Σε τέτοιες περιπτώσεις κύριε Αναστασίου, όταν η ομάδα σου δέχεται ντροπιαστικές και εξευτελιστικές ήττες, όταν γίνεσαι ρεζίλι, δεν ψάχνεις να βρεις καμία δικαιολογία… Ζητάς ένα συγγνώμη, απολογείσαι, αναλαμβάνεις την ευθύνη και αποχωρείς…
Οι δικαιολογίες, γιατί βάλατε τον ένα ή τον άλλο ή γιατί αφήνετε ποδοσφαιριστές εδώ και τρεις μήνες έξω και τους θυμάστε κάποια στιγμή και θέλετε, όπως λέτε να τους κρίνετε, δεν ενδιαφέρουν κανένα…
Ποια λογική υπάρχει άλλωστε στο γεγονός ότι αποφασίσατε να χρησιμοποιήσετε ποδοσφαιριστές (και όλους μια φορά, μαζεμένους…) οι οποίοι έχουν ΗΔΗ ενημερωθεί ότι δεν είναι στα πλάνα της νέας περιόδου (βλ. Λοέ και Γκαφούρ) και ότι πρέπει να φύγουν… Υπάρχει λογική; Οπόταν, δεν ενδιαφέρουν κανένα αυτές οι δικαιολογίες…
Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι η Ομόνοια και η νέα… μαχαιριά που δέχθηκε, με τον κατήφορο να μην έχει τελειωμό. Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο κ. Αναστασίου, είναι αυτή η απάθεια, η αδιαφορία, η τραγική εικόνα της ομάδας που συνεχίζει να παραπαίει και να γίνεται περίγελο και για την οποία εσείς είστε υπεύθυνος…
Υ.Γ. 1 Το… «εντάξει μωρέ δεν έγινε τίποτα», και παρόμοιου είδους συμπεριφορές, δεν ταιριάζουν στην Ομόνοια!
Υ.Γ. 2 Το να κατηγορείτε, να υποτιμάτε και να ειρωνεύεστε συνεχώς τους αθλητικούς συντάκτες στην Κύπρο, δεν σας τιμά… Η Κύπρος είναι μικρή και εύκολα μαθαίνονται τα νέα…
Υ.Γ. 3 Τον σεβασμό δεν τον ζητάτε, τον κερδίζετε…
Υ.Γ. 4 Για να μην ανοίξουμε δηλαδή τον «φάκελο πειθαρχία στα αποδυτήρια»…
Στέλλα Σωκράτους
