Ξέφυγαν τα πράγματα. Έχει παραγίνει το πράγμα. Ό,τι και αν συνέβη στον αγωνιστικό χώρο του ΓΣΠ δεν δικαιολογεί τέτοιας μορφής αντίδραση από τις δύο διοικήσεις.
Τα λάθη του διαιτητή, τα είδαμε, τα αναλύσαμε και βγάλαμε συμπέρασμα. Δεν νοείται όμως να συμβαίνει τέτοιο πολεμικό σκηνικό μεταξύ των ομάδων και για την αλήθεια, ο πόλεμος που στήθηκε, είναι μεταξύ των διοικούντων περισσότερο και λιγότερο των φιλάθλων.
Σαφώς και το fair play στο ποδόσφαιρο, επιβάλλει όπως ένας αγώνας κρίνεται βάση της απόδοσης και όχι βάση άλλων παραγόντων. Σαφώς, επίσης, δεν χρειαζόμαστε κακές διαιτησίες όπως δεν χρειαζόμαστε κακές συμπεριφορές στο γήπεδο από τους ποδοσφαιριστές.
Η πολύχρονη παρουσία στα ποδοσφαιρικά δρώμενα μου επιτρέπει να αγγίζω τα γεγονότα με ψυχραιμία. Έχω στο μυαλό μου ότι τα ίδια συμβάντα διαδραματίζονται 3-4 φορές τον χρόνο στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα.
Είναι συμβάντα που δημιουργούν την ένταση και δίνουν ερέθισμα στους φιλάθλους να ξεσπάσουν, παράλληλα με τη γραμμή που ακολουθεί η ομάδα την οποία υποστηρίζουν.
Ποια όμως είναι η ουσία του θέματος; Για μένα είναι πολύ απλή η απάντηση. Κανένας δεν κερδίζει από τις ανακοινώσεις. Και εννοώ, δεν κερδίζει πρωτάθλημα μέσω χαρτοπόλεμου αλλά μέσω της απόδοσης.
Θα ευνοηθείς και θα αδικηθείς 2-3 φορές το χρόνο όταν είσαι ομάδα που στοχεύει τον τίτλο. Αν δεν παίξεις μπάλα στα υπόλοιπα παιχνίδια, δεν έχεις τύχη. Πάρτε την παράδοση και την προϊστορία της ανάδειξης του πρωταθλητή, για να καταλάβετε τι εννοώ.
Υ.Γ Το περιεχόμενο των ανακοινώσεων προσωπικά δεν με βοηθά για να βγάλω κάποιο διαφορετικό συμπέρασμα, πέρα από αυτό που αναφέρω στο κείμενό μου.
Μιχάλης Παπαγεωργίου
