Συνεχίζει να απασχολεί και μάλιστα ολοένα και πιο έντονα η κάρτα φιλάθλου τη φίλαθλη κοινή γνώμη, αλλά φαίνεται τελευταία και τα σωματεία ή και τις εταιρείες.
Και εξακολουθεί να είναι διχασμένη η κοινή γνώμη, ακόμη και οι πρόεδροι των ομάδων της Α’ κατηγορίας.
Τα αριθμητικά δεδομένα ασφαλώς και είναι μια ακόμη απόδειξη ότι στη μακαρία μας νήσο η αντιφατικότητα και η παραδοξότητα είναι στην ημερήσια διάταξη σε πολλούς τομείς συμπεριλαμβανομένου και του ποδοσφαιρικού…
Αυτά λοιπόν τα δεδομένα, οι ψυχροί αν θέλετε αριθμοί, αποκαλύπτουν ότι σε μια χώρα που έχουν εκδοθεί 70000 κάρτες, πάνω κάτω ένας στους δέκα κατοίκους ανεξάρτητα ηλικίας, από 1 μέχρι και 101 χρονών δηλαδή, έχει κάρτα…
Ο συνολικός όμως αριθμός εισιτηρίων συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά που δεν ήταν και η ψηλότερη από πλευράς προσέλευσης στα τελευταία χρόνια, έχει μειωθεί περίπου κατά 40%…
Έχει εξήγηση αυτό το γεγονός;
Ανεξάρτητα όμως με τα στατιστικά τα οποία στο τέλος της περιόδου ασφαλώς και θα πρέπει να αναλυθούν από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, είναι και το ερώτημα τι θα γίνει στην επόμενη περίοδο.
Αφήνεται να νοηθεί από τα ψηλά αλλά και από τις ίδιες τις ομάδες, ότι πιθανόν να αλλάξει κάτι, να αναλάβουν οι ίδιοι δηλαδή τη διαχείριση, άλλοι μιλούν για κατάργηση εδώ και τώρα και άλλοι να συνεχιστεί ως έχει το μέτρο, ο νόμος αν προτιμάτε.
Είναι καιρός ο κρυφτούλλης να τελειώσει.
Είναι καιρός τα σωματεία και οι εταιρείες να τοποθετηθούν, εκτός αν για τους πλείστους εξακολουθεί να ισχύει η θέση που εκφράστηκε στη σύσκεψη με τον Κλεάνθη Γεωργιάδη προς τος τέλος του ’18, όταν ουσιαστικά επιβεβαίωσαν τη θετική άποψη για τον νόμο που τέθηκε σε ισχύ από τις 22 Ιουλίου 2018…
Η περίοδος λήγει, ο κόσμος λιγοστεύει, κάποιοι θέλουν να ξέρουν τι θα ισχύσει για να ανανεώσουν τα διαρκείας ή και να εκδώσουν για πρώτη φορά.
Σταράτα και καθαρά ας απευθυνθούν οι ομάδες πρώτα στους οπαδούς τους και μετά στην πολιτεία για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιατί τώρα όχι απλά είναι θολό, συσκοτίζεται με τις αντιφατικές δηλώσεις κάποιων…
Στέλιος Παπαμωϋσέως
