Η Τσσκα Μόσχας καθάρισε… την μπουγάδα με την Φενέρμπαχτσε σε τρία
μόλις παιχνίδια και ταξιδεύει πρώτη στην Κολωνία με το εισιτήριο της
πρόκρισης στις αποσκευές της.
Η πραγματικότητα είναι πως υπό άλλες συνθήκες η συγκεκριμένη σειρά θα
μπορούσε να αφήσει εποχή, είχε όλα τα φόντα να μείνει ανεξίτηλα στο
μυαλό μας… εξάλλου μιλάμε για δύο συναρπαστικές ομάδες με εξαιρετικούς
αθλητές και δύο προπονητές που λανσάρουν την δική τους ξεχωριστή
φιλοσοφία στα παρκέ. Μας σαγήνευσαν με την αποφασιστικότητα τους, την
τεχνοτροπία τους και το γεγονός πως πρεσβεύουν σύγχρονο μπάσκετ που
προάγει το θέαμα χωρίς οι επιτυχίες και τα αποτελέσματα να αποτελούν
το αλατοπίπερο της συνταγής… αλλά η ίδια η συνταγή!
Δικαιούταν ένα πιο αίσιο τέλος στο όνειρο το σύνολο του Ιγκόρ
Κοκόσκοφ. Όσο ξαφνικά αναθάρρησε στην κανονική διάρκεια και έριχνε
κλεφτές ματιές στο τρόπαιο, τόσο άδοξα μάζεψε τα κομμάτια της…
σκεπτόμενη με «αν» και επιστρέφει στην Τουρκία με ένα παράπονο
ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Η φιλοδοξία τους να βρεθούν στην Κολωνία
σίγουρα δεν έγκειται σε φαντασιώσεις, απέδειξαν έμπρακτα το ποιόν τους
(από την προσθήκη του Γκούντουρις και μετά). Αν μη τι άλλο, το
αγωνιστικό τους πρόσωπο ώθησε δημοσιογράφους ανά την Ευρώπη να ομιλούν
με αναποφασιστικότητα για τη σειρά… αδυνατώντας να ξεχωρίσουν μεταξύ
φαβορί-αουτσάιντερ. Ορισμένοι ανέφεραν με σθένος πως το ζευγάρι θα
χωριστεί στο έσχατο πέμπτο παιχνίδι… και συνυπογράφω τον ισχυρισμό, αν
σας ενδιαφέρει η άποψή μου.
Δυστυχώς, η ιστορία δεν γράφεται με τις υποθέσεις και με το πέρασμα
των χρόνων ποιος θα ενθυμείτο τις αντιξοότητες που βάλθηκε να
αντιμετωπίσει η Φενέρ; Επαινούμε τον νικητή, εκείνον που εύκολα ή
δύσκολα έπραξε το καθήκον του, αψηφώντας τον ιδρώτα του ηττημένου… σαν
ένα αμελητέο πόσο σε μία εξίσωση του ενός!
Η Φενέρ ολοκλήρωσε τις αγωνιστικές τις υποχρεώσεις στην Ευρωλίγκα με
ψηλά το κεφάλι, της δίνεται η ευκαιρία να ονειρεύεται παλαιές δόξες,
φαίνεται έτοιμη να ορίσει νέες συντεταγμένες και στο βάθος η ιδανική
κατάληξη είναι μονάχα μία. Έλαβε τα χειροκροτήματα στην συνείδηση του
κόσμου, πάλεψε ιδιαίτερα στα πρώτα δύο παιχνίδια στη Μόσχα, παρουσίασε
το mentality που περιμένεις από κορυφαίους οργανισμούς: ανεξαρτήτου
δεδομένων, οι στόχοι παραμένουν αναλλοίωτοι. Ηττήθηκε στις
λεπτομέρειες καθώς στερήθηκε το απαιτούμενο βάθος, δεν επικράτησε σε
σημεία κλειδιά/φάσεις (π.χ. ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ) και η
καταραμένη η κόπωση σταδιακά της θόλωνε τον προσανατολισμό…
Το κείμενο εξελίσσεται σε αποχαιρετιστήρια ωδή προς την πρωταθλήτρια
Ευρώπης του 2017, όμως υπόσχομαι ότι θα καταλήξω και θα δώσω τα εύσημα
στην ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη… το κέρδισε με το σπαθί της και όσες
φωνές επιχειρηματολογούν για το αντίθετο, αναπόφευκτα εξασθενούν και
χάνονται στο πουθενά.
Τα επιτεύγματα του Έλληνα προπονητή στην «ρωσική αρκούδα» είναι ευρέως
γνωστά, μα καθόλου ασήμαντα και περιττά. Η πορεία του μόνο περηφάνια
μπορεί να γεμίζει τον δάσκαλο του, που επί 12 χρόνια έπαιρνε από πρώτο
χέρι τις συμβουλές, τις υποδείξεις και τα χειρόγραφα… από τον άρχοντα
των δαχτυλιδιών, όντας ο πιο έμπιστος άνθρωπος στο πλευρό του Ζέλικο
Ομπράντοβιτς.
Σήμερα δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων προπονητών στην
Ευρώπη και οι σειρήνες για τον μαγικό κόσμο του NBA, είναι πέρα για
πέρα αληθινές. Η δουλειά του σε έναν σύλλογο με υπερβολικές απαιτήσεις
και διαρκής πίεση, όπως η Τσσκα είναι η καλύτερη απάντηση σε
οποιαδήποτε κριτική. Εφτά χρόνια κάτοικος στη Μόσχα, προσηλωμένος να
ξεπερνάει διαρκώς τα στάνταρ που θέτει στον ίδιο του τον εαυτό.
Ακολουθεί πιστά την γραμμή του μέντορά του, δεν διαπραγματεύεται και
δεν παζαρεύεται καταστάσεις και γεγονότα. Αποφασίζει τις τύχες της
ομάδας, απαιτεί από τους αθλητές να κρατήσουν σοβαρή στάση και να
αντιμετωπίζουν το μπάσκετ με αξιοπρέπεια προπάντων.
Η μετωπική σύγκρουση με τον εκρηκτικό Μάικ Τζέιμς επιδεχόταν μίας
λύσης: ο Αμερικανός βρέθηκε εκτός ομάδας στο άψε-σβήσε. Χωρίς
ενδοιασμούς «απέλασε» τον τύπο που θα διεκδικούσε το βραβείο του MVP
για την φετινή και φόρτωνε ανελέητα τα αντίπαλα καλάθια με πόντους!
Προκειμένου να μην χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων, θυσίασε το πρώτο
κανόνι του… επέβαλλε τάξη με τον πιο αποστομωτικό τρόπο και προς κάθε
κατεύθυνση, ακόμα και αν του στοιχίσει.
Ίσως και η κόντρα του με τον Μάικ Τζέιμς να έφερε στην επιφάνεια έναν
κορεσμό και διάθεση για αλλαγή σκηνικού. Τα δημοσιεύματα είναι
επιφυλακτικά σχετικά με το μέλλον του Δημήτρη Ιτούδη στη Μόσχα,
μολονότι η κυριαρχία του αναμφισβήτητη.
Έτσι λοιπόν, η Τσσκα Μόσχας υπό τις αυστηρές οδηγίες του σπουδαίου
Έλληνα προπονητή δίνει ραντεβού με την ιστορία, έκτη συμμετοχή σε
Final 4 και ευελπιστεί το τέλος να φέρει χαρμόσυνες μνήμες αντάξιες με
εκείνες στη Βιτόρια το 2019.
Αν φέτος γράφεται ο επίλογος της επιτυχημένης συνεργασίας των δύο
πλευρών, ιδανικότερο τέλος πέρα από την κατάκτηση της Ευρωλίγκα δε θα
μπορούσε κανένας να φανταστεί. Ένας φορτωμένος συναισθηματικά Ιτούδης
να σηκώνει στον ουρανό της Κολωνίας τους κόπους ετών και να κουνάει
μαντίλι με τα παράσημα της νίκης… σαν ένας άλλος στρατηγός καβάλα στο άλογό του!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΛΟΒΟΣ
