Από τους πολύ καλούς παίκτες της εποχής του ήταν ο Σαββής Αντωνίου, πιο γνωστός βέβαια με το μικρό του όνομα, που έκανε σπουδαία καριέρα στην Αλκή ειδικά στην Α κατηγορία σε ολόκληρη την δεκαετία του 60. Ανήκε στην χρυσή φουρνιά με Παναή, Νικολή, Τάρταρο και τους λοιπούς μεγάλους της Αθάνατης που έγραψαν την δική τους ιστορία στο Κυπριακό ποδόσφαιρο.
Από την Δεκέλεια κατ’ ευθείαν στην Αλκή…
Ο Σαββής Αντωνίου γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1940 στην Μακράσυκα. Από μικρός βγήκε στην βιοπάλη και στα 17 του χρόνια έκανε το μεγάλο βήμα για την Αλκή από την οποία αποχώρησε το 1970 μετά τον τελικό κυπέλλου με τον Πεζοπορικό. Ο ίδιος θυμάται και λέει για τα πρώτα του βήματα.
«Δούλευα στην Δεκέλεια, έπαιζα και μπάλα, με έπεισε ο γνωστός Περούτζιος να κατεβώ στην Αλκή για προπονήσεις. Είχα ένα ποδήλατο, πήγαινα το πρωί δουλειά και το απόγευμα προπόνηση και αυτό ήταν. Από τα πρώτα ματς, έγινα βασικός και έμεινα στην Αλκή από το 1957 μέχρι και το 1970», λέει ο Σαββής για το ξεκίνημά του.
Χατ τρικ κόντρα στο ΑΠΟΕΛ ΤΟ 1962 – 63…
Η Αλκή είχε ανέβει στην Α κατηγορία το 1960-61 και ήταν ήδη μια υπολογίσιμη δύναμη με μεγάλους της τότε εποχής να αποτελούν τη βάση της. Ανάμεσα τους ο Σαββής στην θέση του φορ έχει να θυμάται τα τρία γκολ σε βάρος του ΑΠΟΕΛ στην περίοδο 1962-63. Λέει χαρακτηριστικά γι’ αυτό το μεγάλο του επίτευγμα.
«Εκείνη τη χρονιά δεν ίσχυσε διαβάθμιση. Τερματίσαμε στην τελευταία θέση ισόβαθμοι του Ορφέα και ένα με τρεις βαθμούς κάτω από την ΑΕΛ και τον Απόλλωνα. Επιτύχαμε πέντε νίκες, όμως μια από αυτές ήταν εντυπωσιακή καθώς κερδίσαμε 4-0 το ΑΠΟΕΛ που τερμάτισε δεύτερο πίσω από την Ανόρθωση. Σε εκείνο το ματς είχα την τιμητική μου καθώς επέτυχα τα τρία γκολ» λέει με περηφάνια ο Σαββής Αντωνίου.
Ο πρώτος χαμένος τελικός με Απόλλωνα το 1967…
Η Αθάνατη ήταν συνεχώς στην Α΄ κατηγορία, είχε μάλιστα πολύ καλή ομάδα και στην περίοδο 1996-67 τερμάτισε στην μέση του πίνακα, όμως στο κύπελλο ήταν εντυπωσιακή. Έφτασε μέχρι τον τελικό και έχασε 1-0 από τον Απόλλωνα, έχοντας όμως σφοδρά παράπονα από τη διαιτησία… Ο Σαββής θεωρεί αυτό το ματς την μεγάλη χαμένη ευκαιρία της Αλκής να πάρει το πρώτο τρόπαιο και εξηγεί το γιατί.
«Αποκλείσαμε εκείνη την περίοδο στα προημιτελικά στο ΓΣΕ τη δυνατή Νέα Σαλαμίνα και στα ημιτελικά τον Πεζοπορικό. Στον τελικό ήμασταν καλύτεροι του Απόλλωνα κάτι που παραδεχτήκαν και οι αντίπαλοί μας αλλά από λάθη σοβαρά της διαιτησίας αλλά και ατυχία, χάσαμε με 1-0. Θεωρώ ήταν μέχρι τώρα η μεγαλύτερη ευκαιρία της Αλκής να πάρει ένα τρόπαιο και πραγματικά μισό αιώνα μετά όσοι έζησαν εκείνο τον τελικό θα συμφωνήσουν», λέει ο Σαββής Αντωνίου.
19 γκολ σε μια περίοδο το ρεκόρ του Σαββή…
Η περίοδος 1966-67 δεν έμεινε στην μνήμη του Σαββή Αντωνίου μόνο για το ότι για πρώτη φορά η Αθάνατη έφτασε στον τελικό κυπέλλου, αλλά και σε ατομικό επίπεδο και εξηγεί το γιατί ο ίδιος ο πρώην άσσος της Αλκής. Λέει συγκεκριμένα.
«Είχαμε πολύ καλή ομάδα και εκείνη τη χρονιά επιτύχαμε 9 νίκες σε 22 ματς και τερματίσαμε στην 7η θέση. Συνολικά επιτύχαμε 44 γκολ εκ των οποίων τα 19 επέτυχα εγώ κάτι που αποτελεί και προσωπικό μου ρεκόρ. Μάλιστα εκείνη την χρόνια κερδίσαμε και στους δυο γύρους τις άλλες ομάδες της Λάρνακας ΕΠΑ και Πεζοπορικό και τερματίσαμε πιο ψηλά από αυτές στο πρωτάθλημα κάτι που ήταν πολύ σημαντικό για την ομάδα και τον κόσμο μας», λέει με περηφάνια ο Σαββής Αντωνίου.
Τέσσερα γκολ κατά του ΑΠΟΠ το 1967-68.
Στην επομένη χρονιά, 1967-68 η Αλκή ήταν ακόμη πιο παραγωγική και επέτυχε μεγάλες νίκες με αποκορύφωμα το 6-2 επί του ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΖ. Συνολικά, επέτυχε 56 γκολ σε 22 ματς κάτι το απίστευτο για τα δεδομένα της Αθάνατης, ο ίδιος όμως ο Σαββης Αντωνίου έχει να περηφανεύεται και για το δικό του ατομικό ρεκόρ σε ένα ματς και λέει.
«Ήταν μια αναμέτρηση με τον ΑΠΟΠ , κερδίσαμε 4-0 και επέτυχα εγώ όλα τα γκολ. Ήταν η μοναδική φορά που επέτυχα σε ένα αγώνα πάνω από τρία γκολ, η αλήθεια όμως είναι ότι εκείνη τη χρονιά είχαμε φοβερή επιθετική πεντάδα και βάλαμε και στον ΑΣΙΛ και στον Άρη και στην Νέα Σαλαμίνα τέσσερα γκολ ενώ το 6-2 επί του ΑΠΟΕΛ έκανε αίσθηση», λέει ο Σαββής Αντωνίου.
Δεύτερος χαμένος τελικός κυπέλλου με ΠΟΛ το 1970 …
Η χρονιά 69-70 ήταν η κορυφαία για την πόλη της Λάρνακας, με ΕΠΑ πρωταθλήτρια και ΠΟΛ και Αλκή στον τελικό κυπέλλου. Η Αθάνατη ούτε εκείνη την φορά κατάφερε να σηκώσει τρόπαιο και αυτός ήταν και ο τελευταίος τελικός για τον μεγάλο Σαββη. Ο ίδιος θυμάται και αφηγείται.
«Έγινε πολύ καλός τελικός, κρίθηκε στο δεύτερο μέρος με τα δυο γκολ του Χάρη για τον Πεζοπορικό ενώ μειώσαμε με τον Θανάση Αλεξάνδρου. Εκείνη τη χρονιά ο Πεζοπορικός ήταν πολύ δυνατός και εδικαιούτο τουλάχιστον ένα τρόπαιο αφού έχασε το πρωτάθλημα στην τελευταία αγωνιστική και μάλιστα με δραματικό τρόπο. Ήταν ο τελευταίος μου τελικός και ουσιαστικά η τελευταία μου χρονιά στην Αλκή» λέει ο Σαββής που συνέχισε την μεγάλη του καριέρα..
Στον Εθνικό Άχνας για μια διετία στο φινάλε 1970-72.
Έφυγε από την Αλκή καθώς είχε και προβλήματα τραυματισμού ο Σαββής Αντωνίου και συνέχισε την καριέρα του στον Εθνικό Άχνας όπου έμεινε για δυο χρόνια. Λέει γι’ αυτή την εξέλιξη ο μεγάλος άσσος.
«Είχα κάποια προβλήματα τραυματισμού, ήμουν στα 30 μου χρόνια που τότε πολλοί σταματούσαν το ποδόσφαιρο και αποφάσισα να πάω στον Εθνικό που ήταν στην Β κατηγορία . Έμεινα εκεί δυο χρόνια, έχω καλές αναμνήσεις αλλά δεν αποσύρθηκα από την ενεργό δράση. Νοιώθω ότι είχα μια πολύ καλή πορεία ειδικά στην Αλκή που είχε χρονιές που ήταν πολύ δυνατή, αγάπησα και αγαπήθηκα από τον κόσμο όχι μόνο της ομάδας μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ ένα τίτλο όπως και οι τότε συμπαίκτες μου, κάτι που δικαιούμασταν άλλωστε», τονίζει ξανά ο Σαββής Αντωνίου που έμεινε στην ιστορία σαν ένα από τους μεγάλους της μεγάλης ομάδας που είχε η Αθάνατη στην δεκαετία του 60.
Αγωνιζόταν μέχρι τα 48 του χρόνια…
Αυτό και αν είναι ρεκόρ, αυτή και αν είναι είδηση, καθώς ο μεγάλος Σαββής αγωνιζόταν μέχρι τα 48. Λέει γι’ αυτό.
«Αν δεν είχα και πιέσεις, ίσως ξεπερνούσα τα 50 στα γήπεδα. Μετά τον Εθνικό ήμουν και παίκτης και προπονητής σε πολλές ομάδες ειδικά στο αγροτικό γιατί είχα μεγάλο πάθος για το άθλημα», λέει ο Σαββής Αντωνίου.
Κορυφαίοι τερματοφύλακες και κορυφαίοι μέσοι η επιθετικοί…
Στο κλασσικό ερώτημα για τους κορυφαίους αντιπάλους στις θέσεις που ζητάμε απαντά ο Σαββής και επιλέγει.
«Θεωρώ ότι στη δεκαετία του 60 ανεδείχθησαν σπουδαίοι παίκτες σε αυτές τις θέσεις, αλλά αφού πρέπει να ξεχωρίσω τους κορυφαίους κατά την άποψή μου θα αναφέρω για τερματοφύλακες τους Μάκη Αλκιβιάδη της ΕΠΑ, Βαρνάβα Χριστοφή της Νέας Σαλαμίνας και Νίκο Ελευθεριάδη της Ομόνοιας και για μέσους η επιθετικούς τους Παμπουλλή της ΑΕΛ, Ανδρέα Στυλιανού του ΑΠΟΕΛ και Πανίκο Κρυστάλλη που τότε έπαιξε στον Απόλλωνα» λέει ο Σαββής Αντωνίου.
Στέλιος Παπαμωυσέως
