Από την μέρα που ο Κλοπ ανέλαβε το τιμόνι της Λίβερπουλ, η πολιτική της «ισορροπίας» ήταν το κύριο μέλημα των «ρεντς». Τι εννοούμε; Η διοίκηση της ομάδας ποτέ δεν ξοδεύτηκε σε «τρελές» μεταγραφές, λειτουργούσε κυρίως με τα έσοδα – έξοδα από πωλήσεις ποδοσφαιριστών και όσο και αν μοιάζει αδύνατον έτσι ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης και μετέπειτα της Αγγλίας.
Ο Γερμανός τεχνικός στο διάστημα που βρέθηκε στο «λιμάνι» χρειάστηκε να αποχαιρετήσει κάποιους αγαπημένους του ποδοσφαιριστές, καθώς έθεσε το γνωστό όρο «κανείς πάνω από την ομάδα». Ποτέ δεν διαχώρισε τους ποδοσφαιριστές του, γνωρίζοντας πως η ισορροπία στα μισθολογικά δεδομένα ήταν ένα από τα βασικά κριτήρια για επιτυχίες. Μ’ αυτό το σκεπτικό αναγκάστηκε να «χάσει» την περασμένη σεζόν, τον Τζίνι Βαϊνάλντουμ, έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος πρόσφερε τα μέγιστα από τον καιρό που βρέθηκε στη Λίβερπουλ, ενώ με πανομοιότυπο τρόπο χάθηκαν και άλλοι ποδοσφαιριστές (Τσαν, Κουτίνιο).
Πάμε όμως στο… ψητό γιατί αυτό είναι που «καίει». Η πολιτική όμως που αναπτύσσει η διοίκηση της ομάδας με την πάντα σύμφωνη γνώμη του Κλοπ έρχεται αντιμέτωπη με μία μεγάλη απόφαση. Το συμβόλαιο του Σαλάχ λήγει το ερχόμενο καλοκαίρι, και ο «φαραώ» αν και εξέφρασε την επιθυμία του να μείνει στο Λίβερπουλ έχει απαιτήσεις για γενναία αύξηση. Το ερώτημα που διεγείρεται στην προκειμένη περίπτωση είναι κατά πόσο ο Γερμανός τεχνικός θα καταφέρει να πείσει τον Αιγύπτιο επιθετικό να μείνει στο μεγάλο λιμάνι ή αν η Λίβερπουλ θα αλλάξει την πολιτική της για να ανανεώσει το συμβόλαιο του Σαλάχ.
Από τη στιγμή όμως που ο ίδιος ο Σαλάχ υπογραμμίζει ότι δεν έχει τρελές απαιτήσεις και ζητάει να μείνει στο Άνφιλντ, τότε τι περιμένουν στη Λίβερπουλ; Για τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο, αξίζει να αλλάξεις την πολιτική σου!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛ
