Η Λεοντία Καλλένου με ανάρτησή της, ενημέρωσε για την απόφασή της να κρεμάσει τα παπούτσια της.
Αναλυτικά:
«Ήρθε ο καιρός για μένα να κρεμάσω τα παπούτσια μου και να πω αντίο σε κάτι που τόσο αγαπώ.
Ο πρωταθλητισμός ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου και πιστεύω πως τον υπηρέτησα με σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Όπως όλα στη ζωή έχουν αρχή, μέση και τέλος, έτσι και εγώ νιώθω πως έκλεισε αυτό το κεφάλαιο για εμένα. Ολοκλήρωσα το δικό μου κύκλο και είμαι έτοιμη να ζήσω όλα αυτά τα αλλιώτικα και καινούργια πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω αλλά λόγω αθλητικών υποχρεώσεων δεν έκανα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να παραμένουμε στάσιμοι.
Φεύγω με ψηλά το κεφάλι και υπερήφανη για την πορεία μου σαν αθλήτρια. Δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για τις αποφάσεις που πήρα καθ’ όλη την πορεία μου στον αθλητισμό γιατί η κάθε εμπειρία μου δίδαξε και κάτι διαφορετικό. Είμαι ευγνώμων για όλες τις χαρές που μου προκάλεσε ο κόσμος του πρωταθλητισμού αλλά και για όλες τις λύπες γιατί με έμαθαν να επιβιώνω και να εξελίσσομαι.
Ο αθλητισμός είναι γεμάτος στιγμές. Κάποιες στιγμές είναι όμορφες και σου γεμίζουν την καρδιά αλλά κάποιες άλλες άσχημες και σου τη ραγίζουν. Στην πορεία μου έζησα πολλές και διάφορες στιγμές και πλέον νιώθω γεμάτη και έτοιμη για κάτι καινούργιο.
Αποχαιρετώ τον πρωταθλητισμό και ξέρω πως αφήνω πίσω μου νέα ταλέντα που μπορούν να φτάσουν τον κυπριακό στίβο ακόμα πιο ψηλά και τους το εύχομαι από καρδιάς. Για εμένα ο Κυριάκος Ιωάννου ήταν ανέκαθεν ένας αθλητής που θαύμαζα από μικρή. Εύχομαι κι εγώ, με τη σειρά μου, να επηρέασα θετικά έστω και ένα παιδί να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, να πιστέψει στις δυνατότητες του και να κυνηγήσει τα όνειρα του όσο δύσκολα κι αν φαίνονται στην αρχή.
Για τους περισσότερους αθλητές η απόφαση να αποχωρήσουν από τον αθλητισμό είναι πολύ δύσκολο να παρθεί και το ξέρω από πρώτο χέρι. Νιώθεις λες και σου ξεριζώνουν ένα κομμάτι από τη ψυχή και χάνεις την ισορροπία σου. Δεν είναι έτσι όμως! Μετά το πέρας της αθλητικής καριέρας κάποιου αθλητή, είναι ευκαιρία να ανακαλύψει νέα πράγματα και να δώσει την ενέργεια του σε κάτι άλλο που θα τον κάνει ευτυχισμένο.
Γνωρίζω πως πολλοί αθλητές δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για μια τέτοια απόφαση και θα ήθελα να τονίσω πως είμαστε πολλά παραπάνω από αθλητές και πως υπάρχει ζωή και μετά τον πρωταθλητισμό.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους αυτούς που πίστεψαν σε εμένα και χαίρονταν με τη ψυχή τους μετά από κάθε επιτυχία μου. Σε όλους αυτούς που με έσφιξαν στην αγκαλιά τους και συμμερίστηκαν τον πόνο μου στις δύσκολες στιγμές. Σε αυτούς που με ενθάρρυναν και μου υπενθύμισαν πως καμιά επιτυχία ή αποτυχία δεν ορίζει τον άνθρωπο. Ευχαριστώ τους γονείς μου που με στήριξαν από την πρώτη κιόλας μέρα, τον άντρα μου, την οικογένεια μου και τον προπονητή μου, τους στενούς μου φίλους και όλους τους συνεργάτες που συνάντησα στο δρόμο μου. Χωρίς εσάς το ταξίδι του πρωταθλητισμού δεν θα ήταν το ίδιο. Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την στήριξη στους ΚΟΕΑΣ, ΓΣΠ, Demetriou Sports, ΟΠΑΠ και ΚΟΑ».
