Δεν είναι η πρώτη φορά που καταδίκασαν την ΑΕΛ και την έβαλαν σε μεγάλους μπελάδες οι ίδιοι της οι οπαδοί – Το έκαναν και παλαιότερα με ανάλογο ή χειρότερο τρόπο…
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Προτού πάμε στα χοντρά-χοντρά, παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από την ανακοίνωση των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΛ, μία ημέρα πριν από το παιχνίδι με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο κι ενώ το έδαφος προετοιμαζόταν: «Εμείς ως Σύνδεσμος συνιστούμε ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση, καθώς πάγια μας θέση είναι να είμαστε ενωμένοι και όσοι πηγαίνουμε γήπεδο, τόσοι να γυρίζουμε, αποφεύγοντας όσο γίνεται συλλήψεις, οι οποίες βάσει του νόμου που βρίσκεται σε ισχύ μπορεί να αποβούν καταστροφικές ή στη καλύτερη χρονοβόρες».
Αυτό το απόσπασμα ήταν κάποιου είδους «απάντηση» επειδή η διοίκηση του Απόλλωνα αποφάσισε να παραχωρήσει λιγότερα εισιτήρια για τους ΑΕΛίστες. «Αποσκοπούν στο να μας αποδυναμώσουν, να μας διχάσουν και να μας ρίξουν σε παγίδες που μπορεί να οδηγήσουν σε συλλήψεις», υπογραμμιζόταν μεταξύ άλλων σε ένα άλλο απόσπασμα που προηγήθηκε του πιο πάνω.
Υποκριτικό; Ναι… Αν αναλογιστεί οποιοσδήποτε ότι δεν έγινε καμία προσπάθεια από λογικούς ανθρώπους στην κερκίδα να αποτρέψουν αυτά τα άμυαλα παιδαρέλια που πήγαν προετοιμασμένα και με πλάνο για να κάνουν ό,τι έκαναν, με αποτέλεσμα να μην αρχίσει ποτέ το λεμεσιανό ντέρμπι. Και να συνεχίσουν τις ηλιθιότητές τους αργότερα και εκτός γηπέδου.
Ακόμη πιο υποκριτικό είναι, αν αυτοί οι οποίοι έχουν συντάξει την ανακοίνωση, βρισκόντουσαν εκείνη τη στιγμή στην κερκίδα ως συνδεσμίτες ή όχι. Διότι απ’ όσο θυμόμαστε από παλαιότερα, συνήθως οι μεγαλύτεροι ηλικιακά σε ένα οργανωμένο οπαδικό σύνολο, είναι αυτοί οι οποίοι έχοντας σώας τας φρένας επενέβαιναν πρώτοι για να «μαντρίσουν» αυτά τα δέκα, είκοσι, τριάντα ρεμάλια που άρχιζαν ή συμμετείχαν σε επεισόδια καταδικαστέα για την ΑΕΛ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που καταδίκασαν την ομάδα τους και την έβαλαν σε μεγάλους μπελάδες. Το έκαναν και παλαιότερα με ανάλογο ή χειρότερο τρόπο. Πιθανόν πλέον, να… καταδικάσουν και τον ίδιο τον εαυτό τους από το να πηγαίνουν στο γήπεδο σε εκτός έδρας αγώνα, διότι εκεί θα καταλήξουμε κάποια στιγμή. Και δυστυχώς οι ανεγκέφαλοι πάντα είναι ένα βήμα πιο μπροστά από τους επιτηρητές, από τις αστυνομικές δυνάμεις και γενικότερα από το Κράτος που μοιάζει ανήμπορο να βάλει «το μαχαίρι στο κόκκαλο» και φαίνεται πως σφυρίζει αδιάφορα. Και να σκεφτεί κανείς πως υπήρχαν πληροφορίες από πριν ότι προετοιμαζόταν το έδαφος για να συμβεί όλο αυτό από τους χούλιγκαν.
Μπλα, μπλα, μπλα….
«Καταδικάζουμε την οποιαδήποτε μορφή βίας» και μπλα, μπλα, μπλα… Όλοι καταδικάζουν, αλλά αποδίδουν και αλλού τις ευθύνες. Εδώ και πάνω από 15 χρόνια και βάλε χρόνια, προσωπικά μετά από επεισόδια, θυμάμαι πάντα την ίδια αναφορά. Καταδικάζουν, αλλά αυτοί που «καταδικάζουν», ενώ μπορούσαν και μπορούν να βάλουν το χέρι τους για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, δεν το πράττουν… Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ταΐζουν το φίδι του χουλιγκανισμού με καλέσματα και δηλώσεις «γλειψίματος» για να τους έχουν στην κερκίδα και για έναν μαγικό επίσης λόγο, οφείλουν και τις επιτυχίες των ομάδων τους σε αυτούς.
Έχει καταντήσει σαν καραμέλα που για κάποιο ακατανόητο λόγο, δεν τελειώνει, όσο κι αν τη γλύφεις ή την πιπιλάς. Μοιάζει με το γνωστό «δεν είναι ρατσιστής, αλλά…» ή το άλλο «δεν είμαι ομοφοβικός, αλλά…», που έχουν γίνει κι αυτά πολύ της μόδας και ενώ μπορούν αυτοί που τα λένε να συμβάλουν για μία καλύτερη οικογένεια και να ασχοληθούν μαθαίνοντας τα παιδιά τους ή τα ανιψάκια τους κάποια βασικά πράγματα, το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να εκφέρουν άποψη σε παρέες ή από το πληκτρολόγιό τους.
Υ.Γ. 1: Αν είσαι χούλιγκαν και διαβάζεις το κείμενο αυτή τη στιγμή, αν έφθασες μέχρι αυτό το σημείο και είσαι απ’ αυτούς που το παίζουν μάγκες και πιστεύουν πως έχουν… καρύδια που βαρούν, κάν’ τα όλα αυτά που κάνεις εντός κι εκτός γηπέδου χωρίς να έχεις καλυμμένο το πρόσωπό σου με κουκούλα ή οτιδήποτε άλλο.
Υ.Γ. 2: Τα πιο πάνω ίσχυαν και ισχύουν για τους χούλιγκαν όλων των χρωμάτων στην Κύπρο.
