Πάει καιρός από τότε που είπαμε ότι η Ανόρθωση επέστρεψε για τα καλά εκεί που πρέπει να βρίσκεται, σε πρωταγωνιστική πορεία καθώς από την πρώτη κιόλας αγωνιστική έδειξε ικανή να επιβεβαιώσει τον Τιμούρ τον οποίο κατέκριναν πολλοί όταν βγήκε και είπε στην παρουσίασή του ότι θέλει το πρωτάθλημα. Βέβαια στην πορεία είναι που πείστηκε και ο άπιστος οπαδός και όχι μόνο και όσο περνούσε ο καιρός καθιερώθηκε στη συνείδηση του φίλαθλου κοινού ότι αυτή η ομάδα είναι για μεγάλα πράγματα.
Παρόλα αυτά κανείς δεν ξεστόμιζε εύκολα τη λέξη πρωτάθλημα και ιδιαίτερα οι φίλοι της Ανόρθωσης που το είχαν από μέσα τους και περίμεναν να δουν την ομάδα τους και κόντρα στο ΑΠΟΕΛ και με το δίκαιό τους. Τα έφερε με τέτοιο τρόπο η μοίρα ώστε να πάρει αναβολή το πρώτο παιχνίδι και να φτάσουμε σχεδόν μέσα Ιανουαρίου να δούμε το πρώτο μεταξύ τους ντέρμπι. Το περίμεναν αυτό το παιχνίδι όχι γιατί το ΑΠΟΕΛ πετούσε φωτιές από το ξεκίνημα της σεζόν ή έστω σε κάποιο σημείο της μέχρι τώρα και ήθελαν να δουν πώς θα ανταποκρινόταν η ομάδα τους, αλλά γιατί είναι η μόνιμη πρωταθλήτρια τα τελευταία εφτά χρόνια και όπως και να το κάνουμε ήταν ένα παιχνίδι το οποίο εξίταρε τον κόσμο… ήταν ενδόμυχα ένα ντέρμπι αποδείξεων ανεξάρτητα αν η Ανόρθωση με την παρουσία της στα προηγούμενα 14 παιχνίδια έδειξε ότι δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν.
Πλέον βγαίνει πιο εύκολα από τα χείλη των Ανορθωσιατών η λέξη πρωτάθλημα και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν και τα συνθήματα μετά το τέλος του ντέρμπι. Δεν είναι μόνο το άνοιγμα της διαφοράς και από ΑΠΟΕΛ και από Ομόνοια που μεγάλωσε την πίστη αλλά περισσότερο ο χαρακτήρας που έβγαλε η ομάδα τους κόντρα σε μια ομάδα η οποία είναι «ειδική» στο να παίρνει πρωταθλήματα. Και τονίζουμε τη λέξη χαρακτήρας καθώς κακά τα ψέματα ούτε η Ανόρθωση έδειξε κάτι το εντυπωσιακό στο τελευταίο ντέρμπι. Είχε άλλα πράγματα όμως τα οποία δεν τα είχε η μόνιμη πρωταθλήτρια.
Χρίστος Χρίστου
