Από τις βόμβες και το ερώτημα της επόμενης μέρας για τον ίδιο και την οικογένειά του στον καλύτερο χρόνο της καριέρας του αλλά και της ζωής του όπως ο ίδιος ανέφερε
Από τις πρώτες εικόνες που θυμάται όταν ήταν παιδί, ήταν οι βόμβες και τα θραύσματα που άφηναν πίσω τους στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Θραύσματα με τα οποία έπαιζαν τα παιδιά της γειτονιάς του όπως εξομολογείται σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Απόλλων Λεμεσός» και στον Χαράλαμπο Δημητρίου ο MVP της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα Αλεξάνταρ Γιοβάνοβιτς.
Από τις βόμβες και το ερώτημα της επόμενης μέρας για τον ίδιο και την οικογένειά του στην τότε Γιουγκοσλαβία, στον «παράδεισο» του Απόλλωνα και τον καλύτερο χρόνο της καριέρας του αλλά και της ζωής του όπως ο ίδιος ανέφερε.
Σε μία αποκαλυπτική συνέντευξή του στο «Απόλλων Λεμεσός», ο Σέρβος τερματοφύλακας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της φετινής χρονιάς και του πρώτου πρωταθλήματος μετά από 16 χρόνια. Ένας τίτλος που ουσιαστικά ήρθε μετά και τη νίκη στο ντέρμπι επί του ΑΠΟΕΛ δύο αγωνιστικές πριν το τέλος των πλέι οφ.
«Λένε ότι ήταν το παιγνίδι με το ΑΠΟΕΛ ήταν το παιγνίδι της χρονιάς, εγώ θα πω ότι ήταν το παιγνίδι των τελευταίων 16 χρόνων», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιοβάνοβιτς. Ένας από τους λόγους της επιτυχίας σύμφωνα με τον Γιοβάνοβιτς ήταν και το κλίμα στα αποδυτήρια της ομάδας. «Τα φετινά αποδυτήρια ήταν τα καλύτερα αποδυτήρια που είχα σε όλη μου την καριέρα. Δεν υπάρχει ο Πρόεδρος ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Αν το γκρουπ των παικτών είναι καλό, τότε είναι καλό για όλους αυτό», τόνισε ο Σέρβος.
Όσο για την απάντηση που περιμένουν οι φίλοι του Απόλλωνα, αναφορικά με το μέλλον του Γιοβάνοβιτς στην ομάδα, ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι έχει ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο και είναι χαρούμενος στον Απόλλωνα και την Λεμεσό. Αποκάλυψε μάλιστα ότι είναι τόσο ευχαριστημένος με τη ζωή του στην Κύπρο, που έχει προχωρήσει στην αγορά διαμερίσματος στην πόλη της Λεμεσού!
Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε τα όσα ανέφερε στο περιοδικό της ομάδας μας ο 29χρονος Σέρβος τερματοφύλακας.
«Κερδίσαμε σαν πρωταθλητές, πανηγυρίσαμε σαν πρωταθλητές»
-Αλεξάνταρ, πως ήταν ο ύπνος σου τις τελευταίες αυτές ημέρες;
«(Γέλια) Δεν υπήρχε καθόλου ύπνος τις τελευταίες ημέρες, ήταν όλα απίστευτα από τη μέρα που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και ήταν πολύ καλά για μας που απολαύσαμε αυτές τις τελευταίες ημέρες. Το ωραίο είναι ότι κατακτήσαμε το πρωτάθλημα μία εβδομάδα πριν το τελευταίο παιγνίδι και μπορέσαμε να απολαύσουμε ακόμη περισσότερο το τελευταίο διάστημα. Κερδίσαμε σαν πρωταθλητές, πανηγυρίσαμε σαν πρωταθλητές. Αυτό ήταν και το πρώτο πρωτάθλημα στην καριέρα σου. Ναι, έχω κερδίσει ένα Κύπελλο στην καριέρα μου αλλά αυτό ήταν το πρώτο μου πρωτάθλημα».
-Και η καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου θα λέγαμε;
«Η φετινή χρονιά ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής μου, αυτό είναι σίγουρο»..
«Ήρθα στην Κύπρο για να κερδίσω ένα πρωτάθλημα»
-Ποια ήταν τα συναισθήματα που πήρατε από τον κόσμο αυτές τις τελευταίες ημέρες;
«Για να σας πω την αλήθεια, όταν είχα έρθει στην Κύπρο δεν περίμενα τέτοια κατάσταση με τους φιλάθλους. Είναι τόσο πολλοί στη Λεμεσό και μπορούσαμε να τους νιώσουμε στο κάθε βήμα που κάναμε, όχι μόνο τις τελευταίες 10 ημέρες αλλά θα έλεγα τους τελευταίους 7 με 8 μήνες. Ήμασταν πρώτοι από την αρχή του πρωταθλήματος και ο κόσμος ήταν εκεί από την αρχή. Όλοι ξέραμε ότι 16 χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα ήταν πολλά, τα προηγούμενα χρόνια ερχόμασταν δεύτεροι και φέτος μας έδωσαν ακόμα περισσότερη δύναμη. Δεν ήταν όμως εύκολο. Θέλω να δώσω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο για τον τρόπο που μας υποστήριξαν, ενώ και στους πανηγυρισμούς ήταν «τρελοί» (γέλια). Όταν ήρθα στην ομάδα, οι άνθρωποι του Απόλλωνα μου είπαν ότι αν κατακτήσου με το πρωτάθλημα θα δεις τι σημαίνει για τον κόσμο της ομάδας αυτό. Και αλήθεια το είδα. Είπες ότι δεν το περίμενες αυτό όταν ήρθες στην Κύπρο».
-Τι περίμενες;
«Ήρθα στην Κύπρο για να κερδίσω ένα πρωτάθλημα, αυτός ήταν ο λόγος που ήρθα εδώ. Δεν ήρθα στην Κύπρο από την Ισπανία απλά για να αγωνίζομαι. Ήθελα να έρθω εδώ και να κάνω κάτι το εντυπωσιακό και να νιώσω την ατμόσφαιρα που μου είπαν από την ομάδα ότι θα έβρισκα όταν ήρθα εδώ. Αλλά γενικά περίμενα πολύ λιγότερη στήριξη από τον κόσμο, λιγότερο αριθμό φιλάθλων στα γήπεδα. Όμως όταν ήρθα εδώ εκπλάγηκα θετικά. Σε σχέση με την ποιότητα του πρωταθλήματος εδώ τι περίμενες; Πολλοί άνθρωποι υποτιμούν το πρωτάθλημα εδώ. Πιστεύω ότι αυτή η χρονιά ήταν ακόμα καλύτερη γιατί είχαμε 12 ομάδες και κατά τη δική μου άποψη αυτό είναι πολύ καλύτερο παρά ένα πρωτάθλημα με 14 ομάδες. Αυτή είναι η άποψή μου. Και η ποιότητα είναι πολύ καλή κυρίως στα πλέι οφ συν τα παιγνίδια απέναντι σε Ομόνοια και ΑΕΛ. Κάθε δεύτερο παιγνίδι φέτος ήταν πολύ-πολύ δύσκολο. Κάθε παιγνίδι φυσικά ήταν δύσκολο αλλά κάθε δεύτερο παιγνίδι ήταν ντέρμπι. Και φέτος ήταν πολύ καλύτερα για να νιώσεις την ατμόσφαιρα στα γήπεδα, πέρσι η αίσθηση δεν ήταν η ίδια. Φέτος όμως ήταν απίστευτο. Και αν έπρεπε μία από τις δύο χρονιές να κατακτούσαμε το πρωτάθλημα, φέτος ήταν πολύ καλύτερα παρά πέρσι (γέλια)».
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ
-Όπως είπες υπάρχουν πολλές ανταγωνιστικές ομάδες στην Κύπρο. Γιατί στην χώρα του την Σερβία είναι μόνο δύο ομάδες που πρωταγωνιστούν, ο Ερυθρός Αστέρας και η Παρτίζαν;
«Για να πούμε την αλήθεια αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη διαφορά ποιότητας μεταξύ Ερυθρού Αστέρα και Παρτίζαν. Σίγουρα η Παρτίζαν είναι εκεί, παλεύει, αλλά ο Ερυθρός Αστέρας έχει καλύτερο ρόστερ, πληρώνουν καλύτερα και μπορούν να φέρουν καλύτερους παίκτες. Αλλά ναι, οι διαφορές στην Σερβία είναι πολύ μεγάλες, οι υπόλοιπες ομάδες στηρίζονται πολύ σε νεαρούς παίκτες και το κύριο μέλημά τους είναι να πωλήσουν παίκτες. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα στο Σερβικό πρωτάθλημα, η ποιότητα δεν είναι πολύ ψηλά. Κατά την άποψή μου η ποιότητα στο Κυπριακό πρωτάθλημα είναι πολύ-πολύ καλύτερη. Θα ήθελες να αγωνιστείς απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα; Είναι και η ομάδα που προτιμάς από τις δύο όπως είχες πει σε παλαιότερη συνέντευξή σου. Υπάρχουν δημοσιογράφοι στην Σερβία που με ρωτάνε συνεχώς αυτό γιατί υπάρχει η πιθανότητα και ναι θα ήθελα να αγωνιστώ απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Δεν ξέρω αν γενικά είμαστε καλύτερη ομάδα από αυτούς, αλλά ξέρω σίγουρα ότι μπορούμε να τους κερδίσουμε. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο γιατί εδώ και κάποια χρόνια αγωνίζονται συνεχώς στην Ευρώπη και στο Champions League και είναι μία πολύ καλή ομάδα, ιδιαίτερα στην Σερβία».
-Να αγωνιστείς με την φανέλα του Ερυθρού Αστέρα σε μία φάση στην καριέρα σου, είναι ένας από τους στόχους σου;
«Είχα ήδη την ευκαιρία να το κάνω αυτό αλλά ναι, αν είχα να επιλέξω μεταξύ Ερυθρού Αστέρα και Παρτίζαν θα διάλεγα την πρώτη. Για να είμαι ειλικρινής, η πόλη καταγωγής μου είναι το Νις και μεγάλωσα στην ομάδα της πόλης η οποία ιστορικά είναι μεγάλη ομάδα. Δεν είμαι ο κλασικός Σέρβος με το δίλημμα Ερυθρός Αστέρας ή Παρτίζαν, η ομάδα που υποστηρίζω είναι η Νις αλλά αν έχω να επιλέξω μία από τις δύο μεγάλες ομάδες της χώρας, θα διαλέξω τον Ερυθρό Αστέρα».
-Πάντως όταν ήσουν πολύ νεαρός και αγωνιζόσουν ακόμη στις ακαδημίες, είχες ξεκινήσει ως επιθετικός και όχι ως τερματοφύλακας.
«Ήμουν δύο χρόνια επιθετικός ναι (γέλια). Αλλά μετά τους έλειπαν παίκτες από την θέση του τερματοφύλακα, ήμουν ψηλός και με έβαλαν εκεί και ήμουν καλός σε ένα τουρνουά και στο τέλος παρέμεινα εκεί. Για να είμαι ειλικρινής ένας φίλος μου από την γειτονιά είχε πει στον προπονητή μου ότι θα μπορούσα να ήμουν καλός ως τερματοφύλακας. Πήγα στον πατέρα μου και έκλαιγα, του έλεγα τι θα κάνω τώρα σαν τερματοφύλακας (γέλια)».
«Θυμάμαι τις βόμβες και τα θραύσματα που άφηναν πίσω τους. Παίζαμε με αυτά»
-Η απάντηση του πατέρα σου ποια ήταν;
«Με ήθελε να αγωνίζομαι ως επιθετικός και όχι σαν τερματοφύλακας (γέλια)».
-Και ήταν πάντα το ποδόσφαιρο το άθλημα για σένα;
«Γιατί βλέπουμε ότι η Σερβία έχει μία μεγάλη παράδοση στον αθλητισμό γενικότερα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Ο μεγαλύτερός μου αδερφός έπαιζε επίσης ποδόσφαιρο και τον παρακολουθούσα συνεχώς. Πριν το ποδόσφαιρο ασχολούμουν με το τζούντο και αυτό ίσως με βοήθησε σε ότι αφορά την ευελιξία μου. Αλλά γενικότερα στην Σερβία υπάρχουν πολλά ταλέντα σε πολλά αθλήματα, είναι ίσως λόγω της νοοτροπίας μας. Παλεύουμε πολύ, θέλουμε να είμαστε επιτυχημένοι. Θυμάμαι τις βόμβες και τα θραύσματα που άφηναν πίσω τους. Παίζαμε με αυτά».
-Πώς ήταν να μεγαλώνεις στη Σερβία και να ζεις τον πόλεμο εκεί όταν ήσουν σε πολύ νεαρή ηλικία;
«Για να είμαι ειλικρινής η οικογένειά μου με είχε φροντίσει πάρα πολύ καλά. Θυμάμαι όμως τότε τα γεγονότα, ήμουν 6-7 χρονών. Θυμάμαι τις βόμβες και τα θραύσματα που άφηναν πίσω τους, παίζαμε με αυτά, δεν αστειεύομαι είναι η αλήθεια. Και αυτό ίσως μας βοήθησε σαν λαό μετά. Υπήρχε αρκετός κόσμος που πάλευε ακόμη και για το φαγητό τότε. Τότε ήταν αρκετές χώρες εναντίον μας, δεν είχαμε βοήθεια από άλλους όπως έχει η Ουκρανία τώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ. Και πιστεύω ότι η Σερβία ακόμη και τώρα μετά από τόσα χρόνια, αναρρώνει. Ακόμη και τώρα βλέπεις βομβαρδισμένα κτήρια στο κέντρο του Βελιγραδίου».
-Γιατί οι Σέρβοι ποδοσφαιριστές είναι τόσο αγαπητοί στην Κύπρο;
«Οι Σέρβοι αισθάνονται την Κύπρο σαν το σπίτι τους. Είναι μία χώρα που μας συμπαραστέκεται. Και εγώ βλέπω ότι οι Κύπριοι μοιάζουν πολύ με τους Σέρβους. Πολλοί Σέρβοι ήρθαν να αγωνιστούν στην Κύπρο πριν πολλά χρόνια και ακόμα συνεχίζουν τη ζωή τους στην Κύπρο».
Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
-Αλεξάνταρ, πως προέκυψε η μεταγραφή σου στον Απόλλωνα;
«Ήταν κάτι που έγινε πολύ γρήγορα γιατί ο Τζοέλ Μολ είχε τραυματιστεί και ο εκπρόσωπός μου στην Κύπρο που έχει σχέσεις με ανθρώπους εδώ με ρώτησε αν ήθελα να αγωνιστώ στον Απόλλωνα. Εκείνη την περίοδο δεν αγωνιζόμουν στην Ουέσκα, είχα πάει πίσω μετά την παρουσία μου στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Την επόμενη ημέρα μου είπαν ότι με θέλουν από τον Απόλλωνα, και άρχισαν να μιλάνε με την Ουέσκα για κάποια θέματα για το συμβόλαιό μου που έπρεπε να λυθούν και ήταν συνεχώς στα τηλέφωνα γιατί ήταν οι τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου. Όμως μετά από μία-δύο ημέρες είχαν όλα συμφωνηθεί».
«Μου είπαν ότι ο στόχος της ομάδας ήταν το πρωτάθλημα και αυτός είναι ο κύριος λόγος που ήρθα εδώ»
-Από την Ισπανία στην Κύπρο. Δεν είχε περάσει από το μυαλό σου ότι ίσως αυτό ήταν πισωγύρισμα για την καριέρα σου;
«Στην αρχή ήμουν σκεπτικός γιατί τότε αγωνιζόμουν στην Λα Λίγκα απέναντι σε παίκτες παγκόσμιας κλάσης. Θα πήγαινα στη δεύτερη κατηγορία της χώρας με την Ουέσκα καθώς είχε υποβιβαστεί αλλά ήρθε η πρόταση από την Κύπρο. Η αλήθεια είναι ότι είχα αρνηθεί προτάσεις από την Δανία και την Γερμανία καθώς περίμενα κάτι καλύτερο αλλά αυτό δεν συνέβαινε. Ήρθαν οι τελευταίες ημέρες της μεταγραφικής περιόδου και είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να πάω κάπου που θα αγωνίζομαι καθώς και τον προηγούμενο χρόνο δεν ήμουν βασικός. Ήμουν σκεπτικός αρχικά αλλά μίλησα με τον Πρόεδρο Νίκο Κίρζη και επίσης ανθρώπους του Απόλλωνα, ήθελα να ξέρω ποιο είναι το σχέδιό επίσης για την ομάδα. Μου είπαν ότι ο στόχος επίσης ομάδας ήταν το πρωτάθλημα και επίσης είναι ο κύριος λόγος που ήρθα εδώ. Ο στόχος μου ήταν να έρθω εδώ και να κάνω κάτι το εντυπωσιακά καλό και θα δούμε τι θα επίσης φέρει το μέλλον. Ίσως ένα βήμα ακόμα παραπάνω κάπου αλλού. Αλλά τώρα είμαι στα αλήθεια χαρούμενος εδώ και απολαμβάνω την κάθε μου στιγμή. Η ομάδα και οι οπαδοί με εκτιμούν πολύ και η οικογένειά μου είναι πολύ χαρούμενη εδώ κάτι που επίσης είναι πολύ σημαντικό».
-Μίλησες με Σέρβους ποδοσφαιριστές στην Κύπρο πριν έρθεις εδώ;
«Αμέσως, ναι. Μίλησα με τον Σάσα Μάρκοβιτς και τον Ντένιτς που ήταν επίσης εδώ. Μου είπαν πολύ καλά πράγματα για την ομάδα, για τις εγκαταστάσεις, για το νέο στάδιο που έρχεται. Επίσης και από τον Ραμίρο Γκονσάλες που βρισκόταν εδώ, ένας από τους ανθρώπους που τότε πίστεψαν το περισσότερο σε εμένα. Με βοήθησε με την μεταγραφή μου από τη Δανία στην Ισπανία και επίσης από την Ισπανία εδώ στην Κύπρο».
-Πάντως και στην πρώτη σου χρονιά στην ομάδα ο Απόλλωνας ήταν σχεδόν μέχρι το τέλος πολύ κοντά σε ό,τι αφορά το πρωτάθλημα…
«Ήμασταν εκεί και παλεύαμε μέχρι το τέλος πέρσι. Είχαμε την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό πριν το τελευταίο παιγνίδι με την Ομόνοια και εκεί τελείωσαν όλα. Ήθελα να είχαμε την ευκαιρία να αγωνιστούμε με την Ομόνοια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είμαι σίγουρος ότι αν πηγαίναμε στο ΓΣΠ για να παλέψουμε για το παιγνίδι τίτλου, θα κερδίζαμε. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν καλύτερη ομάδα από την Ομόνοια».
«Ήμουν έκπληκτος όταν έμαθα ότι θα έρθει στην ομάδα ο κ. Τσόρνιγκερ»
-Ποια ήταν η αντίδρασή του όταν έμαθες ότι θα έρθει στην ομάδα ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ. Ένας προπονητής τον οποίο γνώριζες από την Δανία.
«Ήμουν έκπληκτος όταν έμαθα ότι θα έρθει στην ομάδα ο κ. Τσόρνιγκερ. Τον γνώριζα από την Δανία και εκτιμούσα πολύ τη δουλειά που έκανε με την Μπρόντμπι όταν ήταν εκεί, είχε φέρει πολύ καλά αποτελέσματα. Κέρδισε το Κύπελλο εκεί, δεν κέρδισε ένα πρωτάθλημα στα τελευταία στάδια αλλά ο κόσμος εκεί επίσης τον εκτιμούσε και τον αγαπούσε, ιδιαίτερα οι φίλαθλοι της Μπρόντμπι».
–Ήταν κάτι που περίμενες το αγωνιστικό στυλ που θα έφερνε ο κ. Τσόρνιγκερ στην ομάδα;
«Σίγουρα ναι επειδή η νοοτροπία του δεν αλλάζει εύκολα (γέλια). Ήταν κάτι που περίμενα ότι θα έφερνε ακόμη μεγαλύτερη σοβαρότητα στην ομάδα, πιο αυστηρούς κανόνες. Δεν ήταν κάτι που ήταν εύκολο να αποδεχτείς στην αρχή αλλά με τον χρόνο όλα πήγαιναν καλύτερα και καλύτερα».
-Γιατί ήταν κάτι που δεν ήταν εύκολο να αποδεχθείτε στην αρχή;
«Γνωρίζω ότι κάτι κλασικό στη Γερμανική νοοτροπία είναι η πειθαρχία να βρίσκεται στο 100%. Έπρεπε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα και το σχέδιο που υπήρχε, όλα. Για να είμαι ειλικρινής για μένα δεν ήταν τόσο δύσκολο γιατί ήμουν στην Δανία για τρία χρόνια, από αγόρι που ήμουν εκεί όταν πήγα έγινα άνδρας και έμαθα να το αποδέχομαι αυτό γιατί αυτή είναι επίσης η νοοτροπία στην Δανία».
-Τι προτιμάς όμως εσύ σαν Γιοβάνοβιτς; Ένα καθαρά αυστηρό περιβάλλον ή κάτι πιο χαλαρό;
«Με την εμπειρία που έχω τώρα, προτιμώ κάτι ενδιάμεσο. Με κάποιους παίκτες πρέπει να έχεις διαφορετική συμπεριφορά. Με κάποιους παίκτες για παράδειγμα είσαι ευθύς, το σέβονται και αυτό είναι. Με κάποιους άλλους όμως πρέπει να τους υποστηρίζεις λίγο παραπάνω, πρέπει να τους μιλάς λίγο παραπάνω. Δεν έχω πρόβλημα με το αυστηρό περιβάλλον. Κάνω τη δουλειά μου και αυτό είναι. Αλλά γενικότερα φέτος η αρχή ήταν δύσκολη αλλά η συνέχεια ήταν απίστευτα καλή. Η μεγαλύτερη διαφορά φέτος στην ομάδα ήταν τα αποδυτήρια, φέτος ήταν απίστευτο το κλίμα των αποδυτηρίων. Τα φετινά αποδυτήρια ήταν τα καλύτερα αποδυτήρια που είχα σε όλη την καριέρα μου».
-Γιατί αυτό;
«Δεν ξέρω (γέλια). Όλοι οι παίκτες, οι Βαλκάνιοι, από την Αφρική, από παντού, ήμασταν εκεί ο ένας για τον άλλο, κανείς δεν έκανε κάτι που δεν έπρεπε να κάνει. Πανηγυρίζαμε μαζί, διασκεδάζαμε μαζί, πολλές φορές πηγαίναμε στην πόλη μαζί έστω και για έναν καφέ. Είναι μικρά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα. Τέτοιου τύπου καταστάσεις σίγουρα ξεκινάνε από τον προπονητή αλλά αν δεν είχες τους κατάλληλους ανθρώπους στη μέση τότε δεν μπορείς να έχεις τέτοια αποδυτήρια. Τα αποδυτήρια είναι για τους παίκτες, είναι για μας. Δεν υπάρχει ο Πρόεδρος ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Αν το γκρουπ των παικτών είναι καλό, τότε αυτό είναι καλό για όλους».
-Δεν πιστεύεις ότι ίσως αυτό να συνέβαινε και επειδή ο Απόλλωνας ήταν όλη την χρονιά στην πρώτη θέση;
«Αν για παράδειγμα η ομάδα έπεφτε στη δεύτερη θέση ίσως κάποια πράγματα να άλλαζαν. Όχι, δεν θα συνέβαινε. Σίγουρα όταν κερδίζαμε ήμασταν πιο χαρούμενοι και είχαμε περισσότερη αυτοπεποίθηση. Όταν αποκλειστήκαμε από την Ζίλινα η κατάσταση ήταν κακή και οι παίκτες το ένιωθαν αυτό».
-Αλλά μείναμε εκεί;
«Όχι. Ήρθαν κάποιοι άλλοι παίκτες μετά, αποδεχθήκαμε κάποια πράγματα στα αποδυτήρια. Γενικά όμως ήμασταν μαζί από την αρχή μέχρι το τέλος. Φυσικά με τις νίκες παίρνεις αυτοπεποίθηση και γίνεται ακόμα καλύτερη η κατάσταση στην ομάδα».
-Άλλαξε κάτι ο προπονητής μετά τα παιγνίδια με την Ζίλινα;
«Ναι, προχώρησε σε αλλαγές. Άλλαξε για παράδειγμα το σύστημα της ομάδας, αρχίσαμε να παίζουμε με δύο καθαρά εξάρια και μετά από λίγο αλλάξαμε ξανά σχηματισμό, αγωνιζόμασταν με τρεις πίσω στην άμυνα και ήταν κάτι που μας βοήθησε αυτό. Κάτι όμως που μας βοήθησε πολύ ήταν αυτό που έγινε μετά την ήττα από την Πάφο στα πλέι οφ. Πήγαμε τρεις μέρες στο Πισσούρι στο ξενοδοχείο Columbia, όχι για να το απολαύσουμε, αλλά για να επαναφέρουμε το καλό κλίμα στην ομάδα. Ήταν ένα από τα σημεία-κλειδιά στην φετινή χρονιά εκείνες οι τρεις ημέρες στο ξενοδοχείο. Μπορεί να ακουστεί αστείο, αλλά την τελευταία νύχτα διοργανώσαμε βραδιά καραόκε και η ατμόσφαιρα ήταν “εκεί”, η ομάδα ήταν εκεί. Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι θα κατακτούσαμε το πρωτάθλημα».
«Λένε ότι ήταν το παιγνίδι της χρονιάς, εγώ θα πω ότι ήταν το παιγνίδι των τελευταίων 16 χρόνων»
-Δεν υπήρχε κάποια στιγμή που να νιώσατε ότι θα χάσε τε το πρωτάθλημα μετά από εκείνες όλες τις ισοπαλίες αλλά και την ήττα από την Πάφο;
«Όχι, ποτέ δεν φοβήθηκα ότι θα χάναμε το πρωτάθλημα, ποτέ δεν ένιωσα αυτή την πίεση. Η μόνη στιγμή που το ένιωσα ήταν από μερικούς ανθρώπους γύρω από την ομάδα, φιλάθλους. Δεν σταμάτησαν να πιστεύουν ότι θα ήμασταν πρωταθλητές, αλλά σκέφτονταν «ωχ, αρχίζει να συμβαίνει ξανά». Εκείνη τη στιγμή προσπάθησα να μείνω όσο το δυνατό πιο «μακριά». Θέλουν να σε βοηθήσουν, αλλά αν μιλούσα συνεχώς μαζί τους τότε ίσως θα έμπαιναν και στο δικό μου μυαλό αμφιβολίες. Επικεντρώθηκα στην προπόνηση και κάποια άλλα πράγματα όπως εκείνες οι ημέρες στο Columbia βοήθησαν αρκετά. Μία δύσκολη στιγμή ήταν το 3-3 με την ΑΕΚ και το γκολ που δεχθήκαμε στο τέλος. Ίσως η πιο σκληρή στιγμή για την ομάδα μέσα στην χρονιά να ήταν εκείνη η στιγμή. Και για μένα επίσης. Θέλαμε πάρα πολύ να κερδίσουμε εκείνο το παιγνίδι απέναντι στην ΑΕΚ και μάλιστα μέσα στη Λάρνακα. Είχα πιο πολλά νεύρα για εκείνο το παιγνίδι παρά για το παιγνίδι στο οποίο χάσαμε με την Πάφο. Γενικά κάναμε ένα κακό αγώνα απέναντι στην Πάφο. Και όλοι περίμεναν ότι το ΑΠΟΕΛ θα ερχόταν στη Λεμεσό και θα μας κέρδιζε, όμως, πήραμε εμείς τη νίκη. Ήταν το παιγνίδι μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου, τους κερδίσαμε και δείξαμε ποιος ήταν ο πρωταθλητής».
-Είδες συμπαίκτες σου να αρχίσουν, όμως, να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους;
«Είδα ότι η πίεση στα αποδυτήρια είχε γίνει πολύ μεγαλύτερη. Αλλά εκείνη τη στιγμή, 3-4 ποδοσφαιριστές πιο μεγάλοι και πιο έμπειροι χειρίστηκαν την όλη κατάσταση με το σωστό τρόπο. Ποιο ήταν το πιο καθοριστικό παιγνίδι της χρονιάς για σένα; Αν δεις τα αποτελέσματα, σίγουρα το παιγνίδι με το ΑΠΟΕΛ στο τέλος του πρωταθλήματος. Λένε ότι ήταν το παιγνίδι της χρονιάς, εγώ θα πω ότι ήταν το παιγνίδι των τελευταίων 16 χρόνων».
-Από ψυχολογικής πλευράς, ίσως και η απόκρουσή σου στο πέναλτι του Ουάρντα ήταν εξίσου σημαντική.
«Και εκείνο το πέναλτι ήταν σημαντικό ναι. Αλλά αυτή είναι η δουλειά μου, αυτός είναι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ (γέλια). Αλλά σημαντική ήταν και η απόκρουση στο πέναλτι του Νοβότνι λίγα παιγνίδια αργότερα. Του κόσμου του αρέσει να βλέπει αποκρούσεις πέναλτι, αλλά ήταν και άλλες αποκρούσεις μέσα στην χρονιά που μας βοήθησαν».
-Ποιά ήταν η πιο δύσκολη ομάδα που αντιμετωπίσατε φέτος;
«Η ΑΕΚ. Αν δεις τα αποτελέσματα που είχαμε φέτος, είναι η ΑΕΚ αυτή η ομάδα. Είναι η ομάδα που δεν κερδίσαμε φέτος, όπως επίσης και η Ανόρθωση. Αλλά ούτε χάσαμε από την Ανόρθωση».
-Αναφέρθηκες πριν στην παρουσία του κόσμου της ομάδας φέτος. Σε ποιο παιγνίδι ένιωσες ότι η παρουσία του κόσμου ήταν η πιο καθοριστική;
«Θα πω στο παιγνίδι με το ΑΠΟΕΛ, μας είχαν βοηθήσει πάρα πολύ. Από το ξενοδοχείο που ήμασταν μέχρι το γήπεδο, ήταν εκεί. Δύο ώρες πριν το παιγνίδι εκείνο, ήταν εκεί. Όταν τους είδαμε στην κερκίδα δύο ώρες πριν τον αγώνα, ήμασταν πιο ενθουσιασμένοι για το παιγνίδι. Στο παιγνίδι με την Πάφο ήταν και η επιστροφή των οργανωμένων αλλά ο Απόλλωνας ηττήθηκε».
-Yπήρχε μία παραπάνω πίεση σε εκείνο το παιγνίδι;
«Υπάρχει πίεση σε κάθε χρόνο, σε κάθε παιγνίδι. Δεν αποδέχομαι ότι υπάρχει πίεση. Όταν κάποιος μιλάει για πίεση, δεν το αποδέχομαι, τι σημαίνει να νιώθεις πίεση; Είναι η δουλειά σου αυτό, ζεις από αυτό. Πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι αυτή την πίεση. Ο πόλεμος που είχα αναφέρει πριν, που παλεύει ο κόσμος για την επιβίωσή του, αυτό είναι πίεση. Τώρα θα πάμε διακοπές για ένα μήνα και θα μας λείψουν αυτού του τύπου τα συναισθήματα, για αυτό παίζουμε ποδόσφαιρο».
Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ CHAMPIONS LEAGUE
-Και τώρα θα αγωνιστείς για πρώτη φορά στην καριέρα σου στο Champions League.
«Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό και για την ομάδα αλλά και για εμένα προσωπικά. Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα μου και θα είναι κάτι το συναρπαστικό. Περιμένω την κλήρωση για να δω με ποιαν ομάδα θα αγωνιστούμε! Θα είναι καλά παιγνίδια, ανταγωνιστικά παιγνίδια. Δεν θέλω να αγωνιστώ απλά για παράδειγμα στο Conference League, θέλω να κάνουμε κάτι περισσότερο, θα παλέψουμε για κάτι μεγαλύτερο ακόμη και αν οι όμιλοι του Conference είναι εγγυημένοι».
-Ας πούμε ότι ο Απόλλωνας προκρίθηκε στους ομίλους του Champions League. Ποιες θα ήταν οι ομάδες που θα ήθελες να αντιμετωπίσεις;
«Θα έλεγα η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά την έχω αντιμετωπίσει όταν ήμουν στην Ισπανία. Απέναντι στην Μπαρτσελόνα θα ήθελα να αγωνιστώ, και απέναντι στην Λίβερπουλ».
«Το νέο γήπεδο θα αλλάξει τα πάντα για την ομάδα. Και για τον κόσμο, και για την ποιότητα ποδοσφαίρου»
-Και από του χρόνου θα αγωνίζεσαι και στο νέο στάδιο της ομάδας. Ένα γήπεδο που το είδες να χτίζεται από την αρχή.
«Είναι κάτι που ανυπομονώ πάρα πολύ να σας πω την αλήθεια, θα αλλάξει εντελώς την εικόνα της Λεμεσού αλλά και του κυπριακού ποδοσφαίρου. Τέτοια πρότζεκτ πιστεύω ότι λείπουν από το κυπριακό ποδόσφαιρο, η άποψή μου είναι ότι στην Κύπρο πρέπει να επενδύσουν περισσότερο σε καινούρια γήπεδα. Το νέο γήπεδο θα αλλάξει τα πάντα για την ομάδα. Και για τον κόσμο, και για την ποιότητα ποδοσφαίρου, ακόμα και για νέους παίκτες που ενδεχομένως να έρθουν στην ομάδα. Δεν είναι το ίδιο το να αγωνίζεσαι στο Τσίρειο με το να αγωνίζεσαι στο νέο γήπεδο. Η ατμόσφαιρα του Τσιρείου δεν θα μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα που θα υπάρχει στο νέο γήπεδο και αυτό ισχύει για όλους, και για τον κόσμο και για την ομάδα αλλά και για την εικόνα που θα βγάζει προς τα έξω το κυπριακό ποδόσφαιρο».
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ
-Και η ερώτηση που περιμένει ο κάθε φίλος του Απόλλωνα την απάντησή της. Βλέπεις τον εαυτό σου για περισσότερα χρόνια στην Κύπρο και τον Απόλλωνα;
«Ναι, έχω ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο στον Απόλλωνα, είμαι χαρούμενος εδώ. Ξέρω γιατί με ρωτάς (γέλια). Γενικά αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος εδώ, το απολαμβάνω στον Απόλλωνα και την πόλη της Λεμεσού, οι φίλαθλοι με εκτιμούν. Αν κάποια πρόταση έρθει για μένα στον Απόλλωνα, τότε θα καθίσουμε όλοι μαζί και θα το συζητήσουμε. Αυτή τη στιγμή είμαι όμως απόλυτα συγκεντρωμένος στον Απόλλωνα. Αν έρθει όμως κάτι συγκεκριμένο στην ομάδα για μένα, θα δούμε όλοι μαζί τι θα γίνει».
-Μετά από δύο χρόνια στον Απόλλωνα, είσαι όμως ένας από τους αγαπημένους παίκτες της κερκίδας.
«(Γέλια) Ναι είναι αλήθεια. Στην αρχή δεν ήταν τόσο καλά γιατί είχα τον τραυματισμό μου και δεν αγωνιζόμουν. Όμως από τότε που άρχισα να αγωνίζομαι από την περσινή χρονιά, έχω μία απίστευτη σχέση με τον κόσμο. Τι μπορώ να πω για αυτούς; Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα, για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκαν, για τον τρόπο που δείχνουν την εκτίμησή τους, για το ότι στα τελευταία παιγνίδια φώναζαν το όνομά μου από την κερκίδα, απολάμβανα την κάθε στιγμή».
-Πως είναι η ζωή στη Λεμεσό για σένα;
«Είναι πραγματικά απίστευτη. Αν και συνήθως δεν μιλάω για αυτά, θα σας αποκαλύψω κάτι, ότι έχω αγοράσει ένα διαμέρισμα στη Λεμεσό. Είναι κάτι που δείχνει το πόσο το απολαμβάνω εδώ στη Λεμεσό και τον Απόλλωνα. Πάντως δεν είναι ότι κάνω συναρπαστικά πράγματα στον χρόνο μου εδώ, ίσως είμαι «βαρετός» τύπος (γέλια). Μου αρέσει να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου. Μετά τις προπονήσεις περνάω λίγο χρόνο με τους συμπαίκτες μου, με την «Βαλκανική Μαφία» (γέλια).
-Διάβασα σε παλαιότερη συνέντευξή σου ότι η ζέστη στην Κύπρο επηρέασε αρκετούς συμπαίκτες σου και στον τρόπο παιγνιδιού της ομάδας στην αρχή φέτος.
«Αυτή η ζέστη και αυτές οι πολύ ψηλές θερμοκρασίες ήταν το δυσκολότερο πράγμα που είχες να ξεπεράσεις ερχόμενος στην Κύπρο; Στην αρχή ναι, ιδιαίτερα φέτος και με τον τρόπο που αγωνιζόμασταν με τη συνεχή πίεση και πρέσινγκ, οι ψηλές θερμοκρασίες μας είχαν επηρεάσει. Τώρα για να είμαι ειλικρινής είναι εντάξει, αλλά τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα. Για μένα που είμαι τερματοφύλακας τα πράγματα είναι σχεδόν τα ίδια, αλλά για τους συμπαίκτες μου η κατάσταση είναι πιο δύσκολη».
-Διαβάζεις στο διαδίκτυο τι γράφουν για σένα, για παράδειγμα ίσως μετά από μία κακή εμφάνιση;
Για να είμαι ειλικρινής δεν τα ακολουθώ τόσο πολύ. Μέχρι τώρα τα μίντια νιώθω ότι με εκτιμούν αλλά θα πρέπει να συνεχίσω καλά με την απόδοσή μου γιατί ξέρετε πως είναι τα μίντια μερικές φορές (γέλια). Έχω διαβάσει κακές κριτικές για μένα μέχρι τώρα στην καριέρα μου, είναι κάτι το συνηθισμένο, πρέπει να το αποδέχεσαι. Αν δεν μπορείς να το αποδεχθείς τότε αρχίζεις να γίνεσαι νευρικός για αυτό. Πρέπει να επικεντρωθείς στη δουλειά σου. Αυτή είναι η δική σου δουλειά, εκείνη είναι η δική τους δουλειά. Αποδέχομαι αυτά που μπορούν να γράψουν για μένα αλλά δεν τα παίρνω τόσο πολύ στα σοβαρά γιατί αν το πάρεις στα σοβαρά, τότε αρχίζεις να έχεις αμφιβολίες για τον εαυτό σου. Υπάρχει μία ευθεία γραμμή που πρέπει να ακολουθήσεις, δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω από αυτή την ευθεία».
-Περίμενες ότι θα κληθείς φέτος στην Εθνική Σερβίας μετά την χρονιά που είχες στον Απόλλωνα;
«Περίμενα ότι θα το έκαναν τώρα για να είμαι ειλικρινής αλλά δεν συνέβη. Θα δούμε στη συνέχεια. Ίσως πιστεύουν ότι το πρωτάθλημα της Κύπρου δεν είναι τόσο ποιοτικό, δεν το καταλαβαίνω. Αν έχω καλά παιγνίδια όμως με τον Απόλλωνα στα παιγνίδια της Ευρώπης, ίσως έρθει η κλήση για την Εθνική. Θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου, είμαι 29 ετών και για έναν τερματοφύλακα είναι τα καλύτερά του χρόνια τώρα, και θα δούμε. Το να αγωνιστώ στην Εθνική Σερβίας είναι ο μεγαλύτερός μου στόχος».
-Όπως είπες είσαι στα καλύτερα χρόνια της καριέρας σου. Για πόσα χρόνια ακόμη βλέπεις τον εαυτό σου να αγωνίζεται;
«Θέλω να συνεχίσω να αγωνίζομαι για άλλα δέκα χρόνια, και αυτό γιατί μπορώ να το κάνω. Φροντίζω καλά τον εαυτό μου, το κορμί μου. Αν είσαι σε καλή φυσική κατάσταση, μπορείς να το κάνεις αυτό».
-Θέλεις να μείνεις στον χώρο του ποδοσφαίρου όταν θα τελειώσει η καριέρα σου;
«Για παράδειγμα από την θέση του προπονητή αυτή την φορά. Σίγουρα θέλω να μείνω στον χώρο του ποδοσφαίρου αλλά δεν ξέρω ακόμη αν θα είναι γύρω από την προπονητική. Δεν είμαι σίγουρος ακόμα για το πως, αλλά θέλω σίγουρα να μείνω στον χώρο του ποδοσφαίρου».
Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΥΕΣΚΑ
-Στην Ισπανία στα χρόνια που ήσουν εκεί δεν αγωνίστηκες και πάρα πολύ. Μετανιώνεις που πήγες εκεί;
«Όχι δεν μετανιώνω. Στην αρχή αγωνιζόμουν στην Ουέσκα, με είχαν αγοράσει για ένα εκατομμύριο ευρώ από την ομάδα μου στην Δανία. Πήγα εκεί και είδα ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, τα ισπανικά μου ήταν «μηδέν» και το γεγονός ότι δεν μιλούσα την γλώσσα ήταν κάτι πολύ σημαντικό, πρέπει να μπορείς να επικοινωνείς με τους άλλους. Με έβαλαν να αγωνιστώ κατευθείαν, δεν έκανα κάποια λάθη αλλά δεν είχα ούτε και τις μεγάλες αποκρούσεις. Η Ουέσκα τότε χρειαζόταν κάποιον τερματοφύλακα που θα κάνει 5-6 μεγάλες αποκρούσεις ανά αγώνα. Θυμάμαι αγωνιστήκαμε με την Ρεάλ Μαδρίτης, χάσαμε 1-0 και ήμουν ο MVP, και στο επόμενο παιγνίδι με την Βιγιαρεάλ ήρθαμε 2-2 και είχα κάνει ένα πέναλτι σε αντίπαλο με το οποίο ισοφάρισαν σε 2-2. Ήταν ένα παιγνίδι που οι τρεις βαθμοί ήταν πολύ σημαντικοί για την Ουέσκα για την παραμονή τους και μετά από εκείνο το παιγνίδι βρέθηκα στον πάγκο. Εκείνο όμως το διάστημα με βοήθησε πολύ και τα τελευταία δύο παιγνίδια είχα και πάλι την ευκαιρία να αγωνιστώ, ήμουν αρκετά καλός και εκεί η ιστορία ξεκινά. Ήμουν παίκτης της Εθνικής, στο μυαλό ήμουν «ανώριμος» και η Ουέσκα ήθελε να με κρατήσει αλλά στο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν ότι «σιγά, δεν θα αγωνιστείς εσύ στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας». Ήθελαν να με κρατήσουν, είχα συμβόλαιο εκεί αλλά τους έλεγα όχι. Είχα βρει συμβόλαιο στην Τουρκία και την Ανκαραγκουτσού, υπογράψαμε εκεί, αλλά λόγω κυρώσεων δεν μπορούσαν να κάνουν μεταγραφές και ήρθα πίσω στην Ουέσκα η οποία είχε ήδη αποκτήσει δύο τερματοφύλακες και εγώ ήμουν «τελειωμένος» εκεί, έπρεπε να βρω άλλη ομάδα. Πήγα στην παλιά μου ομάδα στη Δανία απλά για να αγωνιστώ κάποια παιγνίδια και μετά ήρθα πίσω στην Ισπανία, η ιστορία ήταν τρελή».
-Αν είχες τότε το μυαλό που έχεις τώρα, θα έμενες στην Ουέσκα όταν είχε πέσει στη δεύτερη κατηγορία;
«Σίγουρα, θα έμενα στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας, είναι πάρα πολύ ψηλό το επίπεδο. Και τον επόμενο χρόνο η Ουέσκα ήταν ξανά στην πρώτη κατηγορία, ήταν μεγάλο λάθος (γέλια). Αλλά στη ζωή δεν ξέρεις ποτέ πως θα έρθουν τα πράγματα. Τώρα είμαι εδώ στον Απόλλωνα και είμαι χαρούμενος για αυτό. Αν έμενα εκεί πιθανόν να μην ήμουν στον Απόλλωνα τώρα. Αλεξάνταρ θέλεις να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο και την ομάδα; Θέλω να πω ότι οι 10 τελευταίες ημέρες μετά τον αγώνα με τον Άρη ήταν πραγματικά απίστευτες, το πως το πανηγύρισε η πόλη την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τον πόσο κόσμο είδα ότι έχει ο Απόλλωνας. Όλη η πόλη ήταν στις «φλόγες» και θέλω να εκφράσω ένα με γάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο, στους συμπαίκτες μου, στο προπονητικό τιμ, στον Πρόεδρο της ομάδας και στον Πέτρο Κονναφή. Ένα μεγάλο ευχαριστώ που μου έδωσαν την ευκαιρία να βρίσκομαι εδώ και να πανηγυρίσω αυτό τον τίτλο. Αυτό που μας έδωσε ο κόσμος δεν είναι κάτι που μπορείς να αγοράσεις με τα χρήματα και σίγουρα έκανα την σωστή επιλογή ερχόμενος στον Απόλλωνα. Πρέπει τώρα να πάμε για ακόμα περισσότερες επιτυχίες. Να ξεκουραστούμε μερικές ημέρες και μετά να συνεχίσουμε ξανά και ξανά, αυτή είναι η ποδοσφαιρική ζωή».
