Το φετινό πρωτάθλημα όπως εξελίχθηκε, είναι τελικά κούρσα για δύο άλογα, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές εκτιμήσεις που γίνονταν από τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.
Μπορεί στην πορεία η παρουσία της ΑΕΛ να αποτέλεσε έκπληξη, από την άποψη ότι για μεγάλο διάστημα στη χρονιά βαθμολογικά ήταν πολύ κοντά στις άλλες ομάδες, όμως ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνας έχουν και άλλα πολλά στοιχεία που τους δίνουν τις αντοχές στον πρωταθλητισμό και εφτά αγωνιστικές πριν το φινάλε, συνεχίζουν την προσπάθειά τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τη μεταξύ τους διαφορά να είναι στην ελάχιστη της τιμή του ενός μόλις βαθμού.
Η τριβή στον πρωταθλητισμό είναι αυτή που κάνει τη διαφορά στο ΑΠΟΕΛ, καθώς πρόκειται για μια ομάδα που απέδειξε πάρα πολλές φορές ότι έχει τα κότσια να παίρνει αποτελέσματα, ακόμα και αν δείχνει να μην είναι στα καλύτερά της και αυτό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση στο ποδόσφαιρο.
Από την άλλη ο φετινός Απόλλωνας κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η ίδια καλή ομάδα όπως την περσινή που θεωρώ ότι ήταν μια σπουδαία ομάδα, που δεν είχε την ικανότητα να πάρει τον τίτλο και αυτό κόστισε πολύ στο πρεστίζ και στην ψυχολογία όλων στο γαλάζιο στρατόπεδο.
Το ποια από τις δύο ομάδες θα επικρατήσει στο τέλος της χρονιάς, δεν είναι εύκολο να το προβλέψει κανείς, έστω και αν πολλοί θεωρούν ότι είναι μεγάλο πλεονέκτημα για το ΑΠΟΕΛ το ότι βρίσκεται στην κορυφή περνώντας από διάφορα στάδια στην τρέχουσα σεζόν.
Προσωπικά, δεν θεωρώ τίποτα τελειωμένο και τίποτα δεδομένο. Τα ματς που απομένουν είναι τέτοιας μορφής που σε συνδυασμό με την ελάχιστη βαθμολογική διαφορά που υπάρχει κάνουν το σκηνικό άκρως ρευστό και εδώ είναι που θα μετρήσει ο χαρακτήρας και οι αντοχές της κάθε ομάδας.
Κώστας Παναγιώτου
