«Έσπαγα» το κεφάλι μου να βρω τι θα γράψω για το νέο μου άρθρο, μέχρι που «έπεσε» το μάτι μου σε μια είδηση που συγκλόνισε, όχι μόνο εμένα αλλά και ολόκληρο το ποδόσφαιρο. Στο χαμό του νεαρού οπαδού της Παρτιζάν, Ντούσαν Τοντόροβιτς.
Ο μικρός, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, «έφυγε» από τη ζωή αφού νικήθηκε από την καταραμένη αρρώστια, τον καρκίνο. Η ιστορία του όμως συγκλονίζει για τα όσα έκανε στην Σερβία. Ο Ντούσαν κατάφερε να «ενώσει» τους ορκισμένους, αιώνιους εχθρούς οπαδούς της Παρτιζάν και του Ερυθρού Αστέρα. Οι δύο «σκληροπυρηνικές» οργανώσεις οπαδών που σε κάθε ευκαιρία, δίνουν ξύλο, σκοτώνονται και δημιουργούν επεισόδια, κήρυξαν ανακωχή για χάρη του μικρού για να μαζευτούν χρήματα. Ο Ντούσαν αν και δεν το κατάλαβε ήταν και θα είναι το ποδόσφαιρο μετά από αυτό που έκανε. Πολλοί προσπάθησαν να κάνουν τους οπαδούς των δύο συλλόγων να «έρθουν κοντά» για να σταματήσουν τα αιματηρά επεισόδια μεταξύ τους όμως κανείς δεν το πέτυχε, μέχρι που ήρθε η ανάγκη για λεφτά του Ντούσαν.
Ο μικρός, χρειαζόταν άμεσα χρήματα για να ταξιδέψει στη Βαρκελώνη για να αντιμετωπίσει την αρρώστια του. Μέχρι και ο Μάτιτς έδωσε λεφτά, και συγκεντρώθηκε το κατάλληλο ποσό για να βρεθεί ο οπαδός της Παρτιζάν στην πρωτεύουσα της Καταλονίας. Εκεί δεν κατάφερε να βγει νικητής από την μάχη του με την επάρατη νόσο. Το μικρό αγγελούδι, όμως έφερε κοντά δύο οπαδικά σύνολα που θέλουν να δουν νεκρούς ο ένας τον άλλο, και δεν είναι υπερβολή.
Αυτό που έκανε ο Ντούσαν είναι το ποδόσφαιρο. Κάτι που μπορεί να ενώσει και όχι να σκοτώσει ή να χωρίσει. Κάτι που μπορεί τις «μαύρες μέρες» να τις κάνει άσπρες. Κάτι που μπορεί να φέρει τη χαρά και την αγάπη. Δεν είναι ούτε για τους χούλιγκανς, ούτε για αυτούς που δεν μπορούν να δουν οπαδό άλλη ομάδας. Ο μικρός Ντούσαν ΔΙΔΑΞΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ με την αγνή του ψυχούλα και την ευαίσθητη ιστορία του τι θα πει ποδόσφαιρο, και ειδικά στα σάπια μυαλά. Μακάρι η ιστορία του 4χρονου να είχε χαρούμενο τέλος, μακάρι να μην υπήρχε καν αυτή η –να μην την χαρακτηρίσω- αρρώστια, γιατί είναι κρίμα…
Πλέον ελπίζουμε, μετά από αυτό να κατάλαβαν μερικοί, μερικοί πως το ποδόσφαιρο ούτε χώρο έχει, ούτε χρόνο για να αντιπαλότητες, για «ραντεβού βίας», ούτε για οτιδήποτε το κάνει να είναι άσχημο.
Υ.Γ Καλό παράδεισο μικρέ, μας έμαθες κάτι που πολλοί είχαμε ξεχάσει. Την ΑΓΑΠΗ και την ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Υ.Γ 2 Να είσαι περήφανος από εκεί ψηλά. Έκανες κάτι «ακατόρθωτο». Να παρακολουθείς από ψηλά την αγαπημένη σου ομάδα.
Θράσος Δημητρίου
