Στην εκπομπή «Άκου τι Λέει» του Super Sport fm 104.0 με τον Μιχάλη Παπαγεωργίου φιλοξενήθηκε ο Γιώργος Παλάλας ο οποίος την ερχόμενη Παρασκευή θα δώσει την τελευταία παράσταση στην τιμητική του σε φιλικό παιχνίδι ΑΕΛ-ΑΕΚ στο Νίκος Σολωμονίδης στις 18:30.
Πως νιώθει ένας καλαθοσφαιριστής μετά από αυτή την ένδοξη καριέρα να είναι εκτός γηπέδων; «Φεύγω σταδιακά γιατί είχα και τον σοβαρό τραυματισμό. Επιβαλλόταν να κλείσω την καριέρα μου στην ΑΕΛ. Δεν ήταν καθαρά αγωνιστικός ο τελευταίος χρόνος, απλά ήθελα να επιστρέψω για να κλείσω την καριέρα μου εκεί που μεγάλωσα. Η ΑΕΛ είναι η οικογένεια μου, έχω μεγαλώσει εκεί και με έχουν μεγαλώσει εκεί».
Ο πατέρας σου σε μύησε στην καλαθόσφαιρα; «Πρώτη φορά στο γήπεδο πήγα πριν καν βαφτιστώ. Θυμάμαι όλη την παιδική μου ηλικία στα κλειστά, ενώ πρόλαβα σαν φίλαθλος και τα ανοικτά. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να ακολουθήσω το άθλημα που στο τέλος αγάπησα. Ήτανε ευλογία που ο πατέρας μου αγωνιζόταν στην ΑΕΛ και ακολούθησα τα χνάρια του. Νιώθω τυχερός που έκανα καριέρα σε ένα πράγμα που αγάπησα από την αρχή».
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να κουβαλάς την προσφορά του πατέρα και εσύ και ο Μιχάλης ο Κουνούνης; «Δεν νιώσαμε την πίεση ούτε εγώ ούτε ο Μιχάλης . Δεν νιώσαμε ότι είμαστε διάδοχοι και πρέπει να δώσουμε συνέχεια. Απλά δουλέψαμε περισσότερο από άλλα παιδιά της ηλικίας μας. Οι ώρες που σπαταλούσαμε στο γήπεδο ήταν αμέτρητες. Στα ημίχρονα των αγώνων της ΑΕΛ μπαίναμε στο γήπεδο με τον Μιχάλη και παίζαμε ένας εναντίον ενός».
Πήρες πολλούς τίτλους, τι κρατάς από αυτούς; «Δεν έπαιξα πολύ στο εφηβικό γιατί στα 15-16 πήγαμε στην ανδρική ομάδα. Τότε αγωνίζονταν μόνο δύο ξένοι και ο Κύπριος καλαθοσφαιριστής έπαιρνε την ευκαιρία από μικρός. Η χρυσή 5ετία (2002-2007) είναι κάτι που δύσκολα θα έρθει ξανά. Πήραμε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα με μεγάλες πορείες στην Ευρώπη. Είναι φυσικό να έρθει και η κάθοδος αλλά παραήρθε. Για αρκετά χρόνια η ομάδα έπαιζε στην β΄ κατηγορία, τόρα πάει να γίνει μια νέα αρχή. Ελπίζω αυτή η προσπάθεια να βρει κόσμο δίπλα στους ανθρώπους που τρέχουν μέρα-νύχτα για να επιβιώσει αυτό το τμήμα».
Μετά ήρθε κάθοδος, έπαιξαν ρόλο και τα μεγάλα οικονομικά ξανοίγματα; «Ειδικά την τελευταία χρονιά που δεν πήραμε το πρωτάθλημα το μπάτζετ ήταν στο 1,8 εκ., τεράστιο ποσό για την Κυπριακή καλαθόσφαιρα. Στα επόμενα χρόνια πήγαμε σε κάποιους τελικούς, σε κάποιους μας στέρησαν το τρόπαιο, σε κάποιους χάσαμε δίκαια και μετά έσβησε το όνειρο. Η ομάδα από την κορυφή και σε έναν χρόνο έφτασε στον πάτο».
Κάποιοι δεν θυμούνται τα καλά που έκανε κάποιος και λένε ότι κατέστρεψαν κάποιοι την ΑΕΛ αλλά και εκείνοι που διοικούσαν τότε ξεπέρασαν τους εαυτούς τους: «Τότε υπήρχαν 15 άτομα προσωπικό εκτός γηπέδου. Όταν οι κύριοι χορηγοί άρχισαν να φεύγουν, έφευγε και το προσωπικό. Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να κάνεις λάθη, είναι και οι συγκυρίες».
Ήταν άδικη η κριτική για κάποιους; «Ήταν άδικη η κριτική. Μέχρι και σήμερα ο κόσμος θυμάται τις ένδοξες στιγμές. Αυτές οι θύμισες και μόνο πρέπει να καταστήσουν την παρουσία εκείνων των ανθρώπων επιτυχημένη. Έτσι είναι στην Κύπρο. Το ΑΠΟΕΛ στο ποδόσφαιρο τα έκανε όλα τα τελευταία δέκα χρόνια και σε μια στραβή αρχίζει η κριτική».
Με ποιους από τους παλιούς της ΑΕΛ πρόλαβες να παίξεις; «Πρόλαβα να παίξω τον Χρύσο Χριστοδούλου, τον Εύζωνα, πρόλαβα σαν αντίπαλος τους Ασιήκκαλιες τον Δώρο και τον Αντώνη, τον Κοντοπύργο του ΑΠΟΕΛ και άλλους. Δεν πρόλαβα την γενιά του πατέρα μου, τον Γιώργο Θυρώτο και άλλους αλλά πρόλαβα την επόμενη γενιά»
Ομάδες της Λευκωσίας κινήθηκαν τότε και πήραν παίκτες της ΑΕΛ. Εσύ είχες πρόταση από ομάδα της Λευκωσίας; «Υπήρχε μια πρόταση όταν επέστρεψα από τις σπουδές και ήταν η χρονιά που πήγα στον Απόλλωνα. Αποφασίσαμε από κοινού με την ΑΕΛ ότι έρεπε να συνεχίσω στον Απόλλωνα και μετά να επιστρέψω. Ήταν μια πρόταση 5 χρόνων από το ΑΠΟΕΛ, μια πρόταση δελεαστική. Ήταν το 2004. Αν πήγαινα στο ΑΠΟΕΛ θα άλλαζαν πολλά. Βέβαια με αυτά που έζησα στην ΑΕΛ δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα μου συνέβαινε κάτι καλύτερο».
Υπήρχε ένα πρόβλημα με τον προπονητή τότε: «Υπήρχε μια αντιπαράθεση με τον προπονητή Ντράγκαν Ράτζα και την απόφαση να πάω στον Απόλλωνα την πήρε η ΑΕΛ. Πήγαμε και στους τελικούς κόντρα στην ΑΕΛ τότε. Δεν ήθελαν να συζητήσουν την 5ετή πρόταση του ΑΠΟΕΛ. Ήμουν νεαρός σε ηλικία και δεν μπορούσα να πάρω μόνος μου την απόφαση».
Δημιουργήθηκε μια αναστάτωση στη Λεμεσό με τη μετακίνηση σου στον Απόλλωνα: «Ναι, Επειδή ο κόσμος δεν ήξερε τι έγινε είχα και τα τηλεφωνήματα μου και τις απειλές και όλα».
Κόντρα στην ΑΕΛ έβρισκες το καλάθι; «Έκανα μια από τις καλύτερες μου χρονιές στον Απόλλωνα εκτός από τα ματς με την ΑΕΛ όπου ένιωθα πάτα τα πόδια μου να ζυγίσουν 100 κιλά. Ήταν οι πιο δύσκολες ψυχολογικά στιγμές της καριέρας μου. Έφευγα από το σπίτι και μου έλεγε ο πατέρας μου μακάρι να παίξεις καλά αλλά να χάσετε».
Η χρονιά στον Απόλλωνα πως ήταν; «Η διοίκηση Νίκου Χριστοδούλου στον Απόλλωνα ήταν η πιο ανθρώπινη διοίκηση στην καριέρα μου. Ακόμα και τώρα τους βλέπω και τους νιώθω σαν δικούς μου ανθρώπους τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο Νίκο Κυριακίδη».
Μετά επέστρεψες στην ΑΕΛ: «Έφυγε ο Ντράγκαν από την ΑΕΛ και επέστρεψα. Μετά ήρθε ξανά και τα βρήκαμε. Όταν επέστρεψα στην ΑΕΛ πήραμε το πρωτάθλημα και φτάσαμε και προημιτελικά του Ευρωπαϊκού».
Για την εικόνα που έβγαζες στο γήπεδο, αυτό το παθιασμένο, το εριστικό: «Ήμουν εριστικός, ήμουν ενοχλητικός, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Με το ΑΠΟΕΛ φαινόταν παραπάνω γιατί υπήρχε πάντα κόσμος και έβγαινε όλο αυτό. Είναι πράγματα που δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ, αυτά μετά τα 30 τα διαχειρίζεσαι».
Σήμερα μετά από όλα αυτά σκέφτηκες ότι έκανες κάποια λάθη: «Έκανα πολλά λάθη και μέσα στο γήπεδο και εκτός γηπέδου τα οποία πλήρωσα σε κάποια στιγμή. Αυτό που έλεγα πάντα είναι ότι μπορώ να βλέπω τον κάθε φίλαθλο της ΑΕΛ στα μάτια και να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά στη Λεμεσό. Αυτό είναι πιο σημαντικό και από τα χρήματα».
Είχες προβλήματα τότες στην καθημερινότητα σου; «Εκείνο τον καιρό είχα κάποια προβλήματα όταν κυκλοφορούσα στη Λευκωσία. Σήμερα έχω πολλούς φίλους που τότε ήταν στα κάγκελα και με έβριζαν. Μετά τα 30 σταμάτησα κι εγώ να είμαι προκλητικός».
Είσαι ένα με τον κόσμο της ΑΕΛ: «Μεγάλωσα μέσα στο ΣΥΦΑΕΛ. Εκεί είναι οι πραγματικοί άνθρωποι, δεν βλέπεις ψεύτικα πράγματα, βλέπεις όλα τα προβλήματα. Αυτά μου έδιναν αυτά τα συναισθήματα που έβγαζα στην συνέχεια στο γήπεδο. Ένιωσα όταν αγωνιζόμουν ότι αντιπροσώπευα όλο αυτό τον κόσμο».
Για το γεγονός ότι τίθεσαι ξεκάθαρα εναντίον της κάρτας φιλάθλου: «Το μέτρο είναι καταστροφικό για τα ομαδικά αθλήματα. Συζητάμε σε λάθος βάση την κάρτα οπαδού. Αν μου έλεγαν να δείξω ταυτότητα δεν είχα πρόβλημα να το κάνω. Υπάρχει ένας νόμος φασιστικός ο οποίος απαγορεύει τις ελευθερίες του ανθρώπου, πως μπορούμε να συζητάμε. Σου λέει ότι απαγορεύεται να σηκωθείς, να μετακινηθείς, να μην μπορείς να μιλήσεις με φίλους σου, είναι αστείο να το συζητάμε. Ειδικά ο κόσμος της Κύπρου που πέρασε από Τουρκοκρατία, Αγγλοκρατία και Χούντα δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό. Με εκπλήσσει που συγκεκριμένες ομάδες έχουν αρκετό κόσμο στο γήπεδο».
Επιστρέφοντας στην κάρτα, δεν μπορεί να γίνει ένας συμβιβασμός; «Η λέξη συμβιβασμός είναι η χειρότερη λέξη για εμένα. Κάπου πρέπει ο κόσμος να ξυπνήσει και να πει ότι δεν γεννήθηκε για να φορά χειροπέδες. Επειδή η αστυνομία είναι ανίκανη να ελέγξει ένα 5% του κόσμου της κάθε ομάδας, πρέπει όλη η κοινωνία να φορέσει χειροπέδες. Δεν θα συμβιβαστούμε με αυτό. Και αν οι οργανωμένοι αποφασίσουν να επιστρέψουν, εγώ δεν θα επιστρέψω ποτέ»
Αν γίνει αυτό που λένε, να πάει το μητρώο στις ομάδες; «Το ίδιο πράγμα είναι. Απλά θα αναγκαστούν οι ομάδες να γίνουν οι χαφιέδες και θα στραφεί και ο κόσμος εναντίον της ομάδας που είναι το χειρότερο πράγμα»
Το μπάσκετ θα το αντέξει όλο αυτό; «Δεν ξέρω αν θα αντέξει το μπάσκετ. Δεν ξέρω αν θα αντέξει η κοινωνία. Αν πάει για 5-6 χρόνια αυτό τότε θα έρθουν ακόμα και να μας πουν ότι για να βγαίνουμε από το σπίτι μας θα πρέπει να παίρνουμε τηλέφωνο την αστυνομία».
Πάντως η διοίκηση της ΑΕΛ κάνει φοβερές προσπάθειες στο θέμα αυτό για να αλλάξουν πράγματα: «Η διοίκηση της ΑΕΛ κάνει φοβερές προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα. Εγώ δεν ζητώ τροποποίηση, ζητώ κατάργηση του νόμου. Δεν υπάρχει μέση λύση. Δεν γίνεται να μου λένε ότι είναι εντάξει να μιλώ με δύο φίλους μου αλλά με τέσσερις να θεωρείται σύρραξη».
Για την παρουσία σου στην ΑΕΚ: «Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα μπορούσα να έχω αισθήματα για άλλη ομάδα πέραν της ΑΕΛ. Οι άνθρωποι με αγκάλιασαν, με σεβάστηκαν και σαν άνθρωπο και σαν καλαθοσφαιριστή. Οικονομικά αυτοί οι άνθρωποι με έσωσαν και τους ευχαριστώ. Νιώθω ότι χρωστώ πολλά στην ΑΕΚ. Είναι καταπληκτικοί άνθρωποι και τους έχω όλους στην καρδιά μου».
Κεφάλαιο Εθνική ομάδα: «Η Εθνική είναι μεγάλο κεφάλαιο και πρέπει να αρχίσουμε από το 2005-2006 όταν αποφασίστηκε ο απεριόριστος αριθμός ξένων. Μειώθηκε η συμμετοχή των Κύπριων, ενώ και σε μια μεγάλη περίοδο αδρανοποιήθηκαν οι Εθνικές. Είχαμε ένα κενό 7-8 χρόνων. Υπάρχουν 2-3 παίκτες μεταξύ 25 και 32, όλοι οι άλλοι είναι είτε μεγαλύτεροι, είτε μικρότεροι. Πέρσι έγινε φοβερή δουλειά με το Λίνο Γαβριήλ, η Εθνική ανανεώθηκε με νεαρούς παίκτες. Κάναμε κάποιες καλές εμφανίσεις, παλέψαμε κάποια ματς που θεωρούνταν χαμένα και πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα αναγεννηθεί η Εθνική και θα έρθουν και μεγάλες επιτυχίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το μέγεθος μας και τον στρατό ο οποίος μας φέρνει πίσω. Το θυμάμαι από τότε που ήμουν 16 χρόνων».
Φέτος ο Κεραυνός ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους: «Αυτή την στιγμή δεν θεωρώ ότι είναι υπερβολικά μεγάλο το μπάτζετ του Κεραυνού. Απλά είναι μικρά τα μπάτζετ των υπολοίπων. Γίνονται βήματα από την ΚΟΚ και από τις ομάδες για να μειωθούν οι ξένοι και να μπορέσει και ο κόσμος να ταυτιστεί με τις ομάδες. Το ότι πάμε σε τέσσερις ξένους θα βοηθήσει. Με την μείωση θα μπορέσουμε να δώσουμε περισσότερα λεφτά στους ξένους για να έρθουν καλύτεροι».
Τι εισηγείσαι για να γίνει πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα: «Πρέπει να βρεθούν οι πόροι από τις υπόλοιπες ομάδες για να φτάσουν τον Κεραυνό. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τον Κεραυνό ο οποίος κάνει το αυτονόητο. Και με τις πορείες που κάνει στην Ευρώπη ο Κεραυνός και το ότι στηρίζει έναν προπονητή για πολλά χρόνια είναι σημαντικό. Θεωρώ ότι οι υπόλοιποι πρέπει να βρουν τον τρόπο να φτάσουν τον Κεραυνό που είναι η πιο υγιής ομάδα. Θα βοηθήσει πολύ και η μείωση των ξένων».
Ο αγαπημένος σου προπονητής ποιος ήταν; «Δεν είναι δύσκολο να απαντήσω, είναι το πιο εύκολο. Είναι ο Γιώργος Θυρώτος. Είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε όλα τα εφόδια για να γίνω καλαθοσφαιριστής αλλά μου έδωσε πολλά για να γίνω άνθρωπος. Μακάρι να είναι καλά εκεί που είναι. Νιώθω άσχημα που όταν πέθανε ήμουν στην Ελλάδα και δεν μπορούσα να έρθω. Του χρωστώ σχεδόν τα πάντα. Είναι η μεγαλύτερη καλαθοσφαιρική προσωπικότητα που έβγαλε αυτός ο τόπος».
Το μήνυμα σου προς τον κόσμο της ΑΕΛ: «Ακόμα και με την κάρτα υπάρχουν τρόποι για να βοηθήσουμε την ομάδα. Το σωματείο είναι σε κακή κατάσταση και όλοι χρειάζεται να βοηθήσουμε ακόμα και με το εισιτήριο διαρκείας αντί-κάρτα. Παλιά δεν μας ένοιαζε και πολύ αν θα κερδίσουμε ή αν θα χάσουμε, αν θα κερδίζαμε πρωτάθλημα ή Κύπελλο».
Πως βλέπεις την ποδοσφαιρική ΑΕΛ; «Θεωρώ ότι αυτή την στιγμή η ποδοσφαιρική ομάδα βρίσκεται όσο πιο ψηλά θα μπορούσε να βρίσκεται με βάση τις δυνατότητες της και με βάση την απουσία του καλύτερου της παίκτη, του κόσμου της. Εμείς αντιστεκόμαστε και δείχνουμε τον σωστό δρόμο. Πρέπει να αντιληφθούμε σε ποια κατάσταση είναι η ομάδα και πόση στήριξη χρειάζονται οι παίκτες και ο προπονητής. Δεν μπορεί ένα Μίνι να κερδίσει μια Φεράρι. Άντε να γίνει 1-2 παιχνίδια αλλά πρωτάθλημα δεν παίρνεις».
Τι έχεις να πεις για τον Ανδρέα Σοφοκλέους, πως τον σκιαγραφείς; «Ξεκίνησε από το μπάσκετ. Είναι ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος που αγαπά την ομάδα. Έφερε το πρωτάθλημα στη Λεμεσό και παράλληλα έκανε και πολλά λάθη. Τα λάθη τα έκανε προσπαθώντας για το καλό της ομάδας. Η μερίδα του κόσμου που κάνει κριτική το κάνει γιατί δεν έρχεται στην θέση του. Έμεινε μόνος του, εξόφλησε πολλά χρέη σε όλα τα τμήματα. Πέρσι πήραμε το Κύπελλο και ακόμα γίνεται κριτική. Είναι φυσιολογικό να μην μπορεί να δώσει ότι και πριν και αντί να τον κριτικάρουμε τον ΑΕΛίστα τον Ανδρέα Σοφοκλέους να πάμε να σταθούμε δίπλα του».
Έφταιξε ο Ανδρέας Σοφοκλέους που χάθηκε το πρωτάθλημα του 2014; «Στο ποδόσφαιρο για να πάρεις πρωτάθλημα πρέπει να παλέψεις με τα τέρατα. Το πήρε και έπαιξε την επόμενη χρονιά μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι. Έγιναν απίστευτα πράγματα στο Τσίρειο. Δύο μέρες να παίζαμε κανείς δεν θα έβαζε γκολ και ήρθε η… ατομική βόμβα και έπεσαν όλοι κάτω με πονοκέφαλους και σκισίματα. Τι φταίει ο Ανδρέας Σοφοκλέους. Έγινε ξανά το παιχνίδι, μας έκανε μια ευκαιρία το ΑΠΟΕΛ, πέτυχε το γκολ και συγχαρητήρια. Δεν έφταιγε ο Σοφοκλέους. Κατηγορήθηκε γιατί έδωσε τον Ορλάντο Σα. Ο ίδιος ο παίκτης ήθελε να φύγει».
Έκαναν και τα λάθη τους οι οργανωμένοι: «Όπως έκανε ο Ανδρέας Σοφοκλέους λάθη έκαναν και οι οργανωμένοι λάθη. Φτάνει αυτά τα λάθη να μην τα επαναλαμβάνεις. Κάποιοι το προέβλεψαν ότι το πρωτάθλημα του 2012 θα ήταν το τέλος μας γιατί γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασίας μας και τον τρόπο σκέψης στην ΑΕΛ. Αν έπαιρνε το πρωτάθλημα η ομάδα το 2014 θα άλλαζε ολόκληρη η ιστορία του Κυπριακού ποδοσφαίρου».
Τι σημαίνει για σένα η ΑΕΛ; «Πλησιάζει η Παρασκευή και σκέφτομαι τι θα κάνω. Θεωρώ ότι την Παρασκευή όπως θα τιμηθώ εγώ θα τιμήσει ο κάθε ΑΕΛίστας τον εαυτό του. Η ΑΕΛ είναι η οικογένεια μου, μεγάλωσα στην ΑΕΛ, μεγάλωσα με τον κόσμο της ΑΕΛ. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Όπως γεννήθηκα ΑΕΛ, θα πεθάνω ΑΕΛ».
Αν σε 5-6 χρόνια έχεις μια πρόταση από τον Κεραυνό ή το ΑΠΟΕΛ θα πάς; «Βέβαια θα πάω, δεν θα ισχύσει ο… νόμος του 2004».
Θέλεις να γίνεις επαγγελματίας προπονητής, να δοθείς στο άθλημα; «Βέβαια αυτός είναι ο στόχος μου, να γίνω προπονητής στο ανδρικό επίπεδο και θα δουλέψω γι’ αυτό. Όλοι από κάπου ξεκινούν».
Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον της Κυπριακής καλαθόσφαιρας; «Πάρα πολύ. Υπάρχουν γενιές πολύ καλές από πίσω, έχουμε πολύ καλούς προπονητές ψαγμένους και επιμορφωμένους. Οι προπονητές αυτή την στιγμή στην Κύπρο είναι πολύ πιο ψηλά από το ίδιο το πρωτάθλημα».
