Το ενδέκατο Κύπελλο στην ιστορία της διεκδικεί απόψε η Ανόρθωση, κόντρα στον Ολυμπιακό Λευκωσίας στο ΓΣΠ. Η «Μεγάλη Κυρία» έχει βρεθεί άλλες 17 φορές ως φιναλίστ του θεσμού.
Το sport-fm.com.cy σας παρουσιάζει μία πλούσια ιστορική αναδρομή στις δέκα κατακτήσεις της Ανόρθωσης.
1) 1948-49: Το πρώτο τρόπαιο
Η σεζόν όπου η ποδοσφαιρική Ανόρθωση, πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της. Υπό τις οδηγίες του Αράμ Τσατιρτσιάν, η Ανόρθωση απέκλεισε με δύο εντυπωσιακές νίκες τον Πεζοπορικό (3-0) και την Τουρκική Λέσχη Λευκωσίας (5-0), φτάνοντας για δεύτερη φορά στην ιστορία της στον τελικό του θεσμού.
Σε αυτόν, απέναντί της ήταν το ΑΠΟΕΛ, που αποτελούσε τότε το ακλόνητο φαβορί. Πραγματοποιήθηκαν δύο αγώνες για να έχουμε Κυπελλούχο, αφού το πρώτο παιχνίδι αμαυρώθηκε με επεισόδια μεταξύ οπαδών και ποδοσφαιριστών. Ενώ στο 87′ το ΑΠΟΕΛ είχε προβάδισμα με με 3-2, υπήρξαν έντονοι διαπληκτισμοί μεταξύ των ποδοσφαιριστών, που οδήγησαν σε γενική σύρραξη και είσοδο οπαδών στον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια. Η δικαστική επιτροπή της ΚΟΠ αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα στις 19 Ιουνίου του 1949.
Στην επανάληψη του τελικού, η Ανόρθωση άνοιξε το σκορ στο 33ο λεπτό με τον Θαλασσίτη και πέτυχε ακόμα δύο γκολ στην επανάληψη με τους Τζωρτζή (75′) και Στυλιανίδη (84′ πέν.), φέρνωντας τον πρώτο τίτλο στην ιστορία στην Αμμόχωστο.
Ανόρθωση: Κώτσιος, Ξάνθος, Ραφαήλ, Φικρέτ, Άριστος, Λαζαρίδης, Θαλασσίτης, Αλί, Κωστάκης, Στυλιανίδης, Τζωρτζής.
ΑΠΟΕΛ: Γεωργιάδης, Τσιγκης, Αριστείδου, Παπαπέτρου, Παύλου, Αβρααμίδης, Γεωργιάδης, Σωκράτους, Αρχοντίδης, Σταυρινίδης, Πιθκιας.
2) Το «Κύπελλο Ανεξαρτησίας του 1959»
Η κατάσταση στην Κύπρο τα χρόνια εκείνα, οδήγησε την ΚΟΠ στην ματαίωση του Παγκύπριου Πρωταθλήματος 1958-59. Μετά από την υπογραφή των συμφωνιών το 1959, αποφάσισε να διοργανώσει ένα την διοργάνωση που ονόμασε ως «Κύπελλο Ανεξαρτησίας». Σε αυτήν πήραν μέρος 18 ομάδες από την Α’ και τη Β’ κατηγορία.
Η Ανόρθωση, απέκλεισε κατά σειρά Πεζοπορικό, ΠΑΕΚ, Ομόνοια Λευκωσίας και ΑΠΟΕΛ, φτάνοντας στον μεγάλο τελικό που έγινε στο ΓΣΠ.
Στις 28 Ιουνίου του 1959, απέναντι στην Ανόρθωση βρέθηκε η ΑΕΛ. Η «Γαλανόλευκη Θύελλα», όπως ήταν τότε το προσωνύμιο της ομάδας, επιβλήθηκε δύσκολα της γαλαζοκίτρινων της Λεμεσού με 1-0, χάρη στο γκολ-πέναλτι του Παντελάκη Γερολέμου από το 28ο λεπτό.
Ανόρθωση: Πάπυρος, Πάμπος, Σιαήλης, Ιακώβου, Οδυσσέως, Καράς, Ζάγκυλος, Άντης, Σιαλής, Άσπρου, Γερολέμου.
ΑΕΛ: Μαλακτός, Μουστάκης, Πάμπου, Κινας, Μενελάου, Στυλιανίδης, Παπαδόπουλος, Ονησιφόρου, Μιχαήλ.
3) 1961-62: Το πρώτο νταμπλ
Η Ανόρθωση μπαίνει στην διοργάνωση με ένα εκπληκτικό 19-0 επί της ΑΕΚ Αμμοχώστου και συνεχίζει με την Αλκή (5-1 εκτός έδρας), την Ομόνοια Λευκωσίας (1-0 εντός) και την ΑΕΛ (3-1 εκτός έδρας), φτάνοντας σε ακόμα έναν τελικό κυπέλλου. Απέναντί της η ομάδα του Ολυμπιακού Λευκωσίας.
Ήταν η 17η Ιουνίου του 1962 στο ΓΣΠ, όταν η Ανόρθωση διαλύει την ομάδα της μαυροπράσινους με 5-2, με σκόρερ τους Άντη (31′), Σιάηλο (41′, 43′), Σιαλή (48′) και Πάμπο (56′ πεν) (για τον Ολυμπιακό είχαν σκοράρει οι Κοσμάς στο 12′ και Κωστάκης Πιερίδης στο 72′). Η Ανόρθωση που ήταν ήδη πρωταθλήτρια, κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της.
Ανόρθωση: Πάπυρος, Πάμπος, Σιαήλης, Πιερής, Καράς, Άντης, Σιαλής, Άσπρου, Σιάηλος, Κοκκινής, Θωμάς.
Ολυμπιακός Λευκωσίας: Φιλώτας, Χατζηκωνσταντής, Μαύρος, Ματσουκάρης, Φειδίας, Κοσμάς, Δημητριάδης, Πιερίδης, Ευθυμιάδης, Δάσκαλος, Σωτηράκης.
4) Το «ειδικό» κύπελλο του 1964
Οι διακοινοτικές συγκρούσεις και η τουρκική ανταρσία τον Δεκέμβριο του 1963, οδήγησαν για άλλη μια φορά στη διακοπή του Παγκύπριου Πρωταθλήματος. Τον Ιούνιο του 1964 η ΚΟΠ αποφασίζει να διοργανώσει ένα ειδικό κύπελλο.
Η Ανόρθωση θα αντιμετωπίσει τη Νέα Σαλαμίνα, την οποία θα κερδίσει δύο φορές (0-1 και 2-1) και στα ημιτελικά θα αντιμετωπίσει την ΑΕΛ (5-1), για να προκριθεί στον μεγάλο τελικό, κόντρα στο ΑΠΟΕΛ.
Οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί και πάλι στον τελικό της περασμένης σεζόν, με τους γαλαζοκίτρινους να επικρατούν με μετά από δύο αγώνες (2-2, 1-0).
Η Ανόρθωση αυτή τη φορά κατάφερε να επικρατήσει με 3-0, χάρη στα γκολ των Κοκκινή (59′), Άσπρου (73′) και Ζάγκυλου (75′) και να φτάσει στο τέταρτο κύπελλο στην ιστορία της.
Ανόρθωση: Πάπυρος, Σιαήλης, Τοφής, Καράς, Θωμάς, Άντης, Ζάγκυλος, Άσπρου, Αντωνάκης, Κοκκινής, Χατζηγιάννης.
ΑΠΟΕΛ: Μαυρουδής, Ασσιώτης, Χαριτάκης, Χιώτης, Παρτάκης, Παντέλας, Κωστάρας, Άντρος, Νίκαρος, Στυλιανού, Πάπαλλος.
5) 1970-71: Ένας… ατελείωτος τελικός
Την σεζόν 1970-71 η Ανόρθωση δεν τα είχε πάει καθόλου καλά στο πρωτάθλημα, έτσι το κύπελλο αποτελούσε μονόδρομο για μία διάκριση που θα έσωζε τη χρονιά. Έτσι, απέκλεισε κατά σειρά την ΑΕΛ (3-1), την Νέα Σαλαμίνα (0-0 και 2-1) και το ΑΠΟΕΛ (4-1), για να φτάσει στον τελικό του θεσμού.
Εκεί συνάντησε την Ομόνοια, με την οποία χρειάστηκαν δύο αγώνες και δύο παρατάσεις για να βγει νικητής!
Ο πρώτος τελικός πραγματοποιήθηκε στις 30 Μαΐου 1971 στο ΓΣΠ, με τις δύο ομάδες να αναδεικνύονται ισόπαλες με 1-1 (σκόρερ οι Καϊάφας στο 23′ και Σολέας στο 28′). Ακολούθησε ημίωρη παράταση η οποία δεν άλλαξε κάτι στο αποτέλεσμα, έτσι, βάση των κανονισμών της εποχής, οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν σε επαναληπτικό αγώνα μια βδομάδα μετά.
Στις 6 Ιουνίου, σε ένα κατάμεστο ΓΣΕ που φιλοξένησε τελικό Κυπέλλου για πρώτη φορά στην ιστορία, η αναμέτρηση ήταν για άλλη μια φορά θρίλερ. Οι δύο ομάδες, παρά τις προσπάθειες, έμειναν στο 0-0 και πήγαν σε νέα παράταση. Τελικά ο Γιώργος Παναγίδης στο 104ο λεπτό, κατάφερε να παραβιάσει την εστία της Ομόνοιας και να χαρίσει στην Ανόρθωση το 5ο κύπελλο στην ιστορία της.
Αυτός ήταν και ο τελευταίος τίτλος της Ανόρθωσης στην Αμμόχωστο…
Ανόρθωση: Φάνος, Χατζηγιάννης, Σιαήλης, Μέρτακας, Λάρκου, Θεοχαρίδης, Σολέας, Μάντης, Αντωνάκης, Κοκκινής, Παναγίδης.
Ομόνοια: Ελευθεριάδης, Κάττος, Αντωνάκης, Λουκάς, Δράκος, Αντωνίου, Τσελέπης, Καθητζιώτης, Καϊάφας, Χαραλάμπους, Κανάρης.
6) 1974-75: Ο πρώτος τίτλος στην προσφυγιά
Παρά τον ξεριζωμό, παρά το γεγονός πως το οικοδόμημα της Ανόρθωσης βρέθηκε διάσπαρτο σε όλο το νησί, αλλά και το εξωτερικό, παρά το γεγονός πως δεν υπήρχαν ούτε τα βασικά (γήπεδο, στολές κ.α.), μία χούφτα των οπαδών της Ανόρθωσης, αναλαμβάνει να διατηρήσει ζωντανή την ομάδα. Οι ταλαιπωρημένοι, αλλά περήφανοι και πεισμωμένοι, «λεβέντες της προσφυγιάς», καταφέρνουν το ακατόρθωτο και κατακτούν το πρώτο τρόπαιο μακριά από την Αμμόχωστο.
Κάνοντας την αρχή από την φάση των «16» απέναντι στον ΑΣΙΛ (7-1), συνέχισαν στα προημιτελικά με την Αλκή, την οποία χρειάστηκε η διαδικασία των πέναλτυ (2-2 ο κανονικός αγώνας / 8-7 στα πέναλτι). Στους ημιτελικούς θα περάσουν τον Απόλλωνα (1-0) για να βρεθούν στον τελικό του 1975, κόντρα στην Ένωση Νέων Παραλιμνίου.
Ήταν η 6η Ιουλίου του 1975, στο στάδιο ΓΣΠ, και η Ανόρθωση είχε απέναντί της την ίσως πιο ποιοτική ομάδα που εμφάνισε η Ένωση στην ιστορία της. Μάλιστα η ομάδα του Παραλιμνίου προηγήθηκε με 1-0 στο ημίχρονο με τον Βλιττή (30′), ενώ θα μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα γκολ. Στην διακοπή του ημιχρόνου, οι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης δεν πήγαν στα αποδυτήρια. Έμειναν στον πάγκο, με τον τότε Πρόεδρο της ομάδας, τον Τάκη Πελεκάνο να προσπαθεί να τους εμψυχώσει.
Στην επανάληψη, με γρήγορο γκολ του Μάντη στο 54′, η «Μεγάλη Κυρία» έφερε το παιχνίδι στα ίσα. Οι πανηγυρισμοί δεν κράτησαν πολύ, αφού μετά από τέσσερα λεπτά, υποδεινύεται πέναλτι για την Ένωση. Ένα πέναλτι που έφερε επεισόδια στις κερκίδες, με αποτέλεσμα να υπάρξει μία διακοπή 13ων λεπτών. Η Ένωση πήρε το προβάδισμα από την λευκή βούλα με τον Παπαλουκά (63′). Ο χρόνος περνούσε, τα περιθώρια στένευαν, η Ανόρθωση έψαχνε το γκολ, που τελικά ήρθε στο 81′, με σκόρερ τον Φοίβο Βραχίμη από το σημείο του πέναλτι. Και τελικά έγινε η απόλυτη ανατροπή, με τον Θεοχαρίδη στο 86′ και με το τελικό σκορ 3-2, να δώσει το έκτο κύπελλο στην ιστορία της ομάδας.
Ανόρθωση: Στυλιανού, Κοβής, Νικολάου, Λυσάνδρου, Τάρταρος, Θεοχαρίδης, Σολέας, Μάντης, Κκαφάς, Χατζηδημητρίου, Βραχίμης.
ΕΝΠ: Δήμος, Αιμίλιος, Παπαλουκάς, Κίζας, Μέρτακας, Σιαλής, Χειμώνας, Κούδας, Κωνσταντίνου, Βλιττής, Κυριάκος.
7) 1997-98: Η Dream Team του Μιτόσεβιτς
Η δεκαετία του ’90 αποτελεί ορόσημο για τους φίλους της Ανόρθωσης. Ο αείμνηστος, Ντούσαν Μιτόσεβιτς, είχε δημιουργήσει μία ομάδα που σάρωσε τα πάντα στο διάβα της (5 πρωταθλήματα σε έξι χρόνια). Κερασάκι στην τούρτα το νταμπλ του 1997-98, με την έβδομη κατάκτηση του κυπέλλου στην ιστορία της ομάδας.
Η Ανόρθωση πέρασε κατά σειρά την ΑΕΚ (1-0 και 1-1), το ΑΠΟΕΛ (1-0 και 1-2) και τον Εθνικό Άχνας (4-0, 1-0).
Στις 15 Μαΐου 1998 στο Μακάρειο, Ανόρθωση και Απόλλων Λεμεσού διεκδίκησαν τον τίτλο. Στο 23ο λεπτό, ο Μπόμπαν Κρισμάρεβιτς έβαλε την Ανόρθωση μπροστά στο σκορ. Ο Απόλλωνας ισοφάρισε στο 36′ με τον Σπόλιαριτς. Οι Γιαννάκης Οκκάς (77′) και Λουκάς Λουκά (82′), σφράγισαν την κατάκτηση του έβδομου κύπελλου στην ιστορία της Ανόρθωσης!
Ανόρθωση: Παναγιώτου, Μελαναρκίτης, Χαραλάμπους, Ιωάννου, Εγκωμίτης, Ηλία, Τόμιτς, Φουκαρής, Οκκάς, Μιχαΐλοβιτς, Κρισμάρεβιτς.
Απόλλων: Μιχαήλ, Τζούρας, Πίττας, Βατα, Χαραλάμπους, Μίσιελιτς, Γεωργίου, Παπαβασιλείου, Μλαντένοβιτς, Σπόλιαριτς, Κυριάκου.
8) 2001-02: Το «αήττητο»
Η Ανόρθωση των πολλών ανακατατάξεων στη μετά-Μιτόσεβιτς εποχή, επέστρεψε στις επιτυχίες το 2002. Παρά τις αλλαγές στον πάγκο της (Βούιτσικ, Μαντζουράκης, Κοστόφ), η Ανόρθωση κατάφερε να φτάσει στον τελικό και μάλιστα, αήττητη.
Αρχή έγινε απέναντι στην ΑΠΕΠ Πιτσιλιάς (4-0) και ακολούθησαν Ολυμπιακός Λευκωσίας (1-1 και 2-0), ΑΕΛ (1-0 και 0-0) και Ομόνοια (3-0 και 1-1* διακόπηκε και κατοχυρώθηκε υπέρ της Ανόρθωσης).
Στον μεγάλο τελικό της 11ης Μαΐου 2002 στο ΓΣΠ, στον τελικό βρέθηκε η ομάδα-έκπληξη της σεζόν, ο Εθνικός Άχνας.
Η ομάδα της Άχνας ήταν ιδιαίτερα απειλητική και θα μπορούσε να είχε πετύχει αυτή πρώτη γκολ, σε ένα ιδιαίτερα αγχωτικό παιχνίδι. Παρόλα αυτά, ο Κυριάκος Χαΐλής στο 84′ κατάφερε να δώσει τον όγδοο τίτλο στην «Μεγάλη Κυρία».
Ανόρθωση: Παναγιώτου, Φουκαρής, Κοτσώνης, Νικολάου, Κονναφής, Πούνας, Βελής, Μιχάλσκι, Κόβαλτσικ, Μάγιακ, Ξιούρουππας.
Εθνικός Άχνας: Κότσιτς, Λάμπρου, Πέισα, Φούλης, Ζένιου, Πασιαλής, Σοφοκλέους, Τράιτσεφ, Πογιατζής, Τζούρεφ, Αλεξάνδρου.
9) 2002-03: Δεύτερο συνεχόμενο
Η «Μεγάλη Κυρία» κατάφερε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα (2η θέση) και το κύπελλο και παρά τις αλλαγές προπονητών μεσούσης της σεζόν (Κοστόφ, Λόρενς, Μιχαηλίδης).
Την συγκεκριμένη σεζόν, για πρώτη φορά στα χρονικά, η ΚΟΠ αποφάσισε να διεξαχθεί η πρώτη φάση, με ομίλους. Εθνικός Άχνας, Αλκή και Εθνικός Άσσιας, βρέθηκαν στον όμιλο της Ανόρθωσης, χωρίς όμως να δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα στην προσφυγική ομάδα. Στη φάση των 8, η Ανόρθωση απέκλεισε την ΑΕΚ Λάρνακας (0-4 και 2-2), ενώ στα ημιτελικά το ΑΠΟΕΛ (0-2, 0-1).
Στις 17 Μαΐου 2003, στο ΓΣΠ, η Ανόρθωση είχε απέναντί της την ΑΕΛ. Ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση και στα πέναλτι, αφού κανένας τερματοφύλακας δεν νικήθηκε κατά την διάρκεια των 120 λεπτών. Με μεγάλη απόκρουση του Νίκου Παναγιώτου στο πέναλτι του Γαρπόζη και την άψογη εκτέλεση του Τιμούρ Κετσπάγια στο τελευταίο και κρισιμότερο πέναλτι, η Ανόρθωση στέφθηκε ξανά κυπελλούχος.
Ανόρθωση: Παναγιώτου, Φουκαρής, Βελής, Κονναφής, Μιχάλσκι, Μπρούνσγουικ, Νικολάου, Πούνας, Κετσπάγια, Πέλιτς, Νεοφύτου.
ΑΕΛ: Λεωνή, Μαχράτζε, Πίττας, Χριστοφή, Κονναρης, Μιχαήλ, Χριστοδούλου, Γαρπόζης, Κρασάς, Ντε Σόουζα, Σιεποκ.
10) 2006-07: Η επική ανατροπή
Ο προπονητής, πλέον, Τιμούρ Κετσπάγια οδήγησε την Ανόρθωση στην κατάκτηση του 10ου και τελευταίου μέχρι σήμερα, κυπέλλου της.
Η αρχή στην διοργάνωση έγινε κόντρα στον ΑΠΟΠ/Κινύρα Πέγειας (0-2 και 0-0) για να ακολουθήσει η φάση των ομίλων. Εκεί βρέθηκε μαζί με ΑΠΟΕΛ, ΕΝΠ και Απόλλωνα, ένας πολύ δύσκολος όμιλος, που όμως η «Κυρία» κατάφερε να πάρει την πρόκριση. Στα ημιτελικά απέναντι στην ΑΕΚ, η Ανόρθωση πήρε δύσκολη πρόκριση (1-2 στο ΓΣΖ, 1-1 στο Αντώνης Παπαδόπουλος).
Ο τελικός έγινε στο ΓΣΠ, στις 12 Μαΐου 2007, κόντρα στην Ομόνοια. Οι πράσινοι προηγήθηκαν νωρίς στο σκορ, με μακρινό σουτ του Βάισχάιμερ στο 20ο λεπτό. Εννιά λεπτά αργότερα, ο μόνιμος σκόρερ της «Κυρίας», Νίκος Φρούσος, ισοφάρισε. Στο 50′ η Ομόνοια πήρε και πάλι προβάδισμα, χάρη στο εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Κωνσταντή. Στο 60′ ο Σοάρες φέρνει και πάλι το παιχνίδι στα ίσα. Και φτάσαμε στο 75ο λεπτό, όπου ο αραγκός εκτελεί κόρνερ και ο αρχηγός της Ανόρθωσης, Νίκος Νικολάου, πετυγχαίνει με κεφαλιά το τρίτο γκολ της επικής ανατροπής. Η Ανόρθωση στέφθηκε κυπελλούχος.
Ανόρθωση: Μπεκιάι, Πουρσαϊτίδης, Ντικουμάνα, Κατσαβάκης, Λουκά, Μαραγκός, Ζλόγκαρ, Νικολάου, Φαμπίνιο, Σοάρες, Φρούσος.
Ομόνοια: Γεωργαλλίδης, Θεοδότου, Κονναφής, Κακογιάννης, Γεωργίου, Κωνσταντή, Καϊάφας, Μπα, Βαϊσχάιμερ, Βακουφτσής, Μ’Γκούνι.
