H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Η λιακάδα και η σχετικά υψηλή θερμοκρασία έκαναν το πολύ πρωινό ξύπνημα να μοιάζει πιο ευκολοχώνευτο, αν και ο Βασίλης Τσίγκας που δεν είχε ξαναδεί τον… Θεό μπροστά του, είχε μεγάλο κίνητρο για να ανοίξει χωρίς δυσκολίες τα μάτια του. Που να φανταζόταν τις στιγμές που θα ζούσε…
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν ισχύουν και για τον υπογράφοντα τα ίδια, θα σας απαντούσα καταφατικά με λίγο πιο συγκρατημένο ενθουσιασμό, πολύ απλά γιατί το 2003, είχα την χαρά και την τιμή να δω live τον “Air Michael”, σε έναν από τους τελευταίους αγώνες της καριέρας του με τη φανέλα των Ουίζαρντς (στην Ουάσινγκτον με αντίπαλο τους Σίξερς).
Η επίσημη ενημέρωση των διοργανωτών, λοιπόν, ανέφερε ξεκάθαρα ότι η αυτού μεγαλειότης θα έδινε συμβολικά το παρών στο φιλανθρωπικό event του “NBA Cares”, στο πλαίσιο του οποίου, ο κομισάριος, Άνταμ Σίλβερ και αρκετοί «θρύλοι» και εν ενεργεία παίκτες, θα βοηθούσαν στην συγκέντρωση τροφίμων για άστεγους και άπορους.
Όπως καταλαβαίνετε, μετά την πρωινή προπόνηση και την media availability των Risings Stars, φύγαμε καρφί για το σημείο του ραντεβού, όπου πραγματικά λιώσαμε… παπούτσια και χαλάσαμε την μέση μας, αλλά πιστέψτε μας, στο τέλος το συναίσθημα της ικανοποίησης ήταν τόσο έντονο, που χαλάλι η όποια αναμονή και ορθοστασία.
Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που αισθάνθηκα κατ’ αυτόν τον τρόπο και νομίζω ότι αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ποιος είναι ο Μάϊκλ Τζόρνταν, τι έχει πετύχει και τι επίδραση είχε κι έχει στο μπάσκετ, στον αθλητισμό και γενικότερα στις ζωές εκατομμυρίων φιλάθλων ανά την υφήλιο, που μεγάλωσαν θαυμάζοντάς τον. Θα προσπαθήσω να περιγράψω ακριβώς πως το ένιωσα για να γίνω όσο το δυνατόν πιο κατανοητός.
Το φοβερό μαζί του έχει να κάνει με την αύρα του! Πέρα από την φυσιολογική και μονόδρομη οικειότητα που σου βγάζει – νιώθεις ότι είναι φιλαράκι σου, ότι του έχεις μιλήσει τόσες φορές, αλλά στην πραγματικότητα ισχύει το εντελώς αντίθετο – τόσο περισσότερο η φιγούρα του παραπέμπει σε κάτι υπερφυσικό, λες και πάνω από το καλοξυρισμένο κεφάλι βρίσκεται ένα φωτοστέφανο ή λες και έχει μόλις κατέβει από έναν άλλον πλανήτη.
Κι από μακριά να τον δεις, θα μασήσεις από την εκτυφλωτική λάμψη και ακτινοβολία που εκπέμπει, ίσως γιατί όλοι όσοι τον κοιτούν τον αισθάνονται σαν δικό τους άνθρωπο. Πόσες φορές έχουμε όλοι ξεστομίσει το «Γεια σου ρε Μάϊκλ παιχταρά!» ή κάτι παρεμφερές τέλος πάντων. Πόσες φορές του έχουμε μιλήσει και έχουμε νομίσει ότι έχει σκοράρει και για μας;
Επιβλητικός και απαστράπτων, χαμογελαστός και ντυμένος στην τρίχα, απόλυτα συνειδητοποιημένος του ποιος είναι και τι απανωτά «εγκεφαλικά» προκαλεί στην κάθε του εμφάνιση, ο ιδιοκτήτης των Χόρνετς έδωσε το παρόν παρέα με τον παλαίμαχο δημοσιογράφο και στενό του φίλο του, Αχμάντ Ρασάντ και φυσικά με τον Άνταμ Σίλβερ και για τα δεδομένα του, ήταν όσο πιο απλός γινόταν. Συνεργάστηκε αρμονικά με όλους, έσκαγε παντού χαμόγελα κι έδειξε να απολαμβάνει στο έπακρο τον ρόλο του.
Ξέρετε τι ζήλεψα; Τον μοναδικό συνάδελφο, στον οποίο το ΝΒΑ επέτρεψε να κάνει ερώτηση τον Τζόρνταν και τον 16χρονο γιο του Ντουέιν Ουέιντ, Ζαϊρ, που είχε το προνόμιο να χαθεί στην τεράστια αγκαλιά του GOAT και να ακούσει κάποια λόγια από τον κορυφαίο των κορυφαίων, μετά την εγκάρδια συνομιλία που είχε με τον πατέρα του. Λίγο νωρίτερα, άλλωστε, ο 37χρονος έμπειρος guard των Μαϊάμι Χιτ που διανύει την τελευταία σεζόν της καριέρας του, είχε παραδεχθεί ότι, γι’ αυτόν, δεν υπάρχει debate για το ποιος είναι ο καλύτερος όλων των εποχών!
Ο “D-Wade” είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, σχολιάζοντας την προσωπικότητά του, τον ανταγωνιστικό τρόπο παιχνιδιού του και φυσικά το πόσο σημαντικός είναι πλέον για την παγκοσμιοποίηση της λίγκας, ενώ χαρακτήρισε χρέος του τη συμμετοχή σε τέτοιου είδους φιλανθρωπικές ενέργειες, ειδικότερα μετά την ανέχεια μέσα στην οποία έζησε στα παιδικά του χρόνια.
Παρών και ο 50χρονος πλέον Γκάρι Πέιτον, που υπερθεμάτισε της αξίας να προσφέρει κάποιος στους συνανθρώπους του μέσα από το μπάσκετ, ενώ υπογράμμισε ότι τα «γάντια» του (το παρατσούκλι του ήταν “the glove”, γιατί κόλλαγε πάνω στον αμυντικό σαν να του περνάει γάντι) βρίσκονται πλέον σε μία ντουλάπα του σπιτιού του και αναγόρευσε τον Ράσελ Ουέστμπρουκ ως τον μοναδικό παίκτη της σημερινής γενιάς, που θα έκανε θραύση και στην δική του εποχή.
O Ντάνι Γκριν των Ράπτορς, που επέστρεψε κοντά στα κολεγιακά του λημέρια (Νορθ Καρολάινα), δήλωσε υποστηρικτής της Team Giannis κι έβγαλε το καπέλο στον 24χρονο Έλληνα των Μπακς για την τεράστια βελτίωσή του και την εξωπραγματική επίδραση στην πορεία του Μιλγουόκι μέχρι τώρα στην κανονική περίοδο. Μία ωραία ατμόσφαιρα, όπως και το πρωί στο “Bojangles Coliseum”, στα περίχωρα της Σάρλοτ, όπου προπονήθηκαν οι ξένοι και οι Αμερικανοί Rising Stars.
O Λούκα Ντόντσιτς, που προκάλεσε συνωστισμό δημοσιογράφων δίπλα στο booth του, «έδεσε» αμέσως με τον Μπόγκτάνοβιτς και τον Μάρκανεν και στις δηλώσεις του, αποκάλυψε την απογοήτευσή που ένιωσε επειδή δεν κλήθηκε στο κυρίως πιάτο του 68ου All Star Weekend, εκθείασε τις ικανότητες του Καλάθη και «τοποθέτησε» το βραβείο του MVP, κάπου μεταξύ Χάρντεν και Αντετοκούνμπο.
Από τους ξένους ξεχώρισε η ατάκα του Ντι Άαρον Φοξ, για την εκτελεστική δεινότητα του 42χρονου πλέον Πέτζα Στογιάκοβιτς! «Γίνεται μάχη στις προπονήσεις με τον Μπάντι Χιλντ, αλλά τολμώ να πω ότι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας μας, ίσως είναι ο assistant gm μας!».
Στο αγωνιστικό μέρος, το Rising Stars ήταν… «ψιλοσούπα»! Οι Αμερικανοί απλά μπήκαν πιο δυνατά, ξέφυγαν ακόμη και με +14 και τελικά νίκησαν σχετικά (161-144), γιατί το ήθελαν περισσότερο και επειδή είχαν περισσότερους παίκτες με όρεξη να παίξουν! Ο εντυπωσιακός Κάιλ Κούζμα (35π. & 6ρ.) επικράτησε στον μήμα του Τζέισον Τέιτουμ (30π., 9ρ. & 3ασ.) στην μάχη για τον τίτλο του MVP, ενώ πολύ καλή απόδοση είχαν οι Γιανγκ (25π, 7ρ. & 10ασ.) και Μίτσελ (20π., 7ρ., 9ας. & 5κλ.).
«Παρά την έλευση του ΛεΜπρόν, όλο το καλοκαίρι το πέρασα στο γυμναστήριο, προσπαθώντας να γίνομαι ολοένα και καλύτερος, έτσι ώστε να ξεπεράσω όλα τα εμπόδια. Νιώθω πλέον αρκετά δυνατός πνευματικά και αυτό το βραβείο αποτελεί το καλύτερο κίνητρο για το επόμενο βήμα που είναι το αληθινό All Star Game!», σχολίασε στην αίθουσα Τύπου, ο 23χρονος forward των Λέικερς.
Με τον Ντόντσιτς να ψιλοβαριέται, ο coach Νοβίτσκι ούτε που σηκώθηκε από τον πάγκο (σε αντίθεση με τον ομολογό του Ίρβινγκ, που ήταν όρθιος σχεδόν και στα 48 λεπτά), οι ξένοι δεν είχαν πολλές πιθανότητες κυνηγώντας σ’ όλο το ματς κι αν δεν ήταν ο Μπεν Σίμονς (28π., 5ρ., 6ας. & 3κλ. με 14/17 σουτ) και ο Μάρκανεν (21π. & 6ρ.), θα είχαν χάσει πάνω από 20 πόντους.
