Η τραγική εμφάνιση της Κύπρου απέναντι στη Σκοτία στο Χάμπντεν Παρκ, έρχεται δυστυχώς να επιβεβαιώσει πως αυτές είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό οι πραγματικές δυνατότητες του Ομοσπονδιακού μας συγκροτήματος.
ΟΚ, δεν περιμέναμε να δούμε διεθνείς να… δαγκώνουν σίδερα ή να εισέρχονται στο γήπεδο «με το μαχαίρι στα δόντια», αλλά μία πιο αξιοπρεπή εμφάνιση, ο κόσμος την αναζητούσε. Πιο εύκολο είναι να εντοπίσεις «ψύλλο στ’ άχυρα» παρά να εντοπίσεις φίλαθλους που πίστευαν για ένα θετικό αποτέλεσμα απέναντι στους Σκοτσέζους που φρόντισαν δείξουν σε όλους μας τι πάει να πει «σκοτσέζικο ντους».
Θα ‘ρθει ένα… πυροτέχνημα κάποια στιγμή με ένα καλό αποτέλεσμα και θα μας λένε από την Ομοσπονδία ότι βιαστήκαμε να εξαγάγουμε συμπεράσματα και να ασκήσουμε σκληρή κριτική. Όχι, δεν είναι σκληρή κριτική, είναι η… σκληρή πραγματικότητα. Δεν υπάρχει ούτε… μισό δείγμα αισιοδοξίας.
Το να χρησιμοποιούνται στην ίδια ενδεκάδα οι Ρομπέρζ, Γκόγκιτς, Κούσουλος, Λαΐφης, Αρτυματάς, φανερώνεις πως πας απλά στη Σκοτία για να κρατήσεις τους αντιπάλους μακριά από την περιοχή σου. Μπας και… πετάξει η χήνα από τον φούρνο και πάρει η Κύπρος ισοπαλία και να έχουν κάποιοι λόγους για επευφημίες.
Ως έναν βαθμό τα κατάφερε η Εθνική μας… Με μισή ενδεκάδα παίκτες που η θέση τους είναι αμυντικοί ή μεσοαμυντική, ούτε μπάλα μπορείς να κρατήσεις, ούτε να αντέξεις μπορείς στη συνεχόμενη ποδοσφαιρική ασφυκτική πίεση.
Για να υπενθυμίσουμε τον ρεαλισμό μας και να ισχυριστούμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η ομάδα να αποφύγει την τελευταία θέση, μήπως θα ήταν καλό να κληθούν κάποια στιγμή αυτοί οι παίκτες που θεωρητικά «αδικήθηκαν» από τον Τιμούρ Κετσπάγια ή από το επόμενο παιχνίδι να δούμε βασικούς περισσότερους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές και να μην βλέπουμε επιλογές που παραπέμπουν σε εμμονές; Λέμε τώρα…
Μπας και αρχίσει κιόλας σιγά – σιγά να σβήνει κι αυτή η προκατάληψη που δημιουργείται ότι οι εθνικές ομάδες της ΚΟΠ λειτουργούν για συγκεκριμένα συμφέροντα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
