Σε κάθε σύγχρονο φυσιολογικό κράτος, μια ημέρα όπως η σημερινή που έχει αγώνα και μάλιστα εντός έδρας η Εθνική ομάδα θα ήταν γιορτή. Οι ποδοσφαιρόφιλοι θα περίμεναν την ώρα που θα φύγουν από την δουλειά για να ετοιμαστούν να πάνε γήπεδο, πολλοί άλλοι θα υποδέχονταν σπίτι φίλους για να παρακολουθήσουν μαζί το παιχνίδι από την τηλεόραση παρέα με πίτσες και μπύρες και άλλοι θα στριμώχνονταν σε μια γωνία μιας καφετέριας η μιας μπυραρίας, μόνο και μόνο για χατίρι της Εθνικής τους ομάδας. Ακόμα και αυτό εμείς λάθος το κάνουμε γιατί πολλοί έχουν μπλέξει το ποδόσφαιρο με την πολιτική. Άλλοι δεν θέλουν καν να ακούν ότι η Κύπρος έχει εθνική ομάδα (Βασικά δεν θέλουν καν να ακούν ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος αλλά αυτό είναι άλλου Παπά ευαγγέλιο), άλλοι την χαρακτηρίζουν μικτή, άλλοι την λένε κρατική ομάδα και υπάρχει και η μερίδα του κόσμου που αγαπά αυτή την ομάδα, λίγοι αλλά ευτυχώς υπάρχουν. Ωστόσο ακόμα και αυτούς τους κοροϊδεύουν ουσιαστικά οι αρμόδιοι με αυτά που τόσα χρόνια δεν κάνουν για την Εθνική ομάδα, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Άσε που ακόμα και τα χρώματα που δώσαμε σε αυτή την καημένη την ομάδα είναι λάθος και πριν με ρωτήσετε γιατί, ρίξτε μια ματιά στα χρώματα της σημαίας μας, χάλκινο, πράσινο και άσπρο. Ημέρα Εθνικής λοιπόν η σημερινή, αλλά ποιας Εθνικής; Όταν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα ίσως λύσουμε και πολλά άλλα προβλήματα που έχουμε ως κοινωνία.
Μάριος Δημητρίου
(Αθλητικογράφος Omega TV)
