Με αφορμή τον θάνατο του παλιού διαιτητή ποδοσφαίρου, Δώρου Μιχαήλ, ο Πέτρος Χατζηχριστοδούλου, -παλιά καραβάνα της δημοσιογραφίας- φέρνει στην επιφάνεια μια γνωστή σε πολύ λίγους ιστορία για την τιμιότητα του αποθανόντος. Ακολουθεί αυτούσια η ανάρτηση του συνάδελφου.
«Τίμιος μέχρι “βλακείας”
Απεβίωσε ο παλιός διαιτητής ποδοσφαίρου, Δώρος Μιχαήλ. Ένας πολύ καλός άνθρωπος, πράος και ευγενικός. Άκακος. Ως διαιτητής ήταν τίμιος, σπάνιο είδος. Τίμιος μέχρι βλακείας, έλεγαν άλλοι, που δεν ήταν μέχρι βλακείας καθαροί.
Πλέον, με την αποχώρηση του από τη γήινη ζωή, δικαιούμαι να πω μια γνωστή σε πολύ λίγους ιστορία για την τιμιότητα του Δώρου, που με εξόρκισε να μην την κάνω θέμα στην εφημερίδα, γιατί δεν ήθελε να μπλέξει παραπάνω με κάποια κυκλώματα.
Το είχα γράψει με υπονοούμενα, τηρώντας τον λόγο μου. Λοιπόν, σε έναν καθοριστικό αγώνα για την κατάκτηση του τίτλου στο πρωτάθλημά μας, κληρώθηκε ο Δώρος. Πάνε πολλά χρόνια, σχεδόν τρεις δεκαετίες. Μια από τις δύο ομάδες πλησίασε τον Δώρο με έναν εξωδιοικητικό παράγοντα της.
Του έστειλαν ένα χαρτοφύλακα με 25 χιλιάδες λίρες μέσα! “Πάρ’ τες και βοήθα την ομάδα μας να κερδίσει τον τίτλο. Ξέρεις τι θα κάνεις. Πέντε σφυρίγματα καίρια και καθαρίζεις”. Τότε με 25.000 λίρες αγόραζες τριάρι στη Λευκωσία ή στη Λεμεσό παραθαλάσσιο. Ή εξοχικό σε Πρωταρά ή Πάφο.
Ο Δώρος αρνήθηκε και τους έστειλε να παν εκεί από όπου ήρθαν. Προσπάθησαν να αυξήσουν το ποσό, τους έδιωξε με την απειλή ότι θα καλέσει αστυνομία. Στον αγώνα σφύριξε ίσια όπως πάντα, αμερόληπτα.
Η ομάδα που αποπειράθηκε να τον εξαγοράσει έχασε με τα χέρια κάτω που λέμε. Καθαρά. Ο Δώρος δεν πήρε τριάρι ή εξοχικό, αλλά κοιμόταν με ήσυχη συνείδηση και βεβαίως δέχτηκε μετά πόλεμο στη διαιτητική του καριέρα. Το τίμημα της εντιμότητας στο κυπριακό ποδόσφαιρο».
