Γράφει: ΜΑΡΙΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ
Θα αρχίσω με κάτι, σε πρώτο ενικού… Από τις 15 Απριλίου του 1989, δηλαδή από την ημέρα που οι «96» καμαρώνουν από εκεί ψηλά την αγαπημένη τους ομάδα, για την οποία θυσίασαν τα επίγεια, κάθε φορά που ακούω το «You`ll never walk alone», ακούω και αυτά τα 96 ονόματα…
Στο άκουσμα των ονομάτων ακούω και τη φωνή του καθενός, να φωνάζει με στεντόρεια φωνή… παρών!
Διέκρινα όμως και μια χροιά παραπόνου στο άκουσμα των φωνών αυτών και δεν μου ήταν καθόλου δύσκολο να αντιληφθώ το γιατί…
Ήταν αυτά τα τριάντα χρόνια…
Αυτό όμως πάει… ΤΕΛΕΙΩΣΕ!
Η Liverpool, η αγάπη, ο καημός, ο τρόπος ζωής τόσων και τόσων ανθρώπων ανά την οικουμένη, επέστρεψε εκεί που την έχει επιτάξει η ιστορία της!
Επέστρεψε στην κορυφή και στη σκέψη μου, ακούγεται μια άλλη φωνή, κάποιου εκφωνητή, που είχε περιγράψει ένα παλιό παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων, με αντίπαλο την Τότεναμ…
Ένα παιχνίδι που τελείωσε με 7-0 και τον θυμάμαι να… ουρλιάζει με πάθος… «And Liverpool strikes again»!
Ήταν εκείνες οι μέρες της δόξας, που είχαν… προσηλυτίσει τόσους και τόσους ανθρώπους για να γίνουν πιστοί των Reds!
Στο μέσο των πυρσών, που θα φωτίζουν το δρόμο προς Τον Παράδεισο στους 96, υπερήφανος στέκεται ο κορμοράνος!
Το σύμβολο της Liverpool!
Ο ύμνος της αγαπημένης αυτής ιδέας, σε κάποιο σημείο λέει για το ασημί τραγούδι του κορυδαλλού…
Αυτό το τραγούδι λοιπόν, αυτόν τον ύμνο, ο κορυδαλλός, τον τραγουδάει περήφανα ξανά και από ασημένιος, έγινε ξανά χρυσός!
Ούτε μια… αχτίδα δεν έσβησε!
Ο Μπιλ Σιάνκλι και στη συνέχεια, ο διάδοχος του, ο Μπομπ Πέισλι, δημιούργησαν αυτήν τη μεγάλη ομάδα…
Ίσως όμως αυτό που οι ίδιοι να πίστευαν ότι θα ήταν το ταβάνι, τώρα από εκεί ψηλά που βρίσκονται, ίσως και να το βλέπουν στο ίδιο ύψος που βρίσκονται και αυτοί!
Γιατί;
Γιατί, το να περάσουν τριάντα ολάκερα χρόνια, χωρίς να έχει κατακτήσει ούτε ένα πρωτάθλημα η Liverpool ΤΟΥΣ, λογικά θα την είχε κάνει να έχανε αρκετή από τη λάμψη που οι ίδιοι της χάρισαν…
Σε όλο αυτό το διάστημα, η Liverpool, κατέκτησε όλους τους άλλους τίτλους. Εγχώριους και διεθνείς, με αποκορύφωμα την ανάδειξη της, δύο φορές ως πρωταθλήτρια Ευρώπης (το επικό 2005 στην Κωνσταντινούπολη και το περσινό).
Ο καημός όμως, ήταν το πρωτάθλημα Αγγλίας!
Παρότι λοιπόν, πέρασαν αυτές οι τρεις δεκαετίες, ήταν τόσο λαμπερός ο θρύλος που δημιούργησαν τα δύο «ιερά τέρατα» της ιστορίας της Liverpool, που δεν έχασε ούτε… ίχνος ακτίνας από τη λάμψη του!
Ακόμα και αν περνούσαν… 300 χρόνια, για να επανερχόταν στην κορυφή της χώρας!
Ο Γιούργκεν Κλοπ αποδείχθηκε ΑΞΙΟΣ διάδοχος!
Το επικό φιλμάκι
Η φετινή πορεία της ομάδας, ήταν ένας καλπασμός χωρίς ίχνος υπερβολής…
Δεν θα υπάρχει και κανείς που να πίστευε ότι ο φετινός τίτλος, θα ήταν δυνατόν να χανόταν!
Εκτός αν συνέβαινε κάτι, που να ήταν πέρα για πέρα απρόβλεπτο και που όμως συνέβη και αυτό, δηλαδή η πανδημία, αλλά ούτε και αυτή, δεν ήταν ικανή να ανέκοπτε τον καλπασμό των Reds!
Είναι λοιπόν… φανερό ότι το εντυπωσιακό εκείνο φιλμάκι που κυκλοφόρησε, την επομένη κιόλας, της μαθηματικής ανάδειξης της Liverpool, ως πρωταθλήτρια Αγγλίας, ήταν έτοιμο από πριν.
Δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι έχει… χτυπήσει κορυφή σε όλο τον κόσμο, το απίστευτα συγκινητικό εκείνο φιλμάκι, μέσα από το οποίο συμβολίζονται ΟΛΟΙ οι οπαδοί της ομάδας, από το τι πέρασαν και τι στερήθηκαν…
Είναι λοιπόν σίγουρο ότι αυτό το φιλμάκι, ήδη αποτελεί μέρος της ιστορίας της Liverpool, γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί κάποιος που να πιστεύει ότι στο μέλλον, μπορεί να περάσουν ξανά τόσα χρόνια, για να ανέβει ξανά στην κορυφή!
Μην πούμε κιόλας ότι έχει κόσμο της Liverpool που λέει ότι «αφού κάναμε 30 χρόνια να ανέβουμε στην κορυφή, για τα επόμενα 30 θα… βαρεθείτε να μετράτε τα πρωταθλήματα που θα κατακτήσουμε»!
Ο Στίβεν…
Το μέγεθος της πίκρας που ένιωσε ο πιο συμβολικός αρχηγός της σύγχρονης Liverpool, ο Στίβεν Τζέραλντ, μετά από εκείνο το αξέχαστο του γλίστρημα, εξαιτίας του οποίου… γλίστρησε και ο τίτλος, μετά από εκείνο το παιχνίδι με την Τσέλσι, μόνο ο ίδιος μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του…
Είναι όμως πλέον βέβαιο, ότι και ο ίδιος πλέον, θα νιώσει λυτρωμένος (βέβαιο όμως και το, όχι στον απόλυτο βαθμό).
Είναι όμως ακόμα πιο βέβαιο, ότι οι εκατομμύρια οπαδών της Liverpool, σε όλο τον κόσμο, που για τριάντα χρόνια, ονειρεύονταν τον τίτλο με τα μάτια κλειστά, τώρα τον καμαρώνουν με τα μάτια ανοιχτά, καμαρωτοί σαν τον κορμοράνο!
Ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός…
Γιατί το ασημένιο τραγούδι του κορυδαλλού, έγινε ξανά χρυσό!
«You`ll never walk alone»!
