Ο Ντέρικ Ρόουζ δείχνει να διανύει δεύτερη νιότη, εντυπωσιάζοντας μέχρι στιγμής φέτος. Σε αντίθεση με ό,τι νομίζει όμως ο κόσμος, ο 30χρονος γκαρντ δεν γύρισε πίσω το ρολόι. Άλλαξε φιλοσοφία και έγινε άλλος παίκτης.
Ο Ντέρικ Ρόουζ συνεχίζει να εντυπωσιάζει. Μερικές ημέρες μετά την 50αρα που σημείωσε, πραγματοποίησε ακόμα μία σπουδαία εμφάνιση, έχοντας 31 πόντους με 7/9 τρίποντα (ρεκόρ καριέρας) στην ήττα των Γουλβς από τους Λέικερς. Είναι υγιής. Η ιστορία του συγκινεί. Δεν είναι όμως ο παίκτης που ήταν. Για την ακρίβεια, είναι ένας εντελώς διαφορετικός παίκτης.
Οι αριθμοί του Ρόουζ από το ξεκίνημα της σεζόν είναι οι καλύτεροί του από την σεζόν 2011/12, όταν και τραυματίστηκε για πρώτη φορά σοβαρά. Έπειτα από 11 αγώνες αριθμεί 18.6 πόντους με 46.1% στα σουτ, 3.5 ριμπάουντ και 4.6 ασίστ μέσο όρο σε 28 λεπτά συμμετοχής. Δείχνει – και είναι – καλά. Η επιστροφή του στο προσκήνιο όμως ήρθε επειδή αποφάσισε να αλλάξει.
ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ, ΠΙΟ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΣ
Ο Ρόουζ δεν τρέχει τόσο γρήγορα όσο κάποτε. Δεν πηδάει τόσο ψηλά. Το σώμα του δεν τον αφήνει. Έπειτα από χρόνια όμως που φάνηκε να προσπαθεί να πάει κόντρα στην ίδια τη φύση, φέτος δείχνει να περνάει την πιο ώριμη φάση της ζωής του. Διαλέγει σωστά τα σημεία του γηπέδου, πηγαίνει στο “ζωγραφιστό” όποτε το κρίνει απαραίτητο και απειλεί με μεγαλύτερη συνέπεια από την περιφέρεια.
Μία σύγκριση με την σεζόν 2010/11, την σεζόν που αναδείχθηκε δηλαδή MVP και δεν είχε ακόμα τραυματιστεί, αρκεί: Την συγκεκριμένη σεζόν, λοιπόν, ο Ρόουζ είχε μεν 25 πόντους, 4.1 ριμπάουντ και 7.7 ασίστ μέσο όρο, ωστόσο είχε μόλις 33.2% στα τριποντα (σε 4.8 προσπάθειες ανά αγώνα) και 8.3 από τις 19.7 προσπάθειές του ερχόντουσαν στο “ζωγραφιστό”, μέσα στο οποίο σούταρε με 54% (ακριβώς στον μέσο όρο της Λίγκας τότε).
Φέτος ο Ρόουζ όμως έχει αλλάξει. Έχοντας σαφώς δεύτερο ή και τρίτο ρόλο πίσω από τον Τζιμι Μπάτλερ και τον Καρλ-Άντονι Τάουνς, οι 18.6 πόντοι του έρχονται με το καλύτερο ποσοστό της καριέρας του στα τρίποντα (46.2% με 3.5 προσπάθειες ανά αγώνα) και μόλις 6.2 προσπάθειες στο “ζωγραφιστό”, μέσα στο οποίο σουτάρει με 50% (σχεδόν 8% κάτω από το μέσο όρο ενός μέσου παίκτη στο “ζωγραφιστό”).
Με λίγα λόγια: Ο Ρόουζ αποφάσισε επιτέλους να προσαρμόσει το παιχνίδι του. Δεν είναι ότι αποφεύγει να πάει μέχρι μέσα όταν έχει την δυνατότητα, αλλά δεν το κάνει πλέον με την ίδια συχνότητα. Κάτι λογικό βέβαια δεδομένου ότι είναι 7 χρόνια γηραιότερος και “κουβαλάει” 4 χειρουργεία στα γόνατά του. Η διαφορά ωστόσο είναι ότι πλέον βελτίωσε το σουτ του – αν και αυτό το 46.2% μάλλον δεν θα μείνει μέχρι το τέλος της σεζόν – και βρήκε νέες επιλογές στο παιχνίδι του.
Ο Ρόουζ δεν θα γίνει ποτέ ξανά ο ατρόμητος παίκτης που διέλυε τα πάντα στο πέρασμά του και το έχει αποδεχθεί. Μπορεί να γίνει όμως η καλύτερη εκδοχή του τωρινού εαυτού του. Μία λιγότερο αθλητική εκδοχή ενός γκαρντ που διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι και μπορεί να “τιμωρήσει” την αντίπαλη άμυνα με διαφορετικούς τρόπους. Στα 30 του χρόνια, ο γκαρντ των Γουλβς απλώς ακολούθησε την ροή των πραγμάτων και εξελίχθηκε. Δεν είναι… vintage Ρόουζ αυτό που βλέπουμε όμως. Είναι ο νέος Ρόουζ. Και είναι μία χαρά παίκτης.
