• club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
  • club
Γκρέγκορυ Σάββα: Το απίστευτο ρεκόρ και η… ιστορία
29/06/2020 14:15

Από τους κορυφαίους μέσους όχι μόνο της δικής του εποχής μέσα δεκαετίας του 70’ με 80’, ήταν ο Γκρέγκορυ Σάββα  που έκανε σπουδαία καριέρα ειδικά στην Ομόνοια αλλά αγωνίστηκε και στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Όπου και να αγωνίστηκε στέφθηκε πρωταθλητής, έκοβε, μοίραζε και σκόραρε, τρία σε ένα δηλαδή και έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο «το ελάφι», ενώ πρόσφερε αρκετά και στην Εθνική Κύπρου με την οποία αγωνίστηκε 18 φορές και επέτυχε 2 γκολ.
Όσοι τον έζησαν, έχουν να λένε για ένα παίκτη τεράστιων δυνατοτήτων και δεν αναφέρομαι μόνο σε φίλους της Ομόνοιας, αλλά και σε αντιπάλους παίκτες ή και οπαδούς.
Από την Αγγλία κατ ευθεία στα βαθιά και αρχίζει την συλλογή τίτλων 1973-74…
Ο Γκρέγκορυ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Αυγούστου του 1955 και αγωνίστηκε στην εφηβική ομάδα της Φούλαμ και από εκεί, ήρθε στην Ομόνοια όπου χωρίς αγώνα στην εφηβική ομάδα άρχισε την εκπληκτική του καριέρα στα 18 του χρόνια.
Ο ίδιος θυμάται το εντυπωσιακό οδοιπορικό και αφηγείται σε συνέντευξη που παραχώρησε στη SPORTDAY και στον Στέλιο Παπαμωυσέως:
«Ήμουν στην Φούλαμ, τότε κερδίσαμε ένα τρόπαιο στην Ευρώπη στους εφήβους και δώσαμε ένα φιλικό με την Ομόνοια Λονδίνου. Ήταν εκεί ο κύριος Γιωρκάτζης, με είδε και μου έκανε πρόταση να πάω στην Κύπρο και στην Ομόνοια. Μαζί με τον προπονητή Αλέκο Κωνσταντίνου κατεβήκαμε στην Κύπρο, συμφωνήσαμε και αμέσως ξεκίνησα δουλειά στην πρώτη ομάδα. Έπαιξε ρόλο στην απόφαση μου ότι ο πατέρας μου ήταν Ομονοιάτης» λέει ο Γκρέκορυ.
Ξεκίνημα με νταμπλ και αμέσως διεθνής…
Η χρονιά 1973-74, ήταν η πρώτη του Γκρέγκορυ στους Πράσινους που συνοδεύτηκε από νταμπλ και μάλιστα κάλεσμα και στην Εθνική Κύπρου στα 18 του χρόνια και βεβαίως η ποδοσφαιρική Κόπρος μιλούσε ήδη για το μεγάλο του ταλέντο και αυτός δεν διέψευσε κανένα ειδικά τους φίλους της ομάδας του.
Ο ίδιος θυμάται το ξεκίνημα του.
«Στην πρώτη χρονιά έπαιζα πιο μπροστά, σαν οχτάρι με περισσότερο επιθετικές ενέργειες και βοήθεια ειδικά στον Σωτήρη Καϊάφα. Είχαμε πολύ καλά άκρα, είχαμε πολύ καλό δεκάρι και γενικά ήμασταν πολύ επιθετική ομάδα. Με την είσοδο στην ομάδα του Φίλιππου Δημητρίου  που ήταν πολύ σπουδαίο 8άρι, γύρισα κάπως πιο πίσω, σαν αμυντικό χαφ περισσότερο, αλλά πάλι βοηθούσα επιθετικά. Γενικά είχαμε ομάδα με φοβερή επιθετική δύναμη και αυτό φαινόταν στο πόσα γκολ βάζαμε αλλά και στα συνεχόμενα πρωταθλήματα, ειδικά στο πρώτο που δώσαμε μεγάλη μάχη με τον πολύ δυνατό τότε Πεζοπορικό, επιτύχαμε 69 γκολ σε 26 αγώνες και αυτοί 34» λέει ο Γκρέγκορυ.
Στον Ολυμπιακό Πειραιώς 1979-82  τρία χρόνια , τρεις τίτλοι…
Το καλοκαίρι του 1979 στα 24 του χρόνια και αφού ήδη πανηγύρισε 6 πρωταθλήματα και ένα κύπελλο  ο Γκρέγκορυ μετακομίζει στο μεγάλο λιμάνι της Ελλάδας, τον Πειραιά και στον Ολυμπιακό όπου από την προηγούμενη χρονιά ήταν εκεί ο τεράστιος Κύπριος διεθνής αμυντικός Σταύρος Παπαδόπουλος. Έντονος συναγωνισμός και όχι μόνο δεν τον μονιμοποίησαν στην ενδεκάδα, όμως έμεινε τρεις περιόδους και κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα..
Λέει για την εμπειρία του στον Ολυμπιακό ο Γκρέγκορυ Σάββα.
«Πράγματι ήταν πολύ δυνατός ο Ολυμπιακός τότε. Ήταν πέντε χρόνια μακριά από τον τίτλο του πρωταθλητή η και του κυπελλούχου και ήθελε επάνοδο στην κορυφή. Ξεκίνησα καλά, αλλά τον χειμώνα ήρθε από την ΑΕΚ ο Τάκης Νικολουδης, πολύ μεγάλος παίκτης και έτσι δεν πήρα πολλά ματς. Έμεινα εκεί σχεδόν τρία χρονιά, πήγα και για έξι μήνες στην Κόρινθο και στο τέλος της περιόδου 1981-82 με το συγκλονιστικό φινάλε στα μπαράζ του Βόλου με τον Παναθηναϊκό, γύρισα Κύπρο και στην Ομόνοια», λέει ο πρώην διεθνής άσσος.
Φινάλε με αήττητο πρωτάθλημα αλλά και κατηγορίες 1984-85…
Αγωνίστηκε άλλες τρεις περιόδους στην Ομόνοια ο Γκρέγκορυ μετά την επιστροφή του από την Ελλάδα, πήρε τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο αλλά είχε άδοξο τέλος το 1985 και ουσιαστικά τερμάτισε την καριέρα του πριν συμπληρώσει τα 30 του χρόνια, ενώ είχε πολλά ακόμη να προσφέρει.
Ο ίδιος λέει για το αήττητο πρωτάθλημα αλλά και την συντριβή από την ΕΠΑ που του στοίχησε την αποπομπή από την Ομόνοια.
«Ήμασταν και εκείνη την χρονιά πολύ δυνατοί, έστω και αν είχε την προηγούμενη χρονιά αποχωρήσει ο Σωτήρης Καϊάφας ο γκολτζής μας. Ήρθε ο Τζεβίζοφ που ήταν επίσης πολύ καλός φορ, ενώ στην ομάδα μπήκαν και νεαροί αλλά υπήρχε και εμπειρία. Φτάσαμε άνετα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και μάλιστα για πρώτη φορά το πήραμε αήττητοι με 17 νίκες και 9 ισοπαλίες σε 26 ματς.
Οδεύαμε για το νταμπλ και στην ημιτελική φάση βρήκαμε την ΕΠΑ η οποία ήταν δυνατή, αλλά εμείς ήμασταν το φαβορί. Χάσαμε με πολύ βαρύ σκορ, 5-1 κάτι που προκάλεσε πάταγο Παγκύπρια. Κάποιοι έπρεπε να πληρώσουν το τίμημα, ανάμεσα τους και εγώ. Άδικα κατηγορήθηκα τότε, δεν μίλησα, ούτε τώρα θα μιλήσω γατί ήμουν και παραμένω με την Ομόνοια. Απλά λυπήθηκα πολύ που διέκοψα ουσιαστικά την καριέρα μου με τέτοιο τρόπο, ενώ είχα πολλά ακόμη να προσφέρω» λέει ο Γκρέγκορυ Σάββα.
Ίσως Παγκόσμιο ρεκόρ τα 12 συνεχόμενα πρωταθλήματα…
Πιθανόν να κατέχει και Παγκόσμιο ρεκόρ ο Γκρέγκορυ Σάββα καθώς 12 χρόνια έπαιξε ποδόσφαιρο σε επίπεδο Α’ κατηγορίας σε Κύπρο και Ελλάδα, 12 συνεχόμενα πρωταθλήματα πανηγύρισε. Φοβερό ρεκόρ για το οποίο μόνο περηφάνια νοιώθει, λέει συγκεκριμένα.
«Αγωνίστηκα εννέα χρόνια στην Ομόνοια και τρία στον Ολυμπιακό Πειραιώς και πανηγύρισα κάθε χρονιά το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω αν είναι παγκόσμιο ρεκόρ, ίσως και να είναι, αλλά είναι κάτι που με έκανε πολύ περήφανο και νομίζω ο κάθε ένας στην θέση μου το ίδιο θα ένοιωθε. Από την άλλη, σε τρεις   τελικούς κυπέλλου, δυο με Ομόνοια και ένα με Ολυμπιακό που οι ομάδες μου έκαναν το νταμπλ, εγώ δεν αγωνίστηκα είτε λόγω τιμωρίας είτε λόγω τραυματισμού και αυτό επίσης είναι κάτι σπάνιο για ένα παίκτη αλλά μου έτυχε», λέει ο Γκρέγκορυ.
Κεφάλαιο Εθνική ομάδα…
Και στην Εθνική Κύπρου πρόσφερε αρκετά ο Γκρέγκορυ Σάββα και έχει καλές αναμνήσεις από την εκεί παρουσία του. Λέει χαρακτηριστικά.
«Αγωνίστηκα στα 18 μου χρόνια στην ομάδα της Κύπρου, δεν είχαμε πολλά επίσημα και φιλικά ματς, αλλά πρόλαβα να παίξω 18 φορές και επέτυχα και δυο γκολ, το ένα μάλιστα στην τελευταία φιλική νίκη επί της Ελλάδας στην Λεμεσό με 1-0, τον Νοέμβριο του 1975. Είχαμε καλή ομάδα τότε, παίκτες με ποιότητα αλλά δεν ήμασταν επαγγελματίες και αυτό φαινόταν όταν αντιμετωπίζαμε μεγάλες ομάδες . Πάντως θα πρέπει να πω πως   γινόταν πολύ καλή προσπάθεια και ήταν μια καλή εμπειρία αλλά και μια καλή παρέα όλοι στην Εθνική και νοιώθω ότι πρόσφερα και εγώ κάτι στην πορεία αυτής της ομάδας», λέει ο Γκρέγκορυ Σάββα.
Κορυφαίοι τερματοφύλακες  και μέσοι η επιθετικοί…
Στο κλασσικό ερώτημα για τους κορυφαίους αντιπάλους τερματοφύλακες και μέσους η επιθετικούς απαντά ο πρώην άσσος της Ομόνοιας και λέει.
«Υπήρξαν πολύ καλοί σε αυτές τις θέσεις, το δείχνουν και οι παρουσίες τους στην Εθνική αλλά και στις ομάδες τους. Ξεχώρισα όμως για τερματοφύλακες τους Ανδρέα Κωνσταντίνου της ΑΕΛ, Γιώργο Παντζιαρά του ΑΠΟΕΛ και Δήμο Κωνσταντίνου της Ένωσης Παραλιμνίου και για μέσους βασικά θεωρώ καλύτεροι ήταν οι Λοΐζος Μαυρουδής της ΑΕΛ, Τάκης Αντωνίου του ΑΠΟΕΛ και Δημήτρης Κούδας της Ένωσης Παραλιμνίου», αναφέρει ο Γκρέγκορυ Σάββα.
Στέλιος Παπαμωυσέως 


btm