Ο Γκουστάβο Μαντούκα παραχώρησε συνέντευξη στο Gazzetta για την καριέρα του σε ΑΕΚ Αθηνών και ΑΠΟΕΛ, τον τραυματισμό του που τον ανάγκασε να αποσυρθεί, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς αλλά και τη νέα του καριέρα.
Αναλυτικά:
Αρχικά: «Ζω στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια, στο Τορίνο. Πλέον η ζωή εδώ είναι μια χαρά, μιας και στις 21 Ιουνίου η χώρα θα μπει σε «λευκή ζώνη». Για να πω την αλήθεια, μου λείπουν οι μέρες που έπαιζα ποδόσφαιρο. Πλέον όμως είμαι μάνατζερ. Πήρα αυτή την απόφαση για οικογενειακούς λόγους. Έχω μία κόρη η οποία είναι 16 ετών, έναν γιο 13 ετών ο οποίος παίζει στην Τορίνο και έναν ακόμα γιο 4 ετών. Οπότε ως προπονητής ή τεχνικός διευθυντής θα έπρεπε να μετακινούμαστε συνεχώς.
Γι’ αυτό και αποφάσισα να γίνω μάνατζερ για να είμαι κοντά στην οικογένεια μου. Επίσης γνωρίζω πολλούς παίκτες και ανθρώπους, οι οποίοι είναι σε αυτόν τον κλάδο και θέλω να βοηθήσω τα αγόρια μου να πετύχουν τους στόχους τους. Ως προπονητής στην Οθέλλος Αθηαίνου ήταν μια ωραία εμπειρία, αλλά παράλληλη σκληρή δουλειά. Ήταν τελείως διαφορετική πραγματικότητα αυτή η ιδιότητα, από εκείνη του ποδοσφαιριστή».
Κεφάλαιο ΑΠΟΕΛ. Ποιες οι αναμνήσεις σου; «Με τον ΑΠΟΕΛ ήταν η τελευταία μου διαδρομή ως ποδοσφαιριστής. Πέρασα σπουδαία χρόνια εκεί. Μόνο με τα καλύτερα λόγια μπορώ να μιλήσω για τον σύλλογο και για την Κύπρο. Θυμάμαι πως η καλύτερη στιγμή μου ως παίκτης του ΑΠΟΕΛ ήταν όταν προκριθήκαμε στο Champions League. Κάναμε εκπληκτική δουλειά. Βέβαια χάσαμε τον τίτλο του πρωταθλήματος εκείνη τη χρονιά αλλά προκριθήκαμε στο Champions League, οπότε αυτό ήταν πολύ σημαντικό.
Για την ομάδα, για εμάς για τη χώρα, για όλους. Το πιο σημαντικό γκολ που πέτυχα ήταν αυτό κόντρα στην Λυών. Βέβαια κι αυτό που σημείωσα απέναντι στην Ρεάλ ήταν σημαντικό, αλλά με την Λυών μου έχει μείνει αξέχαστο γιατί ήταν κρίσιμο. Το συναίσθημα ήταν υπέροχο. Είναι δύσκολο να το περιγράψω γιατί ήταν πολύ σημαντικό γκολ για όλους τους συμπαίκτες μου και την ιστορία του συλλόγου. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσουμε στο Champions League».
Ποια ήταν η απόφαση που σε οδήγησε να αποσυρθείς από την ενεργό δράση; «Ήταν λόγω του σοβαρού τραυματισμού που είχα. Πάλευα για να επιστρέψω στα γήπεδα αλλά πονούσα πολύ. Για να σας πω την αλήθεια ακόμα έχω ενοχλήσεις στο πόδι μου. Αυτός ο τραυματισμός με έκανε πιο εύκολη την απόφαση να κρεμάσω τα παπούτσια μου. Τότε ήμουν σε καλή κατάσταση αλλά ο τραυματισμός με ταλαιπώρησε. Ήμουν έτοιμος τότε να αποσυρθώ. Ήμουν χαρούμενος κι ευγνώμων για όλα όσα πέτυχα στην καριέρα μου».
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να ολοκληρώνει την καριέρα του εξαιτίας τραυματισμού; «Στην περίπτωση μου επειδή ήμουν και στο τέλος της καριέρας μου κατά κάποιον τρόπο, μιας και ήμουν σχεδόν 35 ετών, δεν ήταν και τόσο δύσκολη απόφαση. Ήμουν χαρούμενος για την καριέρα μου. Αν κοιτάξω πίσω όταν ήμουν 17 ετών δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα πετύχαινα τόσα πολλά στο ποδόσφαιρο. Ήρθα από μία μικρή πόλη στη Βραζιλία, πέρασα δύσκολες στιγμές και στο τέλος μπορώ να πω ότι η απόσυρση ήρθε την κατάλληλη στιγμή».
Μετά την απόσυρση παρέμεινες στον ΑΠΟΕΛ κι ανέλαβες τεχνικός διευθυντής του συλλόγου. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; «Ήταν ένας σύλλογος που γνώριζα τα πάντα. Όλους τους παίκτες. Ήταν τρομερή εμπειρία και παράλληλα επιτυχημένη. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και προκριθήκαμε στο Europa League. Το πιο δύσκολο όμως για μένα ήταν να διαπραγματεύομαι με τους παίκτες, οι οποίοι ήταν φίλοι μου, για τα συμβόλαια τους. Ήταν δύσκολες αποφάσεις και το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Γιατί στο επαγγελματικό έμπαιναν και οι φιλικές σχέσεις που είχα με όλους. Εκτός όμως από αυτό τα υπόλοιπα ήταν όλα θετικά και θεωρώ ότι κάναμε καλή δουλειά».
Ποιο ήταν το ντέρμπι που σε έκανε να το ζήσεις πιο έντονα από τα υπόλοιπα παιχνίδια; «Κάθε φορά που παίζαμε με τον Ολυμπιακό. Όπως και με τον Παναθηναϊκό όπου είχα σκοράρει και το πρώτο μου γκολ με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ήταν από πέναλτι. Ένιωθα πίεση εκείνη τη στιγμή αλλά τελικά σκόραρα».
Αγωνίστηκες δίπλα σε σπουδαίες προσωπικότητες στην ΑΕΚ, όπως ο Ριβάλντο. Πως ήταν σαν άνθρωπος στον αγωνιστικό χώρο αλλά και στα αποδυτήρια; «Ηταν ένας φανταστικός παίκτης και άνθρωπος. Ακόμα και σήμερα είμαστε φίλοι, έχουμε κρατήσει επαφές. Ήταν υπέροχο που αγωνίστηκα μαζί του. Όταν μοιράζεσαι τα αποδυτήρια με τέτοιου είδους παίκτες πάντα μαθαίνεις πολλά. Ήταν τιμή για όλους που ήταν μαζί μας. Ο Ριβάλντο ήταν είδωλο για εμάς και τον απολαμβάναμε».
Η ΑΕΚ σε λίγο καιρό θα μπει στο νέο της γήπεδο. Στο «σπίτι» της στην «Αγιά Σοφιά-OPAP Arena»: «Ναι γνωρίζω ότι φτιάχνει το γήπεδο της. Θα είναι πολύ σημαντικό βήμα για τον σύλλογο. Θα δώσει περισσότερη δύναμη σε όλους στην ΑΕΚ. Ανυπομονώ να το επισκεφθώ. Ελπίζω με την πρώτη ευκαιρία που θα καταφέρω να έρθω στην Αθήνα να πάω να το δω κι από κοντά».
Έχεις κρατήσει επαφές με παλιούς σου συμπαίκτες στην ΑΕΚ; «Φυσικά με πάρα πολλούς. Με Βραζιλιάνους, Ιταλούς ακόμα και τους Έλληνες συμπαίκτες που είχα. Στο Τορίνο όπου βρίσκομαι τώρα βγαίνω καμιά φορά με τον Σορεντίνο και τα λέμε».
Ποια ήταν η πιο τρελή ανάμνηση που έχεις με τη φανέλα της ΑΕΚ; «Έζησα πολλές τρελές στιγμές με την ΑΕΚ. Τρελές με την έννοια ότι ήταν φανταστικές. Νομίζω όμως ότι αυτή που θυμάμαι για πάντα είναι ο τελικός Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Όταν το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι και κανένας δεν μπορούσε να αστοχήσει. Δεν θυμάμαι πόσα πέναλτι χρειάστηκε να βαρέσει ο καθένας μας. Ήταν ένα τρελό παιχνίδι».
Συνεργάστηκες με αρκετούς προπονητές στην ΑΕΚ. Με ποιον είχες την καλύτερη συνεργασία; «Έμαθα πολλά από όλους τους προπονητές που συνεργάστηκα στην ΑΕΚ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Από όλους πήρα κι από κάτι και τους εκτιμώ».
Θα επέστρεφες στην ΑΕΚ από διαφορετικό πόστο; «Φυσικά γιατί όχι. Θα ήταν φανταστικό να επέστρεφα μια μέρα στην ΑΕΚ. Ποτέ δεν ξέρεις. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πάντα εκπλήξεις. Νιώθω κομμάτι της ΑΕΚ, όχι μόνο γιατί αγωνίστηκα ως παίκτης στην ομάδα αλλά γιατί έχω και πολλούς φίλους που είναι ακόμα σήμερα εκεί».
Τι θυμάσαι από τον κόσμο της ΑΕΚ; «Υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες που μπορώ να σας πω με οπαδούς της ΑΕΚ. Αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά μία από αυτές. Όταν ήρθα στην ομάδα, ο κόσμος με αγάπησε και μετά από κάποιον καιρό όταν έβγαινα για βόλτα στους δρόμους της Αθήνας, με σταματούσε για φωτογραφίες κι αυτόγραφα. Ακόμα και όταν πήγαινα σε παραλία για μπάνιο το καλοκαίρι, οι φίλοι της ΑΕΚ ήταν εκεί. Ένα καλοκαίρι αποφάσισα να πάω διακοπές στην Βαρκελώνη μαζί με την σύζυγο μου. Είπα στον εαυτό μου “εδώ θα είμαστε καλά, δεν θα πετύχουμε κάποιον”.
Μια μέρα όμως εκεί που έπινα ένα ποτήρι κρασί σε ένα εστιατόριο μαζί με την σύζυγο μου, έβλεπα έναν τύπο να με κοιτάζει επίμονα. Κάποια στιγμή με πλησίασε και με ρώτησε αν είμαι ο Μαντούκα. Του απάντησα θετικά κι εκείνη τη στιγμή μου είπε ότι είναι οπαδός της ΑΕΚ. Ήταν πολύ ωραία στιγμή. Κάτσαμε και τα είπαμε. Οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι παντού. Θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα. Για την υποστήριξη που μου έδειξαν όλα τα χρόνια που ήμουν παίκτης της ομάδας. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Όχι μόνο εγώ αλλά και η οικογένεια μου».
Να περάσουμε στον Παναθηναϊκό, καθώς νέος προπονητής της ομάδας είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Έζησες αρκετά χρόνια μαζί του. Τι μπορείς να μας πεις για τον Σέρβο τεχνικό; «Είναι ένας φανταστικός προπονητής και υπέροχος άνθρωπος. Αν με ρωτήσετε ποιος είναι ο αγαπημένος προπονητής που είχα στη ζωή μου, θα σας πω τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ζήσαμε εξαιρετικά χρόνια μαζί. Δεν ήταν προπονητής για εμένα, αλλά πατέρας αλλά και για πολλούς τότε συμπαίκτες μου. Είχαμε σεβασμό απέναντι του. Είναι τρομερός επαγγελματίας και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να μεγαλώσει ξανά.
Φυσικά θα χρειαστεί καλούς παίκτες για να πετύχει τους στόχους του. Εμπνέει σεβασμό και πάντα σέβεται αυτόν τον οποίο έχει απέναντι του οποίος και να είναι. Είναι ένας δίκαιος άνθρωπος και προπονητής. Προσπαθεί να πάρει το 100% από κάθε παίκτη του. Θέλει να παίζει ένα επιθετικό ποδόσφαιρο με το οποίο η ομάδα του θα παίρνει μόνο νίκες. Χτίζει κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, ανάλογα τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα και τον αντίπαλο».
