• club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
‘Ενα ξεχωριστό μνημόσυνο στον θρυλικό Κόμπε!
24/02/2020 22:50
Η μπασκετική κοινότητα μέχρι σήμερα παραμένει άναυδη μετά την
τραγική απώλεια του Κόμπε Μπράιαντ και της κόρης του, Τζιάνα. Ο θρύλος
των Λέικερς έφυγε από τον κόσμο μας άδοξα, όμως τα μαθήματα που
παρέδωσε μέσα από το μπάσκετ είναι διαχρονικά και αποτελούν εφόδια για
κάθε άτομο, ώστε να πορευθεί και παράλληλα να επιτύχει γενικότερα στην
κοινωνία.

Εδώ και κάμποσες μέρες δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τα βράδια, σκέφτομαι
και βουρκώνω… θυμάμαι τις όμορφες βραδίες που μας πρόσφερε ο Κόμπε
Μπράιαντ και αναφωνώ μέσα μου «Γιατί;». Συνέβη πράγματι ή βρίσκομαι
σε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, σε ένα αδιέξοδο χωρίς διαφυγή; Αναπνέω
βαθιά και καταλαβαίνω πως δεν είναι κάποιο άθλιο αστείο, το μπάσκετ θρηνεί
την φυγή ενός ανθρώπου που φρόντισε να αναδείξει το άθλημα πέρα από
κάθε φαντασία και να εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους να δοκιμάσουν να

αγγίξουν την τελειότητα!

Βέβαια, θα μπορούσε ο καθένας να ισχυριστεί πως ήμουν “τυχερός¨ την
μοιραία μέρα της 26ης Ιανουαρίου του 2020, καθώς δεν είχα την άνεση του
σπιτιού μου και άρατην δυνατότητα να φανερώσω επακριβώς τα συναισθήματα μου
και να εκφραστώ με πλήρης άνεση για αυτή την δυσάρεστη έκπληξη… Η
πρώτη τραυματική μνήμη που απέκτησα από την σχέση μου με αυτό το
άθλημα που τόσο αγαπώ, συνέβη την περίοδο που η αφεντιά μου υπερασπίζεται την
μητέρα-πατρίδα στα μακρινά σύνορα του Έβρου!

Η συγκεκριμένη μέρα έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου, ήταν μία
ψυχρή νυχτά στο στρατόπεδο, όλος ο θάλαμος είχε μόλις επιστρέψει από
μία άκρως κουραστική εκπαίδευση και ο μόνος στόχος του καθενός ήταν να
γίνει η κατάλληλη προετοιμασία για την επόμενη μέρα, ώστε να
κατορθώσουμε να αποσπάσουμε όσο τον δυνατόν περισσότερη ξεκούραση
μέχρι την επόμενη ανατολή… που να ξέραμε!

Τότε, σωρός από ειδήσεις ξεπετάγονται στις οθόνες κάθε κινητού, οι
συζητήσεις εκτός θαλάμου με επίκεντρο τον Κόμπε «παίρνουν και
δίνουν». Ακούς το όνομά του… αναρωτιέσαι τον λόγο που το
επικαλούνται τόσο έντονα, καταλαβαίνεις από τον τόνο της φωνής τους
μία εσωτερική θλίψη. Διαβάζεις τις ειδήσεις και νιώθεις να σε χτυπάει
ένα τρένο…

Έπειτα από πάμπολλες επαληθεύσεις το νέο ήταν πραγματικό, συνήθως ο
κόσμος έχει την τάση να δημιουργεί παρόμοια κακόγουστα αστεία, για να
ευχαριστηθεί με την δυστυχία άλλων. Μακάρι να ήταν έτσι…

Θα προσπαθήσω με όσο κουράγιο μου έχει απομείνει, να

σκιαγραφήσω τις στιγμές που διαμόρφωσαν τον Κόμπε Μπράιαντ που όλοι
γνωρίσαμε εντός των αστραφτερών παρκέ του NBA!

Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Αυγούστου του 1978, όταν ο Κόμπε Μπιν
Μπράιαντ πρωτοέβλεπε τον κόσμο, τον οποίο θα καθήλωνε με τα
κατορθώματά του χρόνια αργότερα. Το μικρόβιο ήταν βαθιά μέσα του και
μία ματιά στον πατέρα του, Τζο Μπράιαντ ήταν αρκετή για να διαπιστώσει
ο καθένας την μετέπειτα πορεία του. Ο πατέρας του υπηρέτησε το
NBA για έννεα συναπτά χρόνια, πριν αποχωρήσει για την Ευρώπη και
συγκεκριμένα για την Ιταλία και Γαλλία αντίστοιχα, δίνοντας τέλος στην
καριέρα του την σεζόν 1991-92, όντας αισίως στα 36 του χρόνια στην
Γαλλική Μελχάουζ . Γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, τρία χρόνια πριν την
γέννηση του μετέπειτα θρύλου των «Λιμνανθρώπων», ο Τζο Μπράιαντ είχε
παντρευτεί με δόξα και τιμή την Παμ Κοξ, η οποία ήταν αδελφή του
άσημου NBAer Τζον Κοξ.

Συνοψίζοντας, συμπεραίνουμε πως τα γονίδια των δύο γονιών του είχαν
παρόμοιο συντελεστή και ουσιαστικά έθεταν τις βάσεις για το μέλλον…

Ο Κόμπε ξεκίνησε την ενασχόληση του με το μπάσκετ στην τρυφερή ηλικία
των τριών ετών και μεγαλώνοντας θαύμαζε τον οργανισμό, με τον οποίο θα
συνδεόταν άρρηκτα τις επόμενες δεκαετίες. Λιγοστά χρόνια αργότερα ο
Κόμπε θα μετακόμιζε στην Ιταλία μαζί με τους γόνεις του, εξαιτίας των
αγωνιστικών υποχρεώσεων του πατέρα του, μαθαίνοντας άριστα την ιταλική
γλώσσα και γεμίζοντας το σαλόνι του σπιτίου του με κασκόλ της
ποδοσφαιρικής υπερδύναμης Μίλαν. Στην ηλικία των δεκατριών επιστρέφει
στα πάτρια εδάφη, στην Φιλαδέλφεια …

Στο Λύκειο Λόουερ Μέριον αρχίζει ένα ταξίδι μοναδικό και σπάνιο, το
όνομα του αντηχεί στους διαδρόμους του σχολείου μέχρι σήμερα και αναζωοπυρώνει
σπουδαίες στιγμές. Κατέκτησε πληθώρα διακρίσεων, χτίζοντας μία
αξιοπρεπέστατη φήμη για τον εαυτό του. Σκόραρε συνολικά 2,883 πόντους,
ξεπερνώντας τον μυθικό Γουίλτ Τσάμπερλεϊν σε πόντους όσον αφορά το
λυκειακό πρωτάθλημα στην πολιτεία της Φιλαδέλφειας, ένα στατιστικό με
ανεκτίμητη αξία… Στην τελευταία του σεζόν ξόρκισε τους δαίμονες που
στοίχειωναν το σχολείο του, χαρίζοντας τους το πρώτο τους πρωτάθλημα
έπειτα από 53 χρόνια ξηρασίας, στρέφοντας όλα τα φώτα της δημοσιότητας
πάνω του. Αναπόφευκτα οι συγκρίσεις γινόντουσαν με την σέσουλα και οι
πιέσεις που ασκήθηκαν στον νεαρό -τότε- Κόμπε ξεπερνούσαν τα όρια,
όμως η μπασκετική κοινότητα απαιτούσε να μάθει το μέλλει γενέσθαι του
παιδιού-θαύματος. Είναι καταγεγραμμένο το γεγονός ότι κορυφαία κολέγια
προσέγγισαν τον Κόμπε με σκοπό να τον εντάξουν στο πρόγραμμα τους και
φυσικά να τον προετοιμάσουν σε όλους τους τομείς για το μεγάλο άλμα
στο NBA. Σε αντίθεση με αυτή την καλόγραμμένη ιστορία που παρέθεσα
παραπάνω, βρέθηκε η απόφαση που έκρινε το μέλλον του νεαρού Κόμπε:
”Αποφάσισα να παραλείψω το κολέγιο και να «μεταφερθώ» στο NBA”, αυτά
ήταν τα λόγια του 18χρονου Μπράιαντ, ο οποίος ήταν διατεθειμένος εξ
αρχής να αποδείξει τις ικανότητές του, πηγαίνοντας κόντρα μέχρι και
στην ανθρώπινη λογική… αν επρόκειτο να αναδειχθεί νικητής. Υπόψιν,
δεν είχε τεθεί σε ισχύ ο νόμος που ουσιαστικά υποχρεώνε κάθε αθλητή
να παραβρεθεί υπό την αιγίδα οποιοδήποτε κολεγίου για τουλάχιστον έναν
χρόνο, πριν αποκτήσει το δικαίωμα να δηλώσει συμμετοχή στο ερχόμενο
ντραφτ.

Αξίζει να τονιστεί πως στις 2 Φεβρουαρίου το Λόουερ Μέριον απένειμε
φόρο τιμής στον εκλειπόντα Κόμπε, τηρώντας σιγή 33 δευτερολέπτων και ο
λόγος είναι προφανής, αν και εκ παραδρομής δεν το ανέφερα: Ο Κόμπε με
τον συγκεκριμένο αριθμό μεγαλούργησε στα λυκειακά παρκέ και σαφώς έχει
τεθεί εκτός επιλογής για κάθε επίδοξο μπασκετμπολίστα.

Στο ντραφτ του 1996 οι Λέικερς διέπραξαν μία από τις πιο μνημιώδεις
«ληστείες» στην σύγχρονη ιστορία του αθλήματος, όμως οφείλουμε να
πιάσουμε το νήμα από την αρχή: H ομάδα από το Λος Άντζελες μέσα από τα
καθιερωμένα work-outs (Δοκιμαστικά), ως μία προσπάθεια να κατανοήσουν
και να αξιολογήσουν τον αθλητή που έχουν μπροστά τους, πολλά έχουν
ειπωθεί για εκείνες τις μέρες, μολονότι μία απλή και συνάμα τόσο
καθηλωτική φιγούρα όπως εκείνη του Τζέρι Γούεστ, απλώς υπερκαλύπτει
τις υπόλοιπες. Το «πρόσωπο» του NBA είχε μείνει άφωνο με την τεχνική
και την ψυχοσύνθεση του Κόμπε, ένα βλέμμα προσηλωμένο στον στόχο του,
να υπερδάει κάθε εμπόδιο και να αντιμετωπίζει κάθε δοκιμασία που
του ανατίθεται. Είναι περιττό να τονιστεί πως αν οι «Λιμνανθρώποι»
είχαν την δυνατότητα να επιλέξουν τον Κόμπε, θα το έκαναν με μεγάλη
ευχαρίστηση… αν και “οι δρόμοι για την Ρώμη είναι πολλαπλοί”!

Ο Κόμπε επιλέχθηκε από τους Σάρλοτ Χόρνετς ως η 13η επιλογή εκείνου
του ντράφτ, παρόλο που εν αγνοία του διαδραματιζόταν ένα σενάριο βγαλμένο
από τις καλύτερες εποχές του Χόλιγουντ. Οι Λέικερς εκείνη την περίοδο
«ψαχνόντουσαν» να ανταλλάξουν τον Βλάντε Ντίβατς, ώστε να
δημιουργήσουν τον απαραίτητο χώρο για την έλευση του θηρίου ονόματι
Σακίλ Ο’ Νιλ, του μελλοντικού παρτενέρ του Κόμπε. Το πλάνο σιγά-σιγά υλοποιείται, μία κίνηση απομένει, ο Τζέρι Γουέστ εκετελούσε χρέη

εκτελεστικού διευθυντή εκείνη την περίοδο και πρόσφερε στους Χόρνετς
τον Γιουγκοσλάβο Center, με αντάλλαγμα τον «άγουρο» απόφοιτο του
Λυκείου Λόουερ Μέριον. Έχω την αίσθηση πως Μπομπ Μπας στον ύπνο του
παρακολουθεί τον ίδιο εφιάλτη, έχασε μέσα από τα χέρια του την
υπέρτατη ευκαιρία να αλλάξει μια για πάντα το ρου της ιστορίας για τiς
«Σφήκες».

Σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Κόμπε Μπράιαντ θα αποτελούσε αναπόσπαστό
μέλος της ιστορίας των Σάρλοτ Χόρνετς!

Με αυτά και με εκείνα, ο διψασμένος για δόξα Κόμπε Μπράιαντ
πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του στις 3 Νοεμβρίου του 1996
κόντρα στους φιλόδοξους Τίμπεργουλβς, ερχόμενος από τον πάγκο. Ωστόσο,
το παιχνίδι που περίμενε ο μπασκετικός λαός διεξήχθε έναν
χρόνο αργότερα, στις 17 Δεκεμβρίου του 1997 στην πόλη των Ανέμων ,
όπου ο Τζόρνταν ανυπομονούσε να συναντήσει το παιδί που είχαν ονομάσει
διάδοχο του πριν αποχαιρετήσει το άθλημα οριστικά. Οι Μπούλς
επικράτησαν σχετικά άνετα έναντι των νεαρών Λέικερς, αν και ο Κόμπε
σκόραρε 33 ολόκληρους πόντους, αναγκάζοντας τον -τότε- πέντε φορές
πρωταθλητή να δηλώσει ”Σίγουρα είναι ταλαντούχος. Έχει απίστευτη
αυτοπεποίθηση. Πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου μέχρι να ξεδιπλώσει το
ταλέντο του. Ο καθένας καταλαβαίνει πόσο καλός είναι”, υποψιάζομαι
ότι από εκείνη την στιγμή και μετά ο Κόμπε διαπίστωσε πως η κορυφή
ήταν μία εφικτή κατάσταση.

Από εκεί και πέρα, ο Κόμπε συνέχισε να ωριμάζει με το πέρασμα των χρόνων,
έχοντας δίπλα του ένα «τέρας της φύσης»… μία αδάμαστη δύναμη που
«τρομοκρατούσε» τους αντίπαλους παίκτες με την φυσική του δύναμη. Ο
λόγος φυσικά για τον Σακίλ Ο’ Νιλ, ο οποίος ήταν το πρώτο όνομα στα
τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα των Λέικερς (2000,2001,2002), στις αρχές
της νέας χιλιετίας.  Εύκολα, λοιπόν, μπορεί να αντιληφθεί πως η
αγωνιστική σχέση ήταν ξεκαθαρισμένη μεταξύ των δύο, για να λέμε τα
σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη, εκείνη την χρονική περίοδο ο Σακ ήταν
κυριολεκτικά ασταμάτητος κοντά στην ρακέτα και ο Κόμπε ήταν ακόμη
μικρός για να αναλάβει τα ηνία του οργανισμού. Λέγοντας το παραπάνω,
δεν υπονοώ πως ο Μπράιαντ υπήρξε «κομπάρσος», αντιθέτως τα νούμερα των
δύο θρύλων του αθλήματος στους τελικούς εκείνου του αλησμόνητου
three-peat ήταν το λιγότερο συγκρίσιμα!

Μία μικρή παρένθεση στο σημείο αυτό, οφείλω να εξηγήσω μία μικρή
παρεξήγηση που ίσως μένει κατάλυπο μέχρι σήμερα: Προσωπικά, δεν είχα
την τύχη να γνωρίσω τον Κόμπε από την αρχή της καριέρας του, εκείνον
τον εκρηκτικό, τον ταχύτατο, αυτόν τον εριστικό χαρακτηρά και τον
αστραπιαίο αθλητή που κάρφωνε πάνω από το κεφάλι κάθε αντιπάλου, που
με μία σταυρωτή ντρίμπλα το μάτι σου τον «έχανε»… μετά εμφανιζόταν
να κρέμεται από την ρακέτα. Ως άνθρωποι έχουμε την τάση να ξεχνάμε
καταστάσεις και εποχές, μόνο και μόνο επειδή συνέβησαν παλαιότερα,
ιδανικό θα ήταν να ενθυμούμαστε κάθε έκφανση των ανθρώπων που έβαλαν
το λιθαράκι τους για την ανάδειξη του μοναδικού αυτού αθλήματος.

Συνεχίζοντας, η μπασκετική συνύπαρξη των δύο αστέρων της εποχής ολοένα
και έφερνε περισσότερες επιτυχίες για τον οργανισμό, ενώ σε πλήρη
αντίθεση κινόταν η διαπροσωπική τους σχέση. Μία διαμάχη που
περιστρεφόταν γύρο από τον πελώριο εγωϊσμο τον δύο λαμπρών αστέρων, με
άλλα λόγια ήταν μία μονομαχία για το ποιος θα είναι το πρώτο βιολί της
ομάδας και συνάμα ο απόλυτος πρωταγωνιστής του οργανισμού εκτός του
αγωνιστικού χώρου. Το αποκορύφωμα της κόντρας και συνάμα το τέλος ήρθε
το καλοκαίρι του 2004. Οι Λέικερς βρίσκονται στους τελικούς για
τέταρτη φορά σε πέντε σεζόν, απέναντι τους στέκονται με υψωμένες
γροθίες η ομάδα από το Ντιτρόιτ, υπό τις οδηγίες του δασκάλου Λάρι
Μπράουν. Εκείνη η ομάδα έμεινε στην ιστορία λόγω της απίθανης συνοχής
και διάθεσης στον αμυντικό τομέα ενώ επιθετικά επιδίωκαν έναν αργό
ρυθμό αγώνα με κυκλοφορία της μπάλας, με «εγκέφαλο» τον Τσάνσι
Μπίλαπς, ο οποίος ήταν το άτομο που έπαιρνε τις αποφάσεις εντός της
αναμέτρησης. Παρόλα αυτά, ο τίτλος του φαβορί πριν την έναρξη της
σεράς ανήκε δίκαια στους Λέικερς, ένας τίτλος που γρήγορα τέθηκε εκτός
συζήτησης από το πρώτο τζάμπολ. Οι Πίστονς διέπραξαν μία από τις
μεγαλύτερες μπασκετικές εκπλήξεις στην ιστορία, διαλύοντας την ομάδα
από το Λος Άντζελες σε πέντε παιχνίδια και περιορίζοντας τον Μπράιαντ
σε τόσο ηχηρό βαθμό, φτάνοντας στο σημείο εκείνη η σειρά να
παρουσιάζεται ως η χείριστη της καριέρας του . Παράλληλα, μετά την
αποτυχημένη προσπάθεια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο Σακ
κατηγορεί ανοιχτά τον παρτενέρ του πως θελημένα δεν τον τροφοδοτούσε
στην ρακέτα… επιβαρύνοντας ένα ήδη άσχημο κλίμα.

Δύο παιδάκια με σπάνιο χάρισμα τσακώνονται στις παραλίες του Λος Άντζελες….

Τα γεγονότα που ακολούθησαν το συγκεκριμένο είναι γνωστά, οι Λέικερς
παραδίδουν τον πυρσό του ηγέτη στον Κόμπε Μπράιαντ και πάραυτα
«εξοστρακίζουν» τον Σακίλ Ο’ Νιλ στο Μαϊάμι μέσω ανταλλαγής…

Τα επόμενα χρόνια ο Κόμπε ως ο μοναδικός αστέρας της ομάδας
εξακολουθούσε να παρουσιάζει αψεγάδιαστα νούμερα, χωρίς να τα
μετουσιώνει σε νίκες και διακρίσεις αφού το σύνολο επί της ουσίας ηταν
ανεπαρκές για να ανταγωνιστεί στην απαιτητική Δύση, συνεπώς στην πρώτη
χρονιά δίχως τον θηριώδη Center οι Λέικερς έμειναν εκτός των play-offs.

Στις 22 Ιανουαρίου του 2006 ,το NBA θα νιώσει ένα πρωτόγνωρο ρίγος, το
στοιχειωμένο ρεκόρ του Γουίλτ Τζάμπερλειν ήταν μία ανάσα από το να
αποτελέσει παρελθόν και για αυτό θα ήταν υπεύθυνος ο «Black Mamba»!
Εκείνο το βράδυ οι Τορόντο Ράπτορς γνώρισαν το μπασκετικό αποκορύφωμα
του Κόμπε Μπράιαντ, ο οποίος τους φιλοδώρισε με 81 πόντους! Ένα
παράλογο επιθετικό κρεσέντο που όμοιο του δεν έχουμε παρακολουθήσει
μέχρι σήμερα. Ο νεαρός Κρις Μπος δήλωνε μετά το πέρας του αγώνα ”Τον
βλέπαμε απλώς να σουτάρει”, φανερώνοντας έμμεσα τα συναισθήματα του
για την φονική εμφάνιση του παίκτη από την Φιλαδέλφεια. Επιπλέον,
εκείνη την αγωνιστική περίοδο θα βγει στο φως της επικαιρότητας η
είδηση πως ο Κόμπε στόχευε να αλλάξει το νούμερο της φανέλας
του, μία πράξη που πίσω της έκρυβε μία ριζική αλλαγή σελίδας για τον
ίδιο.

Και όμως, η συγκεκριμένη κίνηση επηρέασε δραστικά τα επόμενα χρόνια
του Κόμπε και ενέπνευσε νέο αέρα στο γεμάτο από δυσάρεστες σκέψεις μυαλό
του…

Την σεζόν 2006-07 ο Μπράιαντ επιβεβαίωσε τους ψυθύρους και κάτω από το
όνομα του ξεπρόβαλλε το νούμερο 24, το οποίο θα τον συνόδευε
χέρι-χέρι για τα επόμενα εννέα χρόνια. Η απόφαση αυτή χώρισε την
καριέρα του Κόμπε θεωρητικά σε δύο περιόδους, όμως η ανάγκη που ένιωσε
να κάνει μία νέα αρχή στην καριέρα του και να ακολουθήσει την ρότα
του οργανισμού για κάτι νέο, υπερκάλυπτε τις υπόλοιπες επιθυμίες
του.

Ακόμα και αν ο «Black Mamba» έκανε τα πάντα για να αφήσει πίσω του
περασμένα γεγονότα, οιοργανισμός των Λέικερς αδυνατούσε να ενισχύσει
το ρόστερ με παίκτες ικανούς να τον πλαισιώσουν, με σκοπό να
διεκδικήσουν με αξιώσεις τον τίτλο. Το καλοκαίρι του 2007 οι σχέσεις
των δύο πλευρών είχαν ψυχρανθεί και δημοσιογράφοι από την άλλη πλευρά
του Ατλαντικού δειλά-δειλά μιλούσαν περί ανταλλαγής με προορισμό την
ομάδα των Μπουλς! Μάλιστα, ο ίδιος ο Μπράιαντ εκείνη την περίοδο
μιλώντας στο χωρίς περιστροφές στα μέσα επικοινωνίας τόνισε ότι είναι πρόθυμος
να αποχωρήσει από την ομάδα της καρδιάς του. Στην αντίπερα όχθη, οι
Σικάγο Μπουλς είναι σε μεταβατικό στάδιο από την δεύτερη απόσυρση του
Μάικλ Τζόρνταν (Καλοκαίρι του 1998) και τώρα πειραματίζονται με έναν
νεαρό κορμό παικτών με μελλοντικές προοπτικές. Εκτός των άλλων, ο
Κόμπε υπήρξε θερμός υποστηρικτής στην ιδέα να ενταχθεί στους «Ταύρους», παθιασμένα
ονειρευόταν να θέσει υπό αμφσβήτηση την ακλόνητη παρακαταθήκη που
άφησε ο Τζόρνταν στην Πόλη των Ανέμων. Ένα άπιαστο όνειρο ή μία εφικτή
πραγματικότητα; Εν τέλει, η ανταλλαγή αυτή δεν προχώρησε λόγω της
ανικανότητας να βρεθούν τα απαραίτητα κομμάτια για να ικανοποιηθούν
αμφότερες οι δύο πλευρές. Η ιστορία κλείνει ομαλά και χωρίς εντάσεις,
με τον Κόμπε να λαμβάνει υποσχέσεις για την καλυτέρευση του ρόστερ
σύντομα.

Η λαϊκη ρήση ”Κάθε αρχή και δύσκολη” αποδεικνύεται αληθής, ακόμη και
με νέο αριθμό…

Πράγματι, οι προσευχές του Μπράιαντ εισακούστηκαν από τους
μπασκετικούς Θεούς, οι οποίοι συντέλεσαν ώστε ο Ισπανός ψηλός από το
Μέμφις να ταξιδέψει μέχρι το Λος Άντζελες για λογαριασμό της «πρώτης»
ομάδας της πόλης. Κατά κοινή ομολογία ο Πάου Γκασόλ ήταν από τα
επιφανέστερα μέλη στην θέση του εκείνη την περίοδο και η ενδεχόμενη
συνεργασία του με τον Κόμπε Μπράιαντ προκαλούσε ευχάριστους
πονοκεφάλους. Ταυτόχρονα, η σεζόν 2007-08 σημαδεύει τον Μπράιαντ με
θετικές και αρνητικές στιγμές, οι οποίες θα τον ακολουθήσουν μέχρι το
τέλος της διαδρομής. Αδιανόητο παραμένει στην κοινότητα του μπάσκετ το
γεγονός πως ο μαγευτικός γκάρντ ανακυρύχθηκε μόλις μία φορά ως ο
καλύτερος παίκτης της Λίγκας, παρότι υπήρξαν χρονίες που δικαιούταν
εκείνη την διάκριση… μία σαφέστατη αδικία απέναντι σε έναν
σημαιοφόρο του αθλήματος. Με το πρώτο βραβείο του MVP στο παλμαρέ του
ο Κόμπε και οι Λέικερς σαλπάρουν με αέρα στα πανιά τους για ένα ακόμη

πρωτάθλημα στην περίφημη συλλογή τους… μιλώντας για περίφημες
συλλογές: Στον τελικό από την Ανατολική περιφέρεια βρέθηκαν οι
ορκισμένοι εχθροί τους, αυτοί με τις κατά πράσινες εμφανίσεις και την
τριάδα φαινόμενο: Ο αϊθαλής Πολ Πιρς, ο δραστήριος Κέβιν Γκαρνέτ και
το «πολυβόλο» Ρέι Άλεν είχαν συνθέσει μία από τις πιο καλοδουλεμένες
τριάδες στα δρόμενα του NBA και ήταν έτοιμοι να ξανά φέρουν τους
«Κέλτες» πάλι στον θρόνο τους, ένα θρόνο που είχαν να ανταμώσουν από
το μακρινό 1986!

Το σκηνικό ήταν στημένο… μία σειρά με άρωμα από την δεκαετία του ΄80
θα λάμβανε χώρα σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα…

Οι ιστορικοί Σέλτικς θα επικρατήσουν σε έξι παιχνίδια έναντι των
Λέικερς, σκορπίζοντας άφθονη χαρά στην πόλη της Βοστόνης, ενώ μοίρασαν
φαρμάκι στον Κόμπε… που στην πρώτη του εμφάνιση στους τελικούς χωρίς
να έχει στο πλάι του τον Σακίλ Ο’ Νιλ, δεν έβγαλε εις πέρας την
αποστολή, δίνοντας την ευκαιρία στους επικριτές του να κατακρίνουν την αγωνιστική του νοοτροπία.

Ο Κόμπε δεν έκρυψε ποτέ τον αντίκτυπο που είχε εκείνη η σειρά, ένα
χτύπημα στον αθλητικό εγωισμό του!

Με αφετηρία την «σφαλιάρα» από τους Σέλτικς, ο Κόμπε Μπράιαντ δούλεψε
σκληρά μέσα του για να κατανοήσει τα βαθύτερα αίτια εκείνης της
αποτυχημένης εκστρατίας: Τότε, ακριβώς συνειδητοποίησε πως η κατάκτηση
ενός τίτλου δεν αποτελεί δουλειά ενός ατόμου αλλά μία συνολικής
προσπάθειας. Η επόμενη διετία βρήκε τον αθλητή από την Φιλαδέλφεια και
ξανά στην κορυφή, ο Πάου Γκασόλ

αναγνωρίστηκε παγκοσμίως μέσω των δύο συνεχόμενων «δαχτυλιδιών»,
αποβάλλοντας τους διάφορους χαρακτηρισμούς που του είχαν αποδοθεί
στην πολυσυζητημένη σειρά με τους Σέλτικς παλαιότερα. Ο Κόμπε γεμάτος
ευχαρίστηση και ανακούφιση δήλωνε πως εκείνος ο τίτλος αποτελούσε το
αγαπημένο -από τα πέντε- πρωταθλήματα που είχε στο παλμαρέ του, καθώς
η απόλαυση που έλαβε μέσω εκείνης της εκδίκησης ήταν αρκετή για να
αφήσει πίσω του τις άσχημες αναμνήσεις του παρελθόντος.

Πλέον, ήταν γεγονός… ο Κόμπε Μπράιαντ είχε αποδείξει στον πλανήτη με
κάθε επισημότητα ότι είχε τα απαιτούμενα ηγετικά χαρίσματα για να
οδηγήσει τους Λέικερς στον δρόμο των επιτυχιών, καταρρίπτοντας κάθε
εσφαλμένη άποψη μετά την φυγή του Σακίλ Ο’ Νιλ.

Τα επόμενα χρόνια κύλισαν με την από το Λος Άντζελες να κρατιέται με
νύχια και με δόντια στην επικαιρότητα, παραμονεύοντας στην γωνία για
την κατάλληλη στιγμή… μία στιιγμή που δεν ήρθε ποτέ!

Στις 12 Απριλίου του 2013 ο Κόμπε Μπράιαντ θα υποστεί ρήξη αχίλλειου
τένοντα σε έναν αγώνα κανονικής διάρκειας κόντρα στους Γκόλντεν Στέιτ
Γουόριος, σοκάροντας τον κόσμο του αθλήματος. Αν μη τι άλλο, η
σοβαρότητα του τραυματισμού δεν επέτρεπε πολλές θετικές σκέψεις,
ειδικότερα αν αναλογιστούμε πως ο Κόμπε δεν ήταν δα και κάνα νεούδι.

Αχ, αυτή η καταραμένη στιγμή, μέσα μας το γνωρίζαμε, το νιώσαμε αλλά
αρνηθήκαμε να το πιστέψουμε: Ο «Black Mamba» δεν επέστρεψε ποτέ ίδιος,
ήταν αλλιώτικος… πιο προσεκτικός και λιγότερο απρόβλεπτος, τα
στοιχεία που τον ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους είχαν χαθεί
ανεπιστρεπτί!

Στην τελευταία του σεζόν στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, ο Κόμπε
Μπράιαντ ήρθε αντιμέτωπος με την συνθήκη που τον ακολουθούσε βήμα-βήμα
από την αρχή της πλούσιας καριέρας του: Η έχθρα του λαού της
Φιλαδέλφειας προς το πρόσωπο του είναι μία μακρόχρονη ιστορία, που
απαιτεί το δικό της ξεχωριστό κείμενο. Αν πρέπει να υπογραμμίσουμε τα
σημαντικότερα γεγονότα τότε πρέπει να αναλύσουμε για μία ακόμη φορά την προσωπικότητα

του «Black Mamba», ενός ατόμου τόσο ανταγωνιστικού και τόσο
πεισματάρη, που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική. Στις αρχές της νέας
χιλιετίας οι 76ers είχαν τον τοπικό τους ήρωα, έναν κοντορεβυθούλη
με επουράνιο ταλέντο. Οι άνθρωποι της Φιλαδέλφειας είχαν χωριστεί σε
στρατόπεδα και οι συζητήσεις με κεντρικό θέμα εκείνους τους δύο ήταν
μία καθημερινότητα. Είναι ευρύτατα διαδεδομένη η άποψη πως το κλίμα
άλλαξε ριζικά στους τελικούς του 2001, όπου ο Κόμπε αγωνιζόταν κόντρα
στην ομάδα της πόλης του με παραπάνω από ένα κίνητρο, σαν να ήθελε να
δημιουργήσει μία προσωπική κόντρα με τον Άλεν Άιβερσον!

Βέβαια, κανείς δεν κατάλαβε την έκταση εκείνης της μεταστροφής μέχρι
το ερχόμενο All-Star, όπου διοργανώθηκε στην Φιλαδέλφεια. Ο κόσμος
ασταμάτητα αποδοκίμαζε τον νεαρό αστέρα των Λέικερς, πράγμα πρωτόγνωρο
στα χρονικά του NBA! Μία ιστορία που είχε αίσιο τέλος, αφού στον πρώτο
αγώνα της τελευταίας του σεζόν λυτρώθηκε μέσω του ατέλειωτου
χειροκροτήματος που έλαβε από τον λαό της πόλης του!

Προχωρόντας με αργά και σταθερά βήματα, ο Κόμπε απολάμβανε την
αποθέωση σε κάθε γήπεδο που πάταγε το πόδι του… και πως θα μπορούσε
να είναι διαφορετικά;

Στις 13 Απριλίου του 2016 ο Κόμπε αποχαιρέτησε τα παρκέ με
τον δικό του μοναδικό τρόπο, σκοράροντας 60 πόντους κόντρα στους ανήμπορους να αντιδράσουν
Τζαζ. Τι και αν ο Σακ τον είχε προκαλέσει να σκοράρει μοναχά 50
ποντάκια;

Ο Κόμπε χαμογέλασε, φόρεσε με πάθος τα «Purple and Gold» και κοίταξε με το διάσημο βλέμμα…

Φτάνοντας στο τέλος, ο Κόμπε Μπράιαντ ήταν ο ορισμός του «δουλευταρά»,
αποφασιστκός μέσα στο παρκέ, ένα άτομο με τεράστια ψυχική δύναμη για
να αντέξει κάθε αντιξοότητα… βγάζοντας άσσους από το μανίκι
του. Η υπέρμετρη αυτοπεποίθηση του τον καθιστούσε τόσο ξεχωριστό και
ταυτόχρονα τόσο απρόβλεπτο. Για πολλούς υπήρξε ο άνθρωπος που
ακούμπησε το μεγαλείο του Μάικλ Τζόρνταν, που κατάφερε να βρεθεί
επάξια στην ίδια εξίσωση… στα μάτια των συνομιλήκων μου και εμού,
φυσικά, ήταν ο διάδοχος του. Σήμερα σας αναφέρω με βεβαιότητα πως δεν
πλησιάσε ποτέ τον θρύλο των Μπούλς, διοτί σε αντίθεση με αρκετούς δεν
κυνηγούσε να είναι μία καλή απομίμηση… υπήρξε ο  Κόμπε Μπράιαντ και
αυτό ήταν το σημαντικότερο παράσημο για εκείνον!!

Έφυγε ο Κόμπε και η «σπυριάρα» μπάλα δακρύζει…

Έφυγε ο Κόμπε και άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό…

Έφυγε ο Κόμπε και υπενθύμισε στον καθένα μας την φυσική ροή της ζωής: Πως τίποτα δεν παραμένει παντοτινό….

Αντίο υπέρτατε μαχητή, από τούδε και στο εξής αγωνίζεσαι στο στάδιο
των ουρανών μαζί με τους υπόλοιπους σπουδαίους του αθλήματος και
διοργανώνετε παρέα το All-Star του παραδείσου!

”Τι άλλο μπορώ να πω, Mamba out”…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΟΒΟΣ


btm