Ήταν δύσκολη η νίκη της Ομόνοιας απέναντι στην ΑΕΛ, αλλά σε αυτό το πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, όπου είναι λεπτές οι ισορροπίες και η οποιαδήποτε ομάδα μπορεί να κερδίσει την άλλη, οι τρεις βαθμοί είναι υπερπολύτιμοι για το «τριφύλλι».
Την ήθελε πάρα πολύ αυτή τη νίκη η Ομόνοια, γιατί επανήλθε στην κορυφή (μαζί με την Ανόρθωση που είχε απώλειες) και κατάφερε να την πάρει, έστω και αν αγχώθηκε, έστω και αν δεν είχε καλή παρουσία (ειδικά στο β’ ημίχρονο…).
Οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να… τελείωναν νωρίτερα τον αγώνα (είχαν και δοκάρι με τον Μποτεάκ), αν ήταν πιο εύστοχοι ή ακόμη και στο 84’ στο μοναδικό τετ-α-τετ του Κακουλλή.
Στην επανάληψη έριξαν ρυθμό αδικαιολόγητα και δεν διαχειρίστηκαν σωστά το παιγνίδι. Είναι όμως σημαντικό που δεν δέχθηκαν γκολ και έφθασαν στην 2η σερί νίκη και στην 5η συνολικά στο πρωτάθλημα. Στην… εξίσωση μπήκε προς το τέλος και ο κόσμος και βοήθησε πολύ για να φθάσει στη νίκη η ομάδα.
Θα συμφωνήσουμε με τον Χένινγκ Μπεργκ ότι η Ομόνοια μπορεί να παίξει καλύτερα. Θα προσθέσουμε μάλιστα ότι οφείλει να αγωνίζεται καλύτερα και θα πρέπει να σταθεροποιήσει σε καλά επίπεδα την απόδοση της, όχι μόνο από παιγνίδι σε παιγνίδι, αλλά και μέσα στον ίδιο τον αγώνα…
ΟΙ ΔΥΟ ΦΟΡ: Πολύ θετικό για την Ομόνοια ότι συνεχισε το σκοράρισμα ο Νταρμπισάιαρ, φθάνοντας στα 6 γκολ στο πρωταθλημα. Ο νεαρός Κακουλλής θα μπορούσε να γίνει… ήρωας, σε εκείνη την φοβερή κούρσα που έκανε αλλά, δεν είχε καλό τελείωμα για να σκοράρει…
Υ.Γ. Θα ήταν καλά να δει ξανά το θέμα των αλλαγών ο κ. Μπεργκ. Μπορεί κι ο ίδιος να παίξει καθοριστικό ρόλο και να βοηθήσει την ομάδα με κάποιες κινήσεις του… Στο χέρι του είναι να το πράξει…
Στέλλα Σωκράτους
