Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, ένα σαν όλα αυτά
που έχει συναντήσει στην «μετά-Ζοτς» εποχή. Ο Γιώργος Βόβορας καλείται
να διαχειριστεί ένα ρόστερ… που υπό προϋποθέσεις ελπίζει.
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με λίγες απαιτήσεις για τον έξι φορές
πρωταθλητή Ευρώπης. Οι μέρες της απόλυτης κυριαρχίας έχουν περάσει
ανεπιστρεπτί. Το ρεκόρ μέχρι στιγμής δεν είναι διόλου κολακευτικό
(2-6), αν και η πίστη στο σύνολο που θα παρατάξει ο ελπιδοφόρος
Γιώργος Βόβορας διαμόρφωσαν υψηλές προσδοκίες.
Προς Θεού, δεν υπονοώ πως η ομάδα του Παναθηναϊκού είναι καταδικασμένη
και προορισμένη στην αποτυχία, αντιθέτως βρεθήκαμε μάρτυρες σπουδαίων
εμφανίσεων ανεξαρτήτως κατάληξης, σε αγωνιστικό και σε τακτικό
κομμάτι. Στην Βαρκελώνη (15/10) πάλεψε με νύχια και με δόντια, έφερε
στα όρια την Μπαρτσελόνα… την οποία έχουμε χιλιο-χαρακτηρίσει ως μία
ομάδα που θα διεκδικήσει την διοργάνωση από την πρώτη μέρα. Ο γνωστός
στα μέρη μας Σαρούνας Γιασικάβιτσους (μας διόρθωσε, ανακαλούμε)
αντιμετώπισε σθεναρή αντίσταση από την ομάδα που τον συνδέουν πολλά…
πολλά τρόπαια, φιλίες, συναισθήματα και πολλή αγάπη. Ο Παναθηναϊκός
παρέταξε όλα τα όπλα της φαρέτρας του: το απίθανο ματς του Φόστερ
επιθετικά, το ξεπέταγμα του Μήτογλου, την δουλειά πρώτης γραμμής του
Σαντ Ρος στις δύο πλευρές και την στόφα σκόρερ που κατέθεσε στο
τραπέζι της αναμέτρησης ο Νέντοβιτς. Τα έδωσε όλα, μόχθησε για την
υπέρβαση, πήγε στην παράταση… αλλά λύγισε λόγω της διαφοράς ποιότητας.
Παρόλα αυτά, απέσπασε το χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης, ένα
κίνητρο που θα είχε στην τσάντα του για την συνέχεια.
Συνάμενη-κουνάμενη ταξίδεψε η Φενέρ (22/10) στο ΟΑΚΑ, θεωρώντας πως το
παιχνίδι είναι τυπική διαδικασία.. αχ και να γνώριζε την βραδιά που
επρόκειτο να βρεθεί ο Νέντοβιτς. Στην λεγόμενη ζώνη του λυκόφωτος ο
Σέρβος διέλυσε την ομάδα του Ιγκόρ Κοκόσκοφ, στήνοντας πάρτι έξω από
την γραμμή του τριπόντου. Αμυντικά ο Παναθηναϊκός ανάγκασε την
Τούρκικη ομάδα σε αβίαστες αποφάσεις, λάθη και βεβιασμένες
προσπάθειες, την εγκλώβισε σε ένα παιχνίδι που όσο εξελίσσονταν έγερνε
προς την μεριά του «τριφυλλιού». Μπορεί κάποιος να ξεχάσει την μάχη με
την Εφές Ανατολού (13/10), όπου ο Βασίλιε Μίσιτς ντύθηκε… Σέιν Λάρκιν
και τιμώρησε κάθε τι που έδινε η man to man άμυνα που επέλεξε ώστε να
περιορίσει τον Σέρβο γκαρντ, ο Έλληνας τεχνικός. Ας μην στεκόμαστε σε
μηδενισμούς και «μουρμούρες», δεν ηττήθηκε από έναν αθλητή, δεν
κατάφερε να κερδίσει μία καλοδουλεμένη μηχανή… μία ομάδα που φαντάζει
μεγάλο φαβορί να παραβρεθεί στο Final-4 της Γερμανίας και συγκεκριμένα
στην Κολωνία. Σάκοι του μποξ υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν… ο
φετινός Παναθηναϊκός έχει ένα από τα χαμηλότερα μπάτζετ της Ευρωλίγκας
και εξακολουθεί να δείχνει σημάδια αυταπάρνησης, μετάλλου και δύναμης…
τα στοιχεία που παρέθετε όταν σήκωνε το ένα τρόπαιο πίσω από το άλλο.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, δουλειά μας είναι να
αποτυπώνουμε στο χαρτί ή όπου μας δίνεται η δυνατότητα… και τις δύο
πλευρές του νομίσματος.
Καλώς ή κακώς, η Ισπανία δεν του ταιριάζει… λιτά και απέριττα. Στην
«διαβολοβδομάδα» που μας πέρασε το «τριφύλλι» φιλοξενήθηκε από την
Βαλένθια και την Μπασκόνια αντιστοίχως. Ειδικότερα στην Βιτόρια ο
Παναθηναϊκός τα έκανε όλα λάθος, «πούλησε» την μπάλα 14 φορές,
επέτρεψε σε παίκτες κλειδιά να βρουν ρυθμό, για κάποιον ανεξήγητο λόγο
έχανε τα μαρκαρίσματα, αναλώθηκε σε καταστάσεις απομόνωσης και οι
τελικές πάσες που μοίρασε το μαρτυρούν (16), δεν πήρε τα αναμενόμενα
από παίκτες που υπολόγιζε να του προσφέρουν σκορ και διάθεση στην
άμυνα. Παρόλα αυτά, ο Γιώργος Βόβορας δεν στάθηκε αμέτοχος,
περιμένοντας την καταστροφή. Φώναζε στους αθλητές του μέχρι το τέλος
και γύρναγε την άμυνα από man to man σε άμυνα ζώνης όποτε το έκρινε
αναγκαίο
Γεννάται, ευλόγα το ερώτημα μεταφέρεται στην διαμόρφωση του ρόστερ, τι
θα μπορούσε να βελτιωθεί; Για να μην παρεξηγηθούμε, ούτε τεχνικός
είμαι ούτε ειδικός στα θέματα στησίματος ενός συλλόγου… όμως σίγουρα
ορισμένα θέματα θέτουν κουβέντας: Η έλλειψη δημιουργικού άσσου
φαίνεται πως στοιχίζει ήδη, καθώς δεν υπάρχει το άτομο εκείνο που θα
διαβάσει την αντίπαλη άμυνα, θα ελέγχει το τέμπο του αγώνα και να
πασάρει την κατάλληλη στιγμή στους ελεύθερους συμπαίκτες του.
Πιθανότατα ένας ψηλός με δυνατότητα αλλαγής στα screen, ένα κράμα
ψηλού που να εξολοθρεύει κάθε εναέρια απειλή ή διείσδυση και συνάμα να
κατεβάζει τα ριμπάουντ το ένα μετά το άλλο. Κρίνω αναγκαία την
προσθήκη ενός αμυντικογενή ως προς την φιλοσοφία άσσου, ώστε –
επιτέλους – ο Σαντ Ρος να γυρίσει στην φυσιολογική του θέση και να μην
χρειάζεται ενισχύσεις στα λεγόμενα φτερά. Ίσως βγω λάθος, ας το
αποφασίσει ο χρόνος. Από την άλλη, υπάρχει το «στοίχημα» Μάρκους
Φόστερ, που ξεκίνησε την σεζόν με τη βελόνα να δείχνει κόκκινο,
φάνταζε η απάντηση σε όλα τα κακώς κείμενα… αλλά σταδιακά και
αναμενόμενα η απόδοσή του έπεσε. Δεν αμφισβητεί κανένας πως δίνει
πράγματα στην ομάδα του Γιώργου Βόβορα, καλύπτει κενά με την
εκρηκτικότητα του και στις μέρες του «φονιάς» βγαλμένος από τις
ταινίες τρόμου του Άλφρεντ Χίτσκοκ πίσω από την γραμμή του τριπόντου.
Ένας έτερος Αμερικανός λίγο πιο «χαβαλετζής»… να μου συχωρέσετε για
την έκφραση, μετά το αποτυχημένο πέρασμα του από την πόλη της μόδας
και την ακατανόητη σκέψη του Έτορε Μεσίνα να τον καθιερώσει μόνιμα
στην θέση «τρία»… φοράει τα ρούχα του πρωταγωνιστή και κρίνεται ως
ένας από εκείνους που θα διαμορφώσουν την πορεία του Παναθηναϊκού στην
Ευρώπη. Αγωνίζεται στις δύο θέσεις των forwards, παρέχει ένα
ικανοποιητικό σουτ, θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς dunkers στην
Ευρωλίγκα. Ο Παναθηναϊκός είναι η ευκαιρία του να υπενθυμίσει τους
λόγους που τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του ως σημείο αναφοράς
της Ζαλγκίρις Κάουνας του τωρινού προπονητή της Μπαρτσελόνα, Σαρούνας
Γιασικάβιτσους.
Νεκροθάφτη θα με κατονομάσουν, ας αλλάξουμε σελίδα…
Οι αλήθειες δεν κρύβονται, όπως και η πρωτοκλασάτη πρώτη ύλη που
διαθέτει ένα ρόστερ… που λοιδορείτε συνεχώς από κάθε κατεύθυνση,
πολλές φορές αδίκως. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι ο βασικός πυλώνας που
θα στηριχθεί ο Παναθηναϊκός για τα επόμενα χρόνια, ο ηγέτης του είναι
«άλλος άνθρωπος» με την πράσινη φανέλα και έχει αποσπάσει δάφνες για
την συνεισφορά του. Ένας έτερος κύριος πέρασε και δεν ακούμπησε
(φέρνοντας στο μυαλό μου την αμφισβήτηση ποιότητά του) από την Αρμάνι
Μιλάνο, το γλυκό με τον Νεμάνια Νέντοβιτς χάλασε πριν καν αρχίσει.
Στην χώρα μας ήρθε για να αποδείξει την αξία του, το ταλέντο είναι
εδώ, η θέληση και δίψα είναι εμφανέστατη… κατά πόσο είναι
διατεθειμένος να μπει σε καλούπια, μένει να το δούμε. Τέλος, ένα παιδί
που βαλθήκαμε να τον «δικάσουμε» πριν την ώρα του… και φέτος μας κουνά
το δάχτυλο επιδεικτικά. Ο Γιώργος Παπαγιάννης εμφανίζεται καλύτερος σε
όλα τα κομμάτια του παρκέ και προσδίδει περισσότερη σιγουριά στους
συμπαίκτες του και στο τεχνικό επιτελείο. Σιγά-σιγά διαμορφώνεται ο
παίκτης που ονειρευόμασταν να εξελιχθεί στην πορεία του χρόνου. Η
επαφή του με πλάτη στη στεφάνη είναι ουσιαστική και αποτελεσματική,
έβαλε στην αγωνιστική του φαρέτρα το σουτ μέσης απόστασης και έτσι
δημιουργεί χώρους για όλη την ομάδα, απέβαλε κιλά από το σώμα του με
σκοπό να ακολουθεί με μεγαλύτερη ευκολία τα αντίπαλα γκαρντ και πάνω
από όλα η ψυχολογική του άνοδος είναι αντιληπτή μέσω των κινήσεων και
των αντιδράσεων του.
Όσο για τον Μακ, είναι ένας αθλητής με τεράστια εμπειρία και ικανότητα
να αμυνθεί στην περιφέρεια. Δεν είναι δημιουργός, σημαντικό
μειονέκτημα μολονότι «μπουκάρει» στις αντίπαλες άμυνες και δημιουργεί
ρήγματα. Υπό προϋποθέσεις αυτή η προσθήκη δίνει ελπίδες!
Ξεσκονίζω τους φακέλους μου και σκέφτομαι αν πρέπει να παραθέσω ένα
σχόλιο για τον Γιώργο Βόβορα, ο οποίος – τολμώ να αναφέρω – με έχει
εντυπωσιάσει για το πάθος που μεταδίδει στους παίκτες του με την
παραμικρή ευκαιρία. Τακτικά επιλέγει να χτίσει την δική του φιλοσοφία,
παίρνοντας μικρά κομμάτια από εκείνους που διετέλεσαν «αφεντικά» του
συλλόγου και δεν μένουν απαρατήρητα τα αποθεωτικά σχόλια του θρύλου
του Αμερικάνικου κολεγιακού πρωταθλήματος, Ρικ Πιτίνο. Αν ένα τέτοιο
μπασκετικό μέγεθος δηλώνει έκπληκτος από την δουλεία σου, τότε εμείς
να σχολιάσουμε τι;
Μιλάνε άλλοι για εμάς…
Τι κρατάμε, λοιπόν; Ως συμπέρασμα κρατάμε ότι ο Παναθηναϊκός καλείται
να βρει απαντήσεις σε σημαντικά ζητήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της
χρονιάς. Αν τα καταφέρει, αν ψάξει σε νέες επιλογές με το κατάλληλο
υπόβαθρο, αν εμπιστευτεί τα κλειδιά στον Γιώργο Βόβορα και του
επιτρέψει να κινηθεί ελεύθερα… το μέλλον διαγράφεται λαμπρό.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΟΒΟΣ
