσιαστικά η μεγαλύτερη στιγμή ήταν με τον ΠΑΟΚ προτελευταία αγωνιστική στην Τούμπα, όπου με νίκη το κατακτούσε ο ΠΑΟΚ, με ισοπαλία οι Πράσινοι.
Θυμάται ο Οικονόμου που ήταν βασικός σε εκείνο το ματς, αλλά και σε πολλά άλλα στην χρονιά 76-77.
«Είχε πάνω από 40000 κόσμο, ήταν πραγματικό καμίνι η Τούμπα. Είχε και μεγάλη ομάδα ο ΠΑΟΚ, με Κούδα, Σαράφη ,Τερζανίδη και τους λοιπούς που στην προηγούμενη χρονιά ήταν το πρωτάθλημα. Είχαμε και κάποιες απουσίες και πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο το έργο μας.
Υπερβάλαμε εαυτό, αντέξαμε στην πίεση που κάποια στιγμή ήταν πολύ έντονη και πήραμε 0-0 που ισοδυναμούσε με τίτλο, καθώς στην τελευταία αγωνιστική στην κατάμεστη Λεωφόρο κερδίσαμε 2-0 τον Απόλλωνα Αθηνών και κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Είναι το πιο αξέχαστο ματς με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, ενώ να πω ότι λίγες μέρες αργότερα νικήσαμε τον ΠΑΟΚ στον τελικό στον Πειραιά με 2-1 και πανηγυρίσαμε το νταμπλ» λέει ο Οικονόμου.
Το 4-1 με την Ομόνοια
Πέτυχε πολλές νίκες η Ένωση του Πλούσκαλ, έφτασε πολλές φορές κοντά στην υπέρβαση, αλλά ένα ματς έμεινε έντονα χαραγμένο στην μνήμη του Δημήτρη Οικονόμου και εξηγεί τον λόγο.
«Ήταν η περίοδος 71-72, είχαμε πολύ καλή ομάδα, έστω και αν ήταν μόλις η τρίτη μας χρονιά στην Α΄ κατηγορία. Η Ομόνοια τότε ήταν πολύ δυνατή και μάλιστα στο τέλος της περιόδου έκανε το νταμπλ για πρώτη φορά στη ιστορία της. Σε ένα γεμάτο ως συνήθως για την εποχή γήπεδο, παίξαμε πολύ καλά, και νικήσαμε τους Πράσινους με 4-1. Πέτυχα και γκολ, αλλά αυτό λίγη σημασία είχε, γιατί ήταν πραγματικά από τα ματς που έκαναν αίσθηση την τότε εποχή και για μας ήταν πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθησή μας για την συνέχεια αλλά και για τα επόμενα χρόνια» λέει ο Κούδας.
