Η προκριματική φάση των ομίλων για το Euro 2020 ολοκληρώνεται τις επόμενες μέρες. Το Σάββατο έχουμε το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι, με αντίπαλο τη Σκοτία και την Τρίτη είναι το φινάλε κόντρα στο Βέλγιο εκτός έδρας.
Μέσα από αυτά τα παιχνίδια παρουσιάζεται η ευκαιρία για την Εθνική μας να τερματίσει στην 3η θέση του ομίλου. Ουσιαστικά, αυτός ο στόχος θα γίνει πραγματικότητα, με νίκη κόντρα στη Σκοτία. Σε αυτό το ενδεχόμενο, θα αφήσουμε πίσω τρεις(!) ομάδες. Την αυριανή αντίπαλο που είναι πιο ψηλά από εμάς στην παγκόσμια κατάταξη, αλλά και το Καζακστάν και το Σαν Μαρίνο, που υπερέχουμε ποδοσφαιρικά.
Θα είναι μια τεράστια επιτυχία, που δεν έχει γίνει κατορθωτή, ποτέ ξανά. Κατά καιρούς, κυνηγούσαμε μέχρι τέλους τη διάκριση, όμως κόντρα στην Αυστρία πριν 20 περίπου χρόνια, αλλά και κόντρα στη Βοσνία, πριν 4 χρόνια, όμως στα πιο μεγάλα θέλω, κάναμε πίσω…
Πολλοί λένε και ονειρεύονται μεγάλα πράγματα για την Εθνική μας. Κάνουν λόγο για πρόκριση στην τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, όμως στο δικό μου μυαλό αυτό είναι ουτοπικό. Ειδικά, σε παγκόσμιο κύπελλο, δεν πρέπει να περνά, καν από το μυαλό μας, αφού η Ευρώπη έχει μόνο 13 διαθέσιμα εισιτήρια. Για τα 24 εισιτήρια του Euro, υπάρχουν θεωρητικά, πιο πολλές πιθανότητες, όμως και πάλι, δεν είμαστε σε θέση να κοντράρουμε ομάδες που είναι στο Top 30 της Ευρώπης. Σε ένα αγώνα, ναι μπορεί, να γίνει. Σε βάθος… αγώνων, μέσω των ομίλων, όχι. Αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα όλα αυτά τα χρόνια. Όσες ανανεώσεις και αν γίνουν, όση επιστημονική υποστήριξη και αν παρέχουμε στους διεθνείς μας, δεν έχουμε το ταλέντο για να διακριθούμε.
Το παράδειγμα – καραμέλα της Ισλανδίας κάπου πρέπει να… σταματήσει. Μπορεί να είναι μια χώρα με μικρότερο πληθυσμό από τη δική μας, όμως το ταλέντο που έχει η τωρινή φουρνιά, απέχει πολύ από τα κυπριακά δεδομένα…
Ανδρέας Ανδρέου
