«Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ …», λέει εύστοχα το τραγούδι-ποιήμα «Κεμάλ» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και μουσική του Μάνου Χατζιδάκη, που ταιριάζει γάντι στα όσα είδαμε σήμερα στο Τσίρειο.
Οι οπαδοί του Απόλλωνα και της ΑΕΛ που αποφάσισαν να ξεδιπλώσουν τον… πολιτισμό τους στο ντέρμπι των ομάδων τους και τα όσα διαδραματίστηκαν λίγο πριν την έναρξη του αγώνα (που δεν άρχισε τελικά ποτέ) αλλά και έξω από το γήπεδο, αποτελούν άλλη μια γροθιά στο βασανισμένο κορμί του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Οι φωτογραφίες με κομμάτια από τα τσιμέντα του ετοιμόρροπου Τσιρείου, οι αυτοσχέδιες βόμβες, η ανταλλαγή φωτοβολίδων μεταξύ των ομάδων, η χρήση δακρυγόνων, οι φωτιές στα αυτοκίνητα και στα χωράφια πέριξ του στάδιου, τα βίντεο που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου με τις μάχες ανάμεσα σε οπαδούς και αστυνομία, συγκλονίζουν.
Ευτυχώς για άλλη μια φορά το βαρέλι δεν έπιασε πάτο. Και δεν έπιασε πάτο γιατί και πάλι από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα. Όμως προς αυτή την κατεύθυνση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το πράγμα. Είναι θέμα χρόνου να ακούσουμε τα κακά μαντάτα και μετά θα τρέχουμε να βρούμε τους υπεύθυνους. Θα είναι οι οπαδοί; Θα είναι η Αστυνομία; Θα είναι η ΚΟΠ; Ο ένας είναι σίγουρο πως θα τα ρίχνει στον άλλο.
Το επίσης σίγουρο είναι πως μερικοί δεν βάζουν μυαλό και για την ώρα τα… σπασμένα τα πληρώνει το ποδόσφαιρο μας. Είναι καιρός να παρθούν άμεσα αυστηρά μέτρα πριν να είναι αργά. Μέχρι τότε, όμως, ας πούμε όλοι μαζί ενα «Καληνύχτα Κεμάλ, καληνύχτα κυπριακό ποδόσφαιρο», αφού δεν βλέπουμε να γίνεται και κάτι. Αύριο πάλι τα ίδια θα έχουμε.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
